Het huis van Kabuki

Ze liepen verder door het woud, en zag haar huisje. Kabuki graaide minoru uit de lucht ( hij maakte een wraaaaah geluid, ) en gaf hem een nootje, waar hij rustig en tevreden op ging zitten te kauwen. Ze liep met de half slapende vogel naar haar huisje en gaat zitten op het bankje voor haar huis, '' wat is het toch een mooi weer he Minoru,'' zegt ze tegen de vogel die helemaal uitgeput op een tak gaat zitten, '' het is jammer dat er niet meer mensen wonen''

Ze stond op en liep naar de waterput, achter het huis. Emmer voor emmer liet ze vol lopen, en toen Masuyo eindelijk thuis was ( hij zat bamboo te eten in het bos ) werden er gelijk een stuk of 6 emmers met water op zijn rug gezet. '' Rustig maar Masuyo, hierna krijg je melk ! Met een opgewekte glimlach op zijn gezicht liepen Masuyo en Kabuki naar de koeienstal, waar de koeien hun luid loeiend verwelkomde.

Bij de koeienstal kwam Kabuki Hana Narcissus Zefiros tegen.
Narcissus zei met een vrolijke lach "hallo nieuw buurmeisje!".
"je hoeft nu niet meer alleen te leven en alles alleen te doen, je hebt mij nu ook" zei hij met een vriendelijke stem.

Kabuki kijkt de jongen, met een geschokkeerde argwanende blik aan. Wat doet hij hier, er is hier niemand geweest, in geen jaren!
Wat zou ze doen ? Naar hem toe gaan en hallo zeggen, hem welkom heten, in het ''dorp'' of wegrennen. Nee wegrennen kan niet ze staat immers in haar eigen stal! Ze kan geen weg terug, Minoru vliegt al rondjes om hem heen.
'' hooi, welkom in het dorp '' zegt Kabuki een beetje aarzelend. Ze loopt naar de jongen toe, en geeft hem een hand.

Ik heb geruchten over haar gehoort dat ze alle jongens slaat die dichter dan 2 meter bij haar komen. Hij is blij dat ze hem welkom heet, hij gaat immers naast haar wonen.
Hij is blij dat hij haar welkom heet, ookal is het aarzelend.
Hij pakt haar hand en schud 'm.

"leuk je te ontmoeten" zei Narcissus met een glimlach.
"Ik geloof dat ik hoorde dat je Kabuki Hana heette, klopt dit?"

Ja, zei ze meer op haar gemak gesteld. '' waarom ben jij hier komen wonen ? '', vroeg ze.
Voor hij antwoord kon geven, trok ze hem al mee, door de koeien stal heen
'' zij heet Becca, en hij heet Odin, oh en zij heet Yuki....'' en al ratelend, over de koeien trok ze hem verder door de stal
aan het eind vroeg ze aarzelend, '' wil je misschien een kopje thee, of warme chocolade melk ? ''

Gelukkig denkt Narcissus, ze ziet me niet als vijand of zoiets. "het leek me leuk om afgelegen te wonen, met de dingen om je heen." Ik ben zeer gesteld op natuur en wouden." zei hij. Ze weet ook wel veel van de natuur dacht hij, aparte namen zeg. "een kopje warm chocolade melk lijkt me lekker" zei hij lachent.
"je woont hier leuk hoor" zei Narcissus knipogend.

'' Weetje'' , zei ze vrolijk, '' je bent mijn enige vriend hier !'' Ze pakte een koektrommel uit de kast , en ging zitten op een stoel. '' ik ben blij dat hier iemand is komen wonen, het is best eenzaam hier, zonder mensen, maar het is ook fijn, want ik kan niet zo goed met mensen opschieten'' zei ze, haar hoofd werd een beetje rood. Opeens vloog er een vogel uit van de trap af, en vloog recht de keuken, in op een, het leek wel agressieve manier. Kabuki deed heel rustig, zonder te kijken, de koektrommel open. De vogel vloog er recht in, en overal lagen koekjes '' Ha , minoru, wil jij ook een koekje ? '' zei ze, en alles zat onder de koekjes

"haha" lacht hij Narcissus weer vrolijk. "ik ben blij dat ik je vriend kan zijn". zei hij met een brede lach. Ach wat een eenzaam meisje denkt Narcissus, dat ik haar enige vriend ben. "je hebt mij nu hé" zegt hij met een knipoog. "maakt niet uit hoor" zegt Narcissus. "hahaha Minoru wil ook een koekje" Zegt hij met en grijns op zijn gezicht.

'' Minoru wil altijd koekjes, daarom zitten ze in een trommel, veilig in de kast ! '' zei ze met een glimlach. Minoru zat op tafel aan het koekje te knagen. '' Heb je eigelijk al een rondleiding gehad door het bos ? Het is er echt heel mooi , er groeien veel genezende kruiden, en er lopen veel pandabeertjes rond '' zei ze terwijl ze naar de melk drinkende pandabeer kijkt. '' Er ligt een heel mooi meer, en er lopen, rendieren, en wasbeertjes, maar ook tijgers, aan de andere kant van het bos, ben je al op ontdekking gegaan ? Ik moet nog wat duizendblad, en pepermunt verzamelen tegen de verkoudheid, als je wilt kun je mee ? '' zei ze met een lieve lach, ze dronk wat chocolade melk, en staarde naar het schilderij, dat andersom op het dresior in de gang ligt.

"hahahaha" lacht Narcissus naar Minoru. "heel goed, anders waren ze heel gauw op" zei hij grijnzend. "nee, niet echt een rondleiding maar ik heb zelf al wat gekeken aan de rand van het woud, ik heb gehoord dat het heel mooi is." Ik zou er heel graag naartoe gaan" zegt hij met twinkelogen. "al die kruiden ken ik al" grinnikt hij. "ik zal je wel helpen zoeken, ik ben vroeger groot gebracht met al die helende kruiden." Totdat ik 10 werd en verder werd opgevoed door mijn oom." Hij heeft me leren kruisboogschieten en zwaardvechten." Hij dronk ook zijn chocolade melk op en stond op. Hij beantwoorde haar lieve lach met een grijns, en volgde haar ogen naar het schilderij op het dresoir in de gang. "wat een mooi schilderij, lijkt heel erg op de omgeving hier." Heeft iemand die je hebt gekend dit geschilderd?" Hij wachtte geduldig op haar antwoord.

'' Ja '' zegt ze zielig '' De schilder, Yumi Zaki, is 2 jaar geleden dood gevonden in het bos . Onderzoekers denken dat ze zelfmoord heeft gepleegd. De meeste mensen kunnen niet lange tijd alleen, zonder andere mensen ergens wonen. Ik kende haar niet echt. Ze was wel aardig geloof ik! Ze had geen familie leden meer, dus kreeg ik al haar bezittingen. Ze was fanatiek schilder dus, er hangen veel schilderijen van haar in mijn huis''zei kabuki, minoru zat op haar hoofd, stukjes koek tussen haar haar uit te plukken. Ze stond op en liep naar de kast, ze haalde er een pakketje uit en gaf het aan narcisus. '' Alsjeblieft, die mag jij hebben, ik heb er geen ruimte voor '' zei ze waarna ze weer ging zitten

"ahww jammer dat zo'n goeie schilder zo ten dode moest treden" zei Narcissus treurig. "de onderzoekers hebben misschien wel gelijk maar daar gaan we nu niet aan denken" zei hij om haar op te beuren. "Dat zie je nu wel hé, nu je mij hebt word het hier een stuk gezelliger" zei Narcissus knipogend tegen Kabuki. "zou ik al die schilderijen een keer mogen zien?" vroeg hij blozend. "nu niet maar een andere keer" zei hij vrolijk. "die valk is echt te slim." Kijk uit, hij pakt weer een koekje" zei Narcissus lachend. "wat is dit dan weer, een cadeautje?" hij ging ook zitten en pakte het uit. Wat zou erin zitten?

" het cadeautje, zijn, een aantal schilderijen van haar, van draken , ik dacht misschien vind ie dat leuk, en dan ben ik het ook kwijt, het lag hier maar in de kast, ik heb niet echt iets met draken, liever panda beren'' zegt ze terwijl ze masuyo knuffelt, iets wat eigelijk onmogelijk is ,want als zij rechtopstaat, masuyo eigelijk net zo groot is. '' Ik moet zo weer aan het werk, als je wilt kun je straks blijven eten ? '' Zei ze terwijl ze de panda beer, masuyo, bijkwam van de knuffelpartij

"ahww dank je wel, Kabuki" zei Narcissus blozend. "aha dat is ook zonde ja" Ik zie dat jij veel meer van panda's houd" zei hij vrolijk grinnikend. 'Hoe zou ze dat toch weten, dat ik van draken hou' vroeg Narcissus zich af. Lachend keek hij naar het hoofd van de pandabeer die heel verbaast keek toen Kabuki hem bijna dood knuffelde. "ik zou het leuk vinden om bij je te komen eten" zei hij vrolijk lachend. "zou ik helpen bij het koken?" Of wil je het zelf doen?" vroeg Narcissus poeslief aan Kabuki. Ik hoop dat ik mee mag helpen dacht hij. Kabuki is eigenlijk een heel lief meisje, die veel van natuur houd net als ik. Niet zoals ik had gehoord van mensen. Die geruchten ook, je kunt er niets van geloven. Geduldig wachtte hij af hoe Kabuki zou reageren.

Ze glimlachte '' Ik maak zelf het eten !'' zei meteen. " Dat is wel het minste wat ik kan doen voor mijn nieuwe buurjongen '' zei ze blozend. '' er woont hier al twee jaar niemand meer, en ik heb al heel lang niet meer voor iemand gekookt ! '' zei ze grijnzend '' Maar ik ga aan het werk, moet jij je huis niet gaan inrichten? Of nog iets doen? '' vroeg ze. Ze deed de keuken kast open, en minoru vloog erin. Hij duwde alle spullen die in de kast stonden naar buiten, en Kabuki ving ze op en gooide ze op tafel. Allemaal kookboeken. ze sloeg dingen open, en begon allerlei onverstaanbare dingen te ratelen. Ze vloog allemaal kanten op en gooide van alles op de tafel. Na 10 minuten lag de tafel helemaal vol met eieren, meel, nog meer andere ingredienten en kookboeken. Ook kwam ze erachter dat Narcissus nog steeds op zijn plek zat te kijken naar wat zij allemaal aan het uitspoken was. '' Moet jij niet iets doen, bij jou thuis ? " zei ze zo lief mogelijk, ze probeerde hem zo lief mogelijk weg te krijgen zodat ze haar gang kon gaan

'wat lief dat ze voor me wil koken' dacht Narcissus. Hij grinnikte naar Kabuki. "natuurlijk mag je zelf koken als je dat wilt" zei hij knipogend. "sinds die schilder dood is woon je dus al alleen als ik het goed begrijp?" vraagt hij. "ja, nu je het zegt ik moet nog wel een hoop doen". zegt Narcissus nadenkend. Hij bleef wel zitten op zijn stoel, en keek toe hoe Minoru van alles uit de kast haalde en die naar Kabuki toegooide die alles handig opving. Narcissus kon zien dat ze dat al jaren deden en dat het een gewoonte was geworden om zo alles snel en netjes op de tafel te leggen. Toen Kabuki omkeek naar hem moest hij blozen, hij was al 10 minuten bezig met kijken hoe ze alle ingrediënten en kookboeken op de tafel legden. "ja, sorry ik vond het fascinerend om te zien hoe jullie alles zo naar elkaar toegooiden." Kabuki keek hem heel lief aan, "Ik ga al hoor" zei Narcissus met een grijns. "kom je me halen als je klaar bent?"

Kabuki liep naar het kippenhok, ze hoorde heel veel gekakel en iets grommen, ze keek om het hoekje van het huis, en zag een wolf staan, met een van haar kippen in zijn bek. '' Gaa weg !! " schreeuwde kabuki, maar het hielp niet, de wolf bleef staan, en keek haar gemeen aan. Masuyo kwam achter het kippenhok vandaan, ( waarschijnlijk had ie daar liggen slapen ) en greep de wolf vast, hij gooide hem tegen het huis aan, en rende naar hem toe, voor een tweede aanval. Kabuki pakte vlug haar verdovingspijltjes, en schoot er een op de wolf af. Hij kwam met een enorme snelheid naar haar toe rennen en greep haar bij haar arm, hij had haar nog geen seconde vast of masuyo gaf hem al een mep. Waardoor vijf meter verder op terecht kwam. De verdoving werkte, en hij sliep. Kabuki had een grote bijtwond op haar arm, en liep naar binnen. Ze pakte wat zout, en water, en maakte eerst de wond zorgvuldig schoon met water, daarna strooide ze er zout op, waarschijnlijk zou je haar een kilometer verderop kunnen horen schreeuwen. Na 3 minuten pijnlijden, liep ze naar de wolf toe die nog lag te slapen, masuyo had haar flink toegetakeld. Ze lag op de grond en ze had duidelijk teveel bloed verloren, kabuki probeerde wat nigelle op de wonden te doen, maar ze gingen niet dicht, ook zout werkte niet, de zalf, die kabuki zelf maakt werkte ook niet. Kabuki vond het heel moeilijk om tedoen, maar ze gaf de wolvin een overdosis slaappillen, gemaakt van de beste kruiden, zo zou ze sterven zonder dat het pijn zou doen. De wolvin's hart klopte niet meer, op dat moment hoorde Kabuki alle geluiden om zich heen weer. Ze merkte dat ze allemaal kleine meow geluiden hoorde, in wel vier verschillende tonen, ze liep richting het geluid, een gat achter het kippenhok, maar het was te donker om iets te zien, ze rende naar binnen om een kaars te pakken, ze stak de kaars aan, en rende weer naar buiten, wel heel voorzichtig want ze wilde niet dat de kaars uit zou gaan. Toen ze weer bij het gat was, zette ze de kaars neer waarbij duidelijk vier wolfjongen te zien waren. Kabuki begon te huilen

Zet je er overheen , dacht kabuki, niet iedereen valt te redden. Eigelijk was ze wel een beetje boos op masuyo, hij had niet zo agressief hoeven reageren, ze was ook wel blij, want hij had nog nooit zo fel een actie ondernomen. Eigelijk sliep en at hij alleen maar, en soms gingen ze op reis, naar het strand, bos, of het meer. Na een paar uur piekeren naast het hol, waar de wolfjongen in lagen te huilen, besloot ze onder luid gejammer van minoru, de wolfjongen mee naar binnen te nemen. Eerst moest ze van de dode wolf af, het is wel een zielig gezicht om haar zo te laten liggen. Ze liep naar binnen, trok een felgele regenjas aan met zwarte hoge laarzen, en pakte een schop. Ze liep naar het kippenhok achterin de tuin, ze hoorde de jongen piepen, maar ze vond dat ze eerst van de pas gestorve moeder af moest. Het begon opeens enorm hard te regenen. Vijf meter van het kippenhok af begon ze met graven, tot ze een kuil van ongeveer 2,5 meter diep had. Ze liep naar de dode wolf toe en riep masuyo. Masuyo kwam aanlopen met een verschrikkelijk zielig gezicht, kabuki tilde de wolf op de panda beer, en liep met masuyo rustig naar het kippenhok. Masuyo bukte waardoor hij zijn verdriet liet blijken, en kabuki pakte huilend de dode wolf van zijn rug. Ze legde haar voorzichtig in het gat, met alle tederheid en lieflijkheid die ze in zich had. begon ze met het gat dicht te graven. Onder het graven voelde ze af en toe de bijtwond steken, maar ze ging door tot het gat gevuld was. Minoru die al een tijdje kwijt was, vloog met een enorme steen rond, die waarschijnlijk zwaarder als kabuki was. Hij liet de steen vlak naast kabuki neer vallen. Kabuki pakte de steen en legde hem op het graf, met een andere steen kraste ze er 'moeder in' . Kabuki liep naar binnen op de schop weg te zetten, en liep naar de keuken en pakte een mand. Ze liep naar buiten, naar het hol, waar de wolfjes nog steeds aan het piepen waren. Kabuki pakte het eerste jong, wat uit reflex gelijk aan haar arm begon te zuigen.'' rustig maar jongen, het wordt moeilijk maar ik krijg je ook wel groot gebracht'' zei ze met een snik in haar stem

Kabuki liep met de jongen, naar binnen, de trap op, een klein kamertje in, op de grond lag een deken, en in een hoekje stonden 3 bakjes en er hing een fles, op dat zelfde hoekje was geen deken neergelegt en daar lach dus alleen hout. Kabuki legde de jongen een voor een op de deken. Ze huilde luid, en kabuki pakte de mand, en liep naar beneden de trap af en trok haar regenjas aan. Ze deed de deur open en het regende en waaide heel hard. Kabuki stapte naar buiten en deed de deur achter haar dicht, de regenjas waaide op, en het enige wat kabuki zag was haar eigen blonde haar, ze rende een gegokte richting uit, en voelde dat ze tegen iets aanliep, ze veegde haar haar aan de kant, en zach een enorme deur '' ik zit goed '' zei ze tegen zichzelf. Ze schuifde de piepende en krakende deur open, en werd verwelkomt onder luid geloei van de koeien. Ze pakte wat spullen die in de hoek stonden, en liep naar de eerste koe die ze zag, '' hoi liefje '' zei ze tegen de koe, en aaide haar lief over hara kop. Ze gaf de koe wat stro, en begon haar te melken, naa 12 minuten had ze vier koeien gemolken dit vond ze wel goed genoeg voor vijf wolfjongen. Ze trok de schuurdeur open, en verwachtte het ergste van het ergste. Het weer was opgeklaard, en het zonnetje begon enigsinds te schijnen. Ze liep naar binnen, gevolgd door masuyo die in de schuur had liggen slapen. Minoru had ze achtergelaten bij de wolfjongen, als dat maar goed gaat, bedacht ze zich net

Narcissus kwam terug van weggeweest. Hij keek rond, hij zocht naar Kabuki, waar was ze toch dacht hij nerveus. Misschien was ze binnen? Narcissus liep naar Kabuki's huisje en klopte aan. Hopelijk is ze thuis dacht hij opgewekt. Toen er niet open werd gedaan keek hij om naar het uitgestrekte landschap. Narcissus ging maar voor haar deur zitten, kijkend naar de ondergaande zon.

Nadat ze de schuurdeur open had getrokken, liep ze met de zware melkflessen over iets heen, ze wist niet wat het was, dus ze liep maar door, en schopte de deur open. Kabuki zette de melkflessen in een kartonnen doos. Ze gooide de deur open, en zag dat masuyo op iets was gaan zitten. Ze rende naar masuyo toe, die licht gromde, en duwde hem van de persoon af. Narcissus lag op de grond. '' Kom je mee naar binnen ? Ik moet je wat laten zien ! '' zei ze met een snik in haar stem. Masuyo wilde weer op narcissus springen maar kabuki trok hem mee naar binnen

Narcissus was de wolken aan het bestuderen toen hij een deur hoorde opengaan dicht bij de stal. Hij wou net opstaan toen hij besprongen werd door een groot gevaarte. Toen Narcissus goed keek bleek het Masuyo te zijn, hij begon te lachen. "heey Masuyo, ik ben ook blij jou te zien" zei hij terwijl hij Masuyo over zijn kop aaide. Masuyo werd van hem afgetrokken en hij zag Kabuki. "heey meisje" zei Narcissus vrolijk. Maar zijn stemming veranderde toen hij haar gezicht zag. "ahww, ik kom al hoor" zei hij bezorgt. Hij stond op en dacht wat zou er zijn? Masuyo wou weer op hem springen maar gelukkig hield Kabuki hem tegen. Narcissus liep bezorgt achter Kabuki aan naar binnen.

Kabuki hing haar jasje weer op, ze had een zwarte jurk aan met roesjes. ''Kom maar mee naar boven'' zei ze. Ze deed een deur open en er begonnen allemaal wolfjes te piepen. '' De moeder wolf viel me aan en Masuyo sloeg de wolf iets te enthousiast, en toen had ze alle vier haar poten gebroken, en een enorme bloeding. Ik heb haar ingeslapen. Later hoorde ik hen piepen '' zei ze wijzend naar de jonge wolfjes.

Kabuki pakte een van de jongen vast, die automatisch aan haar arm begon te zuigen, en duwde voorzichtig de fles in zijn bek. Na een aantal minuten verslapte de greep van de wolf, en was hij zacht aan het spinnen. '' één klaar '' zei ze zacht, ze legde de wolf voorzichtig op een wollen deken en pakte een ander jong, terwijl ze de fles in zijn mond duwde, bekeek ze hem eens, er zat een grote rode vlek op zijn achter poot. Geschrokken keek ze naar zijn poot, die donkerblauw kleurig was. Ze stond op, met het wolfje tegen zich aangedrukt, ze drukte het flesje bij narcissus in de handen, en liep een andere kamer in. Al die tijd had ze niets tegen narcissus gezegt, maar daar had ze ook geen tijd voor gehad, misschien was het beter als hij weg ging. Kabuki legde het wolfje op een lange tafel neer, en pakte een flesje en een spuit. '' Je bent jong, nu kan het nog, het is beter als het nu gebeurt, want als het zich uitbreid...'' ze maakte haar zin niet af. Ze spoot ongeveer drie druppels van de inhoud van het flesje in de wolf´s nek. De wolf begon zacht te blaffen, maar na een aantal seconden was hij doodstil, hij ademde rustig en gelijkmatig. Kabuki pakte een paar messen, ze sneed de de poot van de wolf af. Pakte vlug een erg lang stuk verband, en bond de wond strak af. Ze pakte de slapende wolf voorzichtig op, en legde hem in een kleine bak van ongeveer twee keer zijn grootte die gevuld was met wollen dekens. Ze smeerde een groen goedje over het verband. '' Het word moeilijk maar jij red het wel, net als je 2 zusjes en 3 broertjes. Rust nu maar '' zei ze lief. Ze liep richting de deur en keek de wolf vertrouwensvol aan, '' tot straks liefje '' zei ze terwijl ze de deur achter zich dicht en op slot deed. Rustig liep ze naar Narcissus, '' Je kunt beter gaan, het spijt me dat ik geen eten voor je heb kunnen maken, op lange termijn, kunnen we het wel een keer overdoen, ik moet nu voor hun zorgen, en ik doe het in mijn eentje, ze hebben een moeder nodig, en ik wil die voor hun zijn. Zonder hulp '' zei ze stamelend. Ze wendde zich weer tot de wolfjes en begon ze te voeden. Lachend keek ze naar de gapende kopjes, na een half uur sliepen ze allemaal. Ze liep de kamer uit, en opende het slot van een andere kamer, het 'geopereerde' wolfje vredig lach te slapen. Voorzichtig tilde kabuki het wolfje op, en liep ermee de kamer uit, ze legde hem bij de rest van de wolfjes. '' slaap lekker jongens, tot morgen ! '' zei ze zacht.