Ithaka - weeshuis de blije zon (ethan huis)

"Ik snapte het eerst ook niet," zei Gilan, die zijn hand liet liggen. "Soms gaan de dingen zo. De goden spelen met ons, we kunnen er niks aan doen. Dat had ik ook toen..." verder kwam hij niet. Praten over wat er gebeurd was op de velden deed nog te veel pijn. Hij haalde zijn hand terug en Felix legde nu een hand op zijn schouder.

Ethan merkte dat Gilan terug dacht aan de velden. Waarom was EThan dan ook zo egoistisch. Zijn vriend had meer hulp nodig dan hem zelf. Het bleef tenminste vrede tussen Nerissa en Ethan. ´´Je hebt gelijk ik moet me er gewoon over zetten´´ zei Ethan rustig. Hij draaide zich om en keek weer met een glimlach naar Gilan. ´´Trouwens we kunnen beter achter uit gaan´´ zie hij terwijl hij van d boom weg liep tot hij goed kon zien wat Mystic deed en veilig afstand.

Gilan liep met Ethan mee. "Zeg, weet je nog dat ik in de Tuinen van Zeus zei dat het met ons goed zou komen in de liefde," zei Gilan. "Nou, tot nu toe hebben we Aphrodite nog niet echt mee gehad, broertje." Hij vroeg zich meteen af waarom hij Ethan broertje had genoemd. Het was er gewoon uitgeflapt. Hij hield zijn mond voorlopig dicht en keek naar Mystic.

Ethan schudde met zijn hoofd. ´´Mijn probleem lucht eerder bij Hera van familie. Nerissa is als een zus voor me net als jij een broer bent. Daar en tegen is Afrodite goed voor me´´ zei hij vast besloten. Mystic glimlachde naar de jongens en vloog op naar een boom en haalde daar met haar bek een tak uit. Daarna vloog ze terug naar het nest. Ethan kon het voelen het kon nu elk momnt gebeuren.

"Dus dan heb je er geen probleem mee dat ik je net broertje noemde?" vroeg Gilan, terwijl hij zijn ogen op Mystic gericht hield. Hij wist niet meer hoe oud Ethan was, dus vroeg hij het maar: "Hoe oud ben jij ook weer? Misschien is het gepaster als ik broer zeg." Hij beschouwde Ethan ook wel als een grote broer.

´´Misschien is dat -tje wel overdreven maar verder vind ik het niet erg. Je bent niet de enigste die het zegt´´ zei Ethan terwijl hij achter zich wees op het raam met alle kinden die zaten te kijken. Mystic glimlachte nog een keer naar de twee jongens en ging daarna liggen in het nest. ´´Na 500 jaar eindelijk weer herboren´´ zei Ethn voor Mystic waardoor hij de vraag van Gilan vergat. Een secodne daarna vloog ze in brand.

Gilan moest even lachen om Ethan, die naar de kinderen wees. Daarna schrok hij achteruit, toen Mystic in de fik vloog. Hij was al van plan om een waterton te zoeken, toen hij dacht aan wat Ethan gezegd had. Een branddag en herboren worden. Hij keek en was dankbaar dat hij dit mocht zien.

Uiteindelijk werd het vuur wat miner en was Mystic helemaal tot as gedaan. Daarom rende Ethan naa de boom en klom er in. Net op het moment dat hij boven kwam was het vuur gedooft en kon je alleen een hoopje as zien. ´´kom op´´ zei hij. Net op dat moment kwam er een zwart klein kuikentje uit het as naar hem toe gewaggelt.

Gilan klom achter Ethan aan en naast het nest maakte hij dierenvleugels, waarmee hij kon blijven zweven. "Wauw," zei hij toen hij het kuikentje zag. "Is dit nu nog steeds Mystic?" Hij was wel onzeker. Dit kuiken leek helemaal niet op de vorige feniks. Hij keek Ethan vragend aan.

Het kuikentje liep naar Ethan en gleed met het kleine kopje langs zijn hoofd. ´´Ja het is duidelijk Mystic´´ zei Ethan glimlachend. Door mystic dacht hij weer aan al het goede in zijn leven waardoor hij de zaak van Nerissa ook anders ging zien. Rustig kroop Ethan op het nest en pakte voorzichig het kuikentje op en veegde een paar as brokkels van haar af zodat je de ware rode kleur zag.

"Yep, dat lijkt er al meer op," zei Gilan. "Maar nu ga ik weer naar beneden. Vliegen is niet zo makkelijk en fijn als het lijkt." Hij landde lichtvoetig op de grond en keek naar Ethan en Mystic. Hij was heel blij dat hij hier was op dit moment. Felix keek hem aan, zijn ogen spraken voor hem. Ze zeiden dat hij het ook geweldig vond.

Ethan wist goed wat Gilan bedoelde want hij vloog de laatste tijd alleen maar. Hij klom rusig naar ondeen met nog steeds Mystic in zijn handn. Uiteindelijk zette hij haar op zijn schouder die hij snel in een soort nest veranderde. ´´Ik weet het . Landen nog moeilijker als je snel gaat´´ zei Ethan glimlachend. Mystic ging rustig in het mininestje liggen die net groot genoeg was voor haar.

Gilan moest lachen. "Het is leuk om met een andere vormveranderaar te praten," zei hij. "Vooral als die vormveranderaar je beste vriend is." Hij had weer de neiging om broer tegen Ethan te zeggen, maar hij vroeg er eerst maar naar: "Vind je het echt niet erg als ik broer tegen je zeg? Om de één of de andere reden gaat het vanzelf." Hij peinigde zijn hersens. Zou hij dat ook hebben gedaan in zijn familie? Maar daar herinnerde hij zich te weinig van om te weten of hij uberhaubt wel een broer had. Gelukkig had hij nu Ethan.

Ethan rolde met zijn ogen. ´´Op de een of andre manier heeft iedereen die lang om mij heen is´´ zei Ethan concluderend. Miscshien was hij gewoon een broer figuur. Hij vond het al lang niet erg. ´´En natuurlijk is het niet erg broertje´´ zei Ethan met een brede glimlach. Meestal werkte het geod als je het zelf ook zegt. Dat was een dueidelijk teken dat hij het niet erg vond.

Gilan legde een arm om Ethans schouder, hij lette wel op voor het nestje. "Weetje, broertje," daar zei hij het weer. "Ik ben blij dat ik jou heb. Narcissus kan me gestolen worden." Hij sprak over hem zonder wrok te voelen. Voor het eerst sinds de hele affaire bij Dawns huis. Misschien was het die glimlach van Ethan die daarvoor zorgde. Hij had nu in ieder geval iemand om als een broer naar op te kijken.

Ethan glimlachte en negeerde voor het gemak de verklein vorm. Hij vond alleen dat er een oplossing moest komen omdat ze uiteindelijk samen een team vormde. ´´Ehm heeft Dawn al besloten op wie ze verliefd is´´ voeg Ethan voorzichtig. Hij wist dat Gilan er niet over wou praten maar het moest besproken worden vond hij zelf.

"Dat klinkt alsof ze voor Narcissus heeft gekozen," zei Gilan treurig. Hij haalde zijn arm van Ethans schouder en keek hem aan. Als Dawn voor Narcissus koos, dan sloot hij zich daarbij aan. Maar vrede zou hij er niet mee hebben. Hij zou waarschijnlijk elk meisje met Dawn gaan vergelijken en erachter komen dat zij de enige was waarmee hij door het leven zou willen gaan.

´´Zo bedoel ik het niet´´ zei Ethan maar snel. Hij wou alleen maar weten hoe de situatie stond. ´´Ik denk alleen dat het beste voor ons allemaal is dat het snel is uitgepraat. Liefde kan niemand aan doen behalve afrodite. Maar we moeten samen blijven werken´´ zei Ethan rustig. Mystic knikte met haar kleine gezicht kort waarna ze weer ging slapen.

"Ja, dat klopt," zei Gilan. "Niemand kan iets aan liefde doen, maar je kan nog steeds liefdesverdriet hebben. Dat is de toorn van Aphrodite. En je hoeft me ook niks te zeggen, ik wil het van Dawn horen." Hij zuchtte en hield met moeite zijn tranen in, tot het niet meer lukte en ze langzaam over zijn wangen liepen.

Ethan wist nog minder dan Gilan dus snapte hij niet waarom Gilan dacht van wel. Maar dat maakte weinig uit. Hij legde zijn arm om Gilan heen. ´´Het komt wel goed, je weet maar nooit de ware komt uiteindelijk bij je´´ zei Ethan opbeurend. Het leek niet zo op dit moment maar ETha wist dat het ooit wel zou gebeuren.

"Dankje," snotterde Gilan. Hij keek Ethan even aan en keek daarna naar de lucht. Felix en Karme keek van onder de boom naar de twee jongens die daar zo stonden. "Hij had geen betere kunnen treffen," zei Felix tegen de vlinder. Karme knikte, in hoeverre vlinders kunnen knikken.

Ethan vond het niet erg dat Gilan huilde. Al liep hij wel langzaam terug naar het weeshuis. Hij moest bijna al weer beginnen aan het eten. ´´He wil je mee eten´´ vroeg Ethan met een glimlach aan Gilan. De rest vond het nie erg wist Ehan en anders moesten ze er nog aan wennen. Ethan was altijd gastvrij tegen andere.

"Ja hoor, graag," zei Gilan. Hij had wel behoefte aan gezelschap, dus thuis alleen eten leek hem niet zo fijn. Hij liep met Ethan mee en legde een arm om zijn schouder. Felix liep achter hen aan. "Zij kunnen toch wel mee," vroeg hij aan Ethan. Felix had bijna de neiging om zielig te kijken.

´´Tuurlijk als ze het aan kunnen´´ zei Ethan met een brede grijns. HEt hele huis zat vol met vijftig kinderen. Ze waren wel liep allemaal maar een beetje veel als je het niet gewend ben. Toen ze dichterbij waren kon Ethan zien dat iedereen probeerde te doen of ze niet keken. Hij kon nog net een lach in houden. Rustig liep hij naar binnen naar de kleine kamer. Hij wist eigenlijk niet of Felix er in paste maar dat zouden ze dalijk zien. ´´He iedereen dit is Gilan´´ zei Ethan terwijl hij naar Gilan wees. Al de kinderen twijfelde eerst maar rende daarna blij op hem af.

Gilan droogde snel de laatste tranen en aaide daarna de allerkleinsten over hun hoofden. "Hallo," zei hij en hij was meteen weer vrolijk. Felix stond voor de deur en zag dat hij er niet meer bij paste, dus haalde hij zijn schouders maar op en liep terug naar de boom.