Het bos bij de kliffen-Ithaka

Dit is een bos, vlak bij de zee. Het enige wat tussen het bos en de zee in ligt, zijn steile klippen. Er is één weg naar beneden te volgen, maar die moet je eerst zien te vinden. Daaronder is een klein kiezelstrand. Het bos is erg wild en er stromen kleine beekjes doorheen, die allemaal bij elkaar komen in een meer. Waar het water daarna blijft, dat weet niemand. In het bos leven talloze dieren. Herten, zwijnen, wolven, noem maar op. Het is een mooie plek om te oefenen met een kracht, omdat het zo afgelegen is.

Regels: Die zijn er niet
Personen: Maarkt niks uit, het bos is groot genoeg.

Blij liep Ethan door het bos. Hij was hier wl vaker gkomen en vond he geweldig om hier te spelen. De dieren kwamen meestal kijken meteen als hij de eerste noot aan sloeg wat altijd leuk was vond Ethan. Hij hd zijn trompe vast terwij hij een goede plek zocht. Mystic zat op ethan zijn schouder en mim op zijn neus. Dat zag er grappig uit maar Ethan vond het zlf niet erg. Uiteindelijk kawm hij op een open plek terecht. Blij keek hij rond. Daarna zete hij de trompet aan zij mond en van zelf kwam er een vrolijk liedje uit.

Gilan reed op Felix door het bos. Ze reden hard door, tot ze een trompet hoorden. Felix hield stil en Gilan sprong van zijn rug. Karme landde rustig op het hoofd van Felix. "Waarom heb ik mijn mantel nou thuis gelaten," zuchtte hij. Hij stond daar alleen in een broek. "Ik wil wel weten wat het is." Hij verkleurde en was nauwelijks nog te zien tegen de achtergrond. Hij liep naar de plek waar het getrompetter vandaan kwam. 'Waarom kleurt die broek nou niet mee,' dacht hij bij zichzelf. Gelukkig stak alleen zijn bovenlichaam boven de struiken uit.

Met plezierspeelde Ethan. Dat kon j zelfs zien want hij verkleurde in blije kleuren. Val geel naar oranje naar zijn normale kleur. Er kwamen alen paar dieren uit de bosjes te vorschijn. Ondrtussen was Mystic op een tak gaan zitten terwijl zeaar de show kek. Mim had er geen last van dat Ethan met blijheid speellde en zo veel bewoog. Dus zat ze nog steeds op zijn neus.

Naast zich zag Gilan Karme vliegen. Ze werd blijkbaar aangetrokken door de muziek. Even later volgde ook Felix. De centaur liep statig de bosjes uit, de open plek op. Gilan hield zich nog verkleurd en bleef waar hij was. Hij wilde weten hoe dit af zou lopen. Het was een goede trompet. Hij leek op de lier van Orfeus. Alleen gingen de stenen niet dansen.

Ethanging gewoon door met zijn trompet. Hij zag nog niet eens de centaur aan komen. Dit was gewoon zijn muziek wat hij iedereen wou laten horen. Zodat zo veel mogelijk mensen zouden glimlachen. Uiteindelijk liep het lied ten einde. Voor de laatte noten aan sloeg was Ethan weer helemaal zijn normale zelf zonder extra kleur. Hij liet de trompet zaken maar hield het wel nog in een hand vast. Glimlachend keek hij naar de dieren. Hij was wel verbaast van de centaur maar deed er niets tegen. Hij boog voor zin publiek ook alaren het dieren.

Van uit de struiken zag Gilan Felix en Karme weer bij zinnen komen. Even verschoot zijn kleur naar blauw, van verlichting, maar daarna kreeg hij de camouflage kleur weer. Hij liep de bosjes uit. Ook kreeg hij zijn normale kleur weer terug, iets bruiner dan normaal. Hij klapte in zijn handen. "Mooi gespeeld," zei hij. "Ik dacht even dat je Orfeus was." Felix boog even en Karme ging weer op zijn hoofd zitten.

Langzaam gingen de meeste dieren weer naar wat e mee bezig waren en werd de open plek weer een stuk leger. Toch bleef Ethan glimlachen omdat hij het goed gelukt vond. Hij schrok aleen toen hij een tem opeens acter hem hoorde. Hij zag nu pas de jongen staan. Meestal was hij opmerkzaam maar nu had hij hem niet gezien. ´´Dank je´´ zei Ethan met eenbrede glimlach. Hij vond het een goed compliment en een eer dat hij werd vergeleken met orfeus. Dat was wel een groot voorbeeld van hem. Mim vloog van Ethan zijn neus en landde op zijn vinger. Die Ethan van zelf om hoog lit komen. Ook Mystic kwam weer terug naar zijn schouder. Verbaast bleef hij nog naar de centar kijken. ´´Hoort die bijjou´´ vroeg Ethan maar.

"Ja dat klopt," sprak Felix voor Giln. "Ik ben Felix. En die vlinder op mijn hoofd is Karme, zijn Geleide." Karme vloog even op Ethan af en daarna weer terug naar het hoofd van Felix. Gilan stak zijn hand uit. "Ik ben Gilan," zei hij. "En jij bent? Ik kom trouwens hier van Ithaka." Hij kek Ethan doordringend aan.

Ethan keek met een glimlach naar Felix. Hij wist wat geleide was want Mim was die van hem. Mim was ondertussen nieuwscherig geworden naar de andere vlinder en vloog dus ook naar de hoofd van Felix. Ethan pakt de hand van Gilan stevig vast. Dat deed hij altijd als hij een handmet iemand cshudde. ´´Ik ben Ethan ook vn dit prachtig eiland´´ zei Ethan met nog steeds een brde glimlch. ´´Trouwens dat is Mim mijn Geleide en dit is Mystic´´ zei Ethan. Hij wees de twee aan met izjn trompet omdat hij geen andere vrije hand had.

Gilan keek even naar de feniks. "Oké," zei hij. "Dus jij kan ook morphe?" Zelf kleurde hij oranje, hij was nogal nieuwsgierig. Felix liep nu ook naar voren om Ethan de hand te schudden. En Karme vloog naar Mim toe. "Sorry, dit is de eerste keer dat wij anderen ontmoeten," legde Gilan uit. "Ze zijn nogal enthouisiast."

Ethan vond ht knap dat Gilan dat et niet had gezien maar het kon altijd. Hij kleurde zelf even geel en daarna weer naar normaal. Met een brede glimlac keek hij naar felix en nam hij de hand aan. Hij merkte al snl dat het een sterke hand druk was als een mens maar dat vond hij zelf niet erg. Daar was hij te blij mee. ´´Maakt niet uit hoor, wij hebben ook niet echt adere gezien. Maar nu hebben we tenminste allebei een ander ontmoet´´ zei Ethan blij.

"Haha, ja dat klopt," lachte Gilan. Felix zakte door zijn knieën en ging zitten. "Maar jij komt dus ook van Ithaka," zei hij. "Waar ergens?" Hij was nu wel benieuwd. Hij hoopte in Ethan een goede vriend te vinden en vooral een goede medestrijder. Dat was het enige wat hij tot nu toe wist, ze moesten Griekenland beschermen tegen Hades en zijn Meesters van het Duister.

Ethan was altijd extra blij als iemand ook glimlachte. ´´Ehm net een stukje buiten de hoofdstad ligt een dorp. Daar in het weeshuis´´ legde Ethan met een bree glimlach uit. De meeste vonden weeshuizen erg maar Ethan niet. Zelf maake hij meestal heweeshuiszo gezellig dat er meerdere met hem eens wren. ´´En jij´´ vroeg Ethan rustig terug.

"Ik kom uit het noorden, een dorp vlak bij de zee," zei Gilan. "Maar nu woon ik ergens in een bos. Vreemd dat je zo gelukkig bent over het weeshuis." Ethan leek overal gelukkig mee. Felix zat zachtjes te gniffelen. Hij had zelf ook naar een weeshuis kunnen gaan, toen zijn ouders weg gingen. Maar dat had hij niet gedaan.

´´Hoe zo is datvreemd´´ zei Ethan eerlijk. Hij ha nog steeds een brede glimlach. ´´Het is een huis vol familie waar steeds mer familie bij komt en soms gaat maar wel familie blijft´´ zei Ethan blij. Sommige dachten er anders over maar hij ws niet zo gewoontje. Anders had Hermes hem ook niet uitgekozen voor zijn krachten. ´´En in het bos is zeker leuk om te wonen´´ zei Ethan benieuwd. Hij vond het altijd leuk in een bos maar wonen was warschijnlijk anders.

"Tja, iedereen heeft zo zijn eigen smaak," zei Gilan filosofisch. "En in een bos is het heerlijk. Maar het is wel altijd gezellig als je iemand ontmoet." Karme kwam op zijn hoofd zitten. Gilan zelf ging op de grond zitten. Hij dacht even na over Hermes, die hij nog nooit had gezien. Wel die vogel. Mooi beest.

Ethan knikte instemmend. ´Het is altijd fijn om iemand anders te zien´´ zei Ethan. Mim ging weer op zijn neus ziten. Dat kriebelde altijd op hetbegin maar Ethanwas er wel aan gewend. Mystic zat gewoon nogop zijn schouder alles in de gaten te houden. ´´En wat zin jo hobby´s´´ vroeg Ethan glimlahend door. Iedereen had meestal wel wat cratief. Of muziek of tekenen van alles ko het zijn en bijna altijd was het mooi om iemand daar mee bezig te zien.

"Door het bos slenteren," zei Gilan. "En soms een beetje jagen. Alleen nu liggen mijn pijl en boog thuis." Felix stond op en galoppeerde weg. Karme dwarrelde er achteraan. Gilan haalde zijn schouders op. "Centauren zijn af en toe een beetje vreemd," zei hij. "Maar zodra het kan, wil ik zelf ook de vorm van een centaur aannemen." Hij zag het al helemaal voor zich.

Ethan was wel een beetje verbaast over hetantwoord maa liet at niet zien. Blijkbaar genoot Gilan vn jagen en at mocht hij zelf weten. Hij geoot tenminste ergens van. ´´Zo raar is het niet. Hij doet gewoon wat izjn instinc zegt. Temnste dat denk ik´´ zei Ethn mt ee bredeglimlac. Hij eerde elk weze dus ook dieren. Hij vond daarom niets mer vreemd alleen soms een beetje anders. ´´Ik zou het liefst in een hond of wol veranderen. Mijn vrienden noemen me zo al dus dan kan ik net zo god een worden´´ zei Ehan mt een brede glimlach. Hij zg goed vor zich hoe Gilandan etFelix door het bos galopeerde. Hij zou er graag bij zijn als het hem lukte. Maar die kans was klein omdat hij vaak reisde a was zijn thuis bij het weeshuis.

"Maar bij centauren zit er altijd iets anders achter dan je denkt," zei Gilan. "Maar op die wolf zal je langer moeten wachten, daar heb ik geen zin in. Eigenlijk is het ook wel makkelijk in het water, je kan je zelf gewoon een vissenstaart geven." Felix kwam weer uit het bos gelopen, nu had hij de pijl en boog van Gilan bij zich. Gilan hing hem op zijn rug. Het hout schaafde een beetje langs de blote huid, maar het gaf niks.

Ethan knikte. ´´Ik kan alleen nog maar van kleur veranderen en mijn gezicht nog een beetje. Maar na veel oefenen zou het moeten lukken´´ zei hij positief. Veel mensen vonden hem positiefmaar waarom zou hij dat niet zijn ? Dan werd alles meestal beter. Glimlachend keek hij naar Felx die terug kwam met de pijl en boog. ´´En nu kan je gaan jagen´´ conlcudeerde ethan als grapje.

"Waarom zou ik gaan jagen als ik met iemand aan het praten ben?" vroeg hij. Eigenlijk vond hij het wel leuk. Hij keek naar Felix. "Maar laat eens zien hoe je van kleur verandert," zei Gilan. Zelf leek hij nu net een toverbal. Hij kleurde in alle kleuren van de regenboog.

Ethan deed het zelfde met zijn kleur. Er kwamen verschillende kleuren te zien. Ook probeerde hij ze te combineren als een schilderij maar dat ging nog veel te moeilijk. Later misschien lukte het beter. ''Maar ook dit'' zei Ethan met een glimlach. Hij stopte met verkleuren omdat hij niet te veel vertrouwen had dat hij het allebei tegelijk kon. Daarna maakte hij van zijn neus een varkensneus en knorde er mee.

"Hé," zei Gilan. "Dat kan ik nog niet. Jij oefent zeker meer." Hij kon nu niet meer wachten op het moment dat hij dat kon. Felix liep naar de feniks. Je merkte dat hij het gesprek een beetje saai vond worden. Gilan keek ernaar. "Misschien moest ik toch maar gaan jagen," zei hij. "Ga je mee?" Hij wilde nog wel wat langer met Ethan optrekken.