Ithaka - weeshuis de blije zon (ethan huis)

Net buiten een dorpje zit een klein gebouw. Dat is weeshuis de blije zon. Het is niet veel maar alles zit blij geschilderd door de kinderen. Verder is erbinnen een klein keuken, redelijke woonkamer/eetkamer. Verder zijn er nog verscillende kamers waar meerdere kinderen tegelijk samn sapen. Behalve de kamer die als enigste op de begane grond is. Dat is de kamer van EThan. Het is er rommelig nt zoals de rest van het weeshuis. Verder hebben ze een heel grote tuin. Ze telen zelf groenten waardoor ze genoeg te eten krijgen. Er staan ook bomen voor Mystic. Verder is ook al is het arm vrolijk. Bijna altijd hoor je wel iemand lachen of een instrument bespelen.

aantal personen : maakt niet uit

Ethan liep glimlachend naar buiten richting de boom waar Mystic bezig was haar nest te maken. Toen hij daar was zag hij twee andere onder de boom. ´´Nate en Sascha´´ zei Ethan zo genaamd boos. De twee schrokken op en rende meteennaar hem toe. ´´We hebben op Mytic gelet´´ zei Sascha blij. Ethan glimlachde terug. ´´Goed gedaan thuis ligt eten voor jullie klaar. Ik let nu wel op´´ zei hij rustig. De twee gehoorzaamde en rende weer terug.

Kat liep door de straat. Ze was weer eens op doorreis. Toen ze een huis zag met een bord dat het een weeshuis was bleef ze stilstaan. Ze was nog steeds dol op kinderen ondanks wat er was gebeurd. Ze klopte zachtjes op de deur en liep toen naar binnen. Het zag er gezellig uit en ook een beetje rommelig maar dat vond Kat niet erg.

Nate rende naar binnen en rende de vrouw die ook binnen kwam bijna om ver. Sascha daar en tegen zag haar wel. ´´Kan ik iets voor u doen´´ vroeg ze beleefd terwijl ze recht voor de vrouw ging staan. Ze knipperde een paar keer lief met haar ogen. EThan zat ondertussen een liedje op zijntrompet te spelen om Mystic energie te geven en om haar op gemakt te stellen.

Kat keek glimlachend naar de kinderen. Het maakte haar niet uit dat het jongentje tegen haar was opgerend. Ze hoorde muziek wat haar belangstelling wekte. Ze was lang danseres geweest en had dus een grote interesse voor muziek. 'Weten jullie toevallig waar die prachtige muziek vandaan komt?' vroeg ze aan hen. Ze wou eigenlijk naar de persoon toe die het speelde.

Iedereen begon tegelijk in koor te lachen. Ze waren dit wel gewend. Uiteindelijk was ht Nate die weer normaal kon spreen. ´´Buiten bij de boom met het hele grote nest er in. Daar zit Ethan waarschijnlijk te spelen´´ zei hij rustig. Daarna ging hij verder met eten want hij had wel honger. Ethan ging ondertussen nog gewoon verder met spelen.

Kat liep naar buiten naar de boom die de kinderen hadden aangewezen. Ze keek omhoog toen ze eronder stond maar ze zag niets door de takken. Ze luisterde naar de muziek. Ze zou wel iets roepen als het lied ten einde was maar nu wou ze het niet onderbreken.

Blijkbaar zat Ethan bij Mystic haar nest te spelen. Uiteidnelijk was het lied voorbij en stopte hij. Mysti bleef weinig maar hij zag wel dat er een kleine glimlach op haar gezicht stond. Daar was hij blij mee. Opeens kek Mystic onder hun daardoor wis EThan dat iemand onder hun stond. ´´Wie is het Mystic´´ vroeg hij rustig.

Kat hoorde dat de persoon die had zitten spelen was gestopt. 'Hallo?' riep ze naar boven. Ze wist niet wat ze precies wou maar ze vroeg zich waarschijnlijk gewoon af wie er zo prachtig had gespeeld. Zoals ze altijd was geintereseerd in muziek zo ook in de personen die het speelde.

Ethan hoorde nu ook een stem van onderen. Hij herkende de stem niet dus kon hij maar beter kijken. Snel liet hij een apenstaart groeien en ging onderste boven hangen aan een tak. Hij keek het meisje recht met een glimlach aan. ´´Hallo´´ zei hij beleefd. Misschien was het slim om er uit te springen maar nu kon Ethan meteen uithoudingsvermogen testen.

kat keek met grote en geschrokken ogen naar de jongen die op zijn kop in de boom hing. Zodra ze over haar schrik heen was gekomen keek ze recht in zijn gezicht. 'Was jij degene die net speelde?' vreog ze toen aan hem. Ze bewonderde degene die had gespeelt want het klonk ech theel mooi.

Ethan was eigenlijk niet verbaast dat iemand er naar vroeg. Ze was niet de eerte. Veel toeristen kwamen langs bij hem. ´´Ja dat ben ik, wil je dat ik er nog een speel´´ vroeg Ethan met een glimlach. Hij had zijn trompet nog vast al moest ij dan nog wel weer op het nest gaan zitten. Op zijn kop spelen kon hij niet.

'Graag.' zei Kat oprecht. Ze genoot echt van de muziek. Maar dat deed ze altijd maar nu was het anders. Deze muziek was mooier er zat iets aparts in wat ze nog nooit eerder had gehoort. Ze dacht even aan vroeger toen ze haar eerste dans deed. Dat lied zou ze nooit vergeten en was ook altijd het mooiste lied van haar leven geweest al kwam deze muziek daar heel dicht bij.

EThan wou wel terug gaan maar bedacht dat het niet handig wa svoor Kat. ´´Wil je ook boven komen dan kan je ht beter horen´´ vroeg Ethan glimlachend. Hij zat nog steeds onderste boven en het nest was wel groot genoeg voor hun beiden. Al wou Mystic er wel verder aan werken wist Ethan. maar dat kon ze ook als ze alebei er op waren.

'Is goed.' antwoorde Kat alleen maar. Ze pakte de boomstam stevig vast en begon te klimmen. Ze was er niet meer heel goed in maar als kind had ze het veel gedaan dus kon ze het nog wel een beetje. Toen ze bij het nest kwam sprong ze er soepel in.

Ethan glimlachte terwijl hij soepel weer terug draaide. Hij liet de apenstaart verwdijnen en lede al zijn trompet aan zijn mond. Toen het meisje boven was begon hij te spelen. Hij ging er niet bij dansen maar het was nog steeds een goed optreden. Sommige dieren kwamen al naar hem toe. Kleine muizen onder de boom maar ook duiven bij hem.

het liedje zonder de viool:

kat genoot van de prachtige muziek. Ze sloot even haar ogen zodat ze hetnog beter in haar op kon nemen. Toen ze haar ogen weer opensloeg zag ze dat er allemaal dieren om hun heen verzamelde. Ze lachte even en bedacht toen dat de dieren vast ook op de muziek afkwamen.

Ethan zag dat het meisje er van genoot. Hij was daar natuurlijk blij mee omdat hij daarvoor speelde. Om mensen gelukkig te maken. Uiteindelijk was ht lied voorbij en moest hij wel stoppen. Toe hij klaar was gingen de meeste dieren al weer weg. Sommige hoopte nog dat er nog een liedje zou komen. EThan boog even voor iedeeen en keek daarna naar het meisje.

'Je speelt echt fantasties.' zei Kat oprecht. Haar gezicht sprak zoals vaak boekdelen. Ze kon niet precies onder woorden brengen hoe mooi ze het vond wat hij speelde maar van haar gezicht was het duidelijk te lezen.

´´Dank je wel´´ zei Ethan. Hij was er niet ego over maar wa altijd blij met een compliment. ´´Ik ben trouwens Ethan´´ zei Ethan glimlachend terwijl hij zijn hand uit stak. Hij stopte ondertussen zijn trompe weer in zijn tas. Mystic kwam even aanvliegen en legde een paar kruiden neer. Ze knikte even naar het meisje en vloog daarna weg.

Kat glimlachte. 'ik ben Katherina maar noem me maar Kat.' zei ze tegen Ethan. Ze keek even naar het dier wat was komen aanvliegen en naar haar knikte. Daarna keek ze weer naar Ethan. 'Hoe komt het dat je zo goed hebt leren spelen?' vroeg ze aan hem.

´´Aangenaam Kat´´ zei Ethan glimlachend. Die volgede vraag had hij ook al zo vaak gehoord. ´´Em gewoon oefenen´´ zei Ethan rustig. Hij had er nooit bij na gedcaht dat het een anere reden kon hebben. Behalve zijn trompet die hij van de goden had gekregen. Maar het normale geluid veranderde het niet veel dus voor mensen verscheelde het weinig.

Kat knikte. Het was waar dat oefening kunst baarde maar toch zo uhij ook een bepaalt talent moetne bezitten dacht ze. Haar vroegere danslerares had dat ook altijd gezegd en dat dacht ze nu ook nog steeds. 'Woon je hier?' vroeg ze teon aan hem. Ze dacht even aan haar eigen kind die ze nooit had gekend. Ze vroeg zich elke dag nog af hoe het met haar ging ze zou het alleen nooit te weten komen.

Ethan knite rustig. ´´In het weeshuis met de rest als een groot gezin´´ zei hij glimlached. Hij vond het niet zo erg zoals de meeste mensen dahten. Het was gezellig in het weeshuis en daar voor had hij wel ouders over die hij niet kende. ´´En waar woon jij´´ vroeg ethan geintresserd. Hij vond het altijd leuk om nieuwe mensen te ontmoeten.

'In Sparta, helaas wel alleen.' zei Kat. Ze betreurde het echt dat ze alleen was. Maar ergens was ze er ook wel blij mee. Ze wou nooit meer met een man zijn zoals Mark. Hij was echt verschrikkelijk geweest en had haar enige kind afgenomen. Ze wou dat nooit meer meemaken en dus had ze besloten voorlopig alleen te blijven.