Ithaka - weeshuis de blije zon (ethan huis)

EThan scho mteen wakker en sprong uit het bed. Meteen was hij weer nromaal zoals gewoonlijk. Snel liep hij achter Gilan naar buiten. ´´Dan begin ik al vast met hier renoveren´´ zei hij glimlachend. Al moest hij nog wel zachtjes doen omdat iedereen bijna nog sliep. Hij pakte wat planken hout al vast. Ze moesten eerst de schuur verbeteren en er kamers van makn. Ook eentje voor Felix.

"Nou, het leek mij handig eerst naar mijn huis te gaan en daar hout vandaan te halen," zei Gilan. "Dan heb je meer. En dan kan ik ook meteen mijn spullen halen." Hij lachte en klom al op de rug van Felix.

´´Dan ga ik wel mee, als je even wacht´zei Ethan hij rende naar binnen en pakte voorzichtig mim en mystic. hij legde hun in zijn schouder. Daarna rende hij weer naar Gilan toe. ´´Oke we kunnen gaan´´ zei hji terwijl hij zelf in een centaur veranderde. Hij kon waarschijnlijk niet zo snel als Felix maar hij zou het wel proberen.

Gilan werd een beetje jaloers op Ethan. "ik wil ook een centaur zijn," zuchtte hij. Felix galoppeerde al weg, niet op volle snelheid, zodat Ethan het makkelijk bij kon houden. Gilan leunde tegen zijn rug en keek naar het paardenlichaam van Ethan.

´´Het is moeilijker dan je denkt´´ zei EThan. Hij probeerde net als Felix te galoperen. Het ging niet heel makkelijk maar uiteindleijk kon EThan langs hun rennen. ´´Je leert het ook wel. maar de komende tijd moet ik het wel kunnen omdat Mystic nog te klein is´´ zei Ethan terwil hij naar zijn schouder keek.

"Volgens mij vind je het niet fijn," zei Gilan.

Later die dag

Felix, nu voor een karretje gespannen, galoppeerde terug naar het weeshuis. Hij karretje lag vol met planken en een paar kleren van Gilan. Eigenlijk alleen broeken met één overhemd. Gilan vloog daarachter, een stukje boven de grond. Hij vloog niet veel, maar af en toe lukte het hem om met zijn vleugels, om de een of andere reden vleermuisvleugels, stukken te vliegen. Hij had zelf ook nog een aantal planken in zijn handen.

Ook ethan had een kar achter zich al was hij veel kleiner dat die van Felix. Toen ze bij het weeshuis waren zaten de meeste kinderen al rond de tafel te ontbjiten. Bij het ontbijt liet Ethan ze zelf vrij kiezen wanneer ze gingen eten. Snel veranderde hij terug naar zijn mensen vorm en keek achter zich naar de planken. ´´Dit moet wel genoeg zijn´´ zei hij glimlachend.

"Ja," zei Gilan. "waar wil je gaan bouwen? Zeg het maar, ik weet het niet." Hij liep even naar binnen en pakte snel een boterham. "Van vliegen krijg je trek." Zijn vleermuisvleugels hadden intussen veren en leken meer op de vleugels van een adelaar.

´´We gaan de schuur om bouwen. Naar meer kamers en iets voor Felix´´ zei Ethan terwijl hij al vast naar de schuur liep. Gilan zou dalijk wel komen dacht hij zelf. Hij keek naar de schuur en probeerde zich voor stellen wat het zou kunnen worden. Als ze nu een hoge brede deur zoudn doen. Een grote zit zak of zo voor Felix . Een trap en boven allemaal kamers.

Felix liep achter Ethan aan. "Als je het niet erg vindt, blijf ik slapen onder die boom," zei hij. "Het beste wat een centaur zich kan wensen. Slapen doe ik toch bijna nooit, ik speur 's nachts de hemel af, op zoek naar Orion, Kassiopeia en Hercules." Gilan liep nu ook naar de schuur. Hij hoorde het laatste van het gesprek tussen Ethan en Felix en haalde zijn schouders op.

´´dan maak ik een zitkamer voor je. Dan hoef je niet de hele tijd buitn alleen te staan´´ zei Ethan. Hij vond dat het ergste van gisteren. Waarschijnlijk zouden ze dan hier ook een tafel zeten zodat ze hier ook kunnen zitten. Al kunnen ze dan niet met zijn alle bij elkaar eten het was misschien wel handig. Ethan legde ondertussen een paar houten planken voor de stal.

"Nee, ik blijf buiten," zei Felix. "Ik ben een centaur en die horen buiten." Gilan keek nog even naar Felix en toen naar Ethan. "Laat maar," zei hij. "Maar, broer, waar wil je een uitbouw hebben?" Hij legde zijn planken bij de rest en keek Ethan vragend aan.

Ethan zuchtte en liet het maar zitten. Hij keek naar de stal. ´´We gaan hier boven kamers maken en hier onder op de grondeen spelhoek´´zei Ethan. Hij hoopte dat het zou lukken tenminste. ´´Maar we moeten eerst eigenlijk helemaal slopen omdat het op instorten staat´´ zei Ethan met aan halve glimlach.

"Oké," zei Gilan en hij gaf zichzelf vleugels. Hij vloog naar het dak van de stal en begon de dakplaten los te maken. Ze moesten wel heel blijven, want dan konden ze nog gebruikt worden. Hij had nu vlindervleugels. "Zeg, broer, hoe bepaal je wat voor vleugels je wilt? Want het lukt niet echt."