De velden- Korinthe

De volgende dag vloog Narcissus weer naar de velden van Korinthe om te kijken of er weer mensjes waren om mee te praten. Zefiros vloog op topsnelheid door de lucht, ze waren nu boven de velden. "Ga maar onder de wolken vliegen" zei Narcissus grijnzend tegen Zefiros. Zefiros stemde in met een luid gebrul. Eenmaal onder de wolken zag Narcissus een meisje met rijdier over de vlakte zoeven. Narcissus seinde Zefiros om de landing in te zetten. Daar gingen ze weer naar het zelfde meertje als gisteren. "hallo meisje" riep hij zo gauw als ze geland waren. "wacht eens even, als ik het goed heb ben jij Dawn?" Ik heb al veel over je gehoord van Gilan" zei Narcissus vrolijk. had hij het goed? dat wist Narcissus niet maar hij hoopte van wel.

________________________________________________________
Mijn vader riep net dat het internet eruit ging, dus zet het gesprek niet voort alsjeblieft. Groetjes Milan. Tot morgen

Kabuki vertrok, ze wist dat de hoeveelheid mensen zou groeien. Het was koud en minoru viel bijna inslaap, thuis moest ze nog wat dingen doen, dus ze kon beter nu gaan, dan over een paar uur. '' Kom masuyo, '' zei ze tegen de pandabeer en sprong op zijn rug. Met enorme snelheid leken ze wel te vliegen, over het gras heen, en sprintte ze naar huis

Dawn keek net naar het meisje dat had gegild toen ze een jongen haar naam hoorde zeggen. ze wendde zich naar de jongen en zag in haar ooghoek het meisje weggaan. ze keek even goed naar de jongen en er verscheen weer een lief glimlachje op haar gezicht en zei toen:' ja ik ben Dawn en wie mag jij zijn?' ze vond het grappig dat Gilan zoveel over haar had gepraat dat de jongen haar kon herkennen. ze sprong overeind en liep naar de jongen toe. Rafiq liep achter haar aan en bekeek vanachter Dawns rug de jongen.

Narcissus zag Kabuki nog net weggaan op Masuyo. Hij kon net niets zeggen tegen haar. Hij wende zich tot Dawn die hem lief aankeek. "hallo Dawn" zei hij blozend tegen haar. "ik ben Narcissus" zei Narcissus glimlachend. En hij stook zijn hand uit. "ben jij ook een van de kinderen van de Goden?" vroeg hij maar meteen. "of je ook een Gave hebt, bedoelde ik" zei hij maar ter verduidelijking van wat hij zei.

Dawn pakte zijn hand even en zei:' Ja, mijn godin is Artemis.' Ze ging weer zitten en klopte naast zich in het gras ten teken dat hij naast haar moest komen zitten. ze keek glimlachend omhoog in zijn ogen en vroeg:' wie is jouw god of godin?' ze bekeek Narcissus even goed terwijl ze zat. hij zag er vrolijk uit met zijn een beetje warrig zittende bruine haar en leuke bruine ogen. Rafiq ,die als hij wilde Dawn haar gedachten kon meelezen, was even verbaasd, maar ging rustig achter Dawn in het zonnetje liggen.

Narcissus kwam naast haar zitten. "dit is de eerste keer dat ik een van Godin Artemis tegen kom. Het is een hele eer." zei Narcissus vrolijk. Hij maakte een grote Vuurbal in zijn hand en grijnzende. "Hestia is mijn Godin." zei hij glimlachend toen hij de Vuurbal weer liet verdwijnen. "dit is Elessar" zei hij lachend toen hij bij hem op de schouder kwam zitten. Zefiros mijn Draak ligt een eindje verderop, ik zal hem eventjes roepen" zei Narcissus glimlachend. Zefiros kwam aan met een grote dreun. Zefiros was gesprongen naar Narcissus met een grote sprong van 5 meter. Brullend ging Zefiros weer liggen. Tevreden dat hij verder niets hoefde te doen.

Dawn keek even naar de vuurbal en glimlachte toen naar Narcissus. ' het is ook een eer om iemand van Hestia te ontmoeten.'zei ze lachend. ze keek naar de grote draak die naar voren was gesprongen. ze bewonderde de mooie rode kleur, maar toch vond ze Rafiq mooier. ze keek weer naar Narcissus en er kwam gelijk weer een lief glimlachje op haar gezicht.

Narcissus glimlachte nog een keertje naar Dawn. "dank je" zei hij blozend. Zefiros is ook blij je te ontmoeten" zei hij lachend. Zefiros brulde vrolijk. "jij hebt ook een mooie tijger" zei Narcissus bewonderend. Die zie je niet vaak in deze tijden." Hij mompelde nog wat over dat Rafiq mooie tanden had, misschien zelfs mooier dan die van Zefiros. Maar hij durfde het niet hardop te zeggen anders zou Zefiros misschien commentaar leveren. Hij beantwoorde haar lieve glimlach met een gemeende lieve lach. Die hij liever nooit toonde.

Rafiq snuifte vergenoegd na het compliment van Narcissus. Dawn schoot in de lach. 'geef hem maar niet te veel lof hoor, anders gaat hij nog naast zijn schoenen lopen. al heeft hij die dan niet.' zei ze nog nagrinnikend. ze sloeg haar armen om haar benen heen en legde de zijkant van haar hoofd op haar knieën zodat ze naar Narcissus kon kijken. 'waar ken jij Gilan eigenlijk van?' vroeg ze nieuwsgierig.

Narcissus keek glimlachend naar Rafiq. "hahaha" lachte hij vrolijk. Heb je het koud?" vroeg hij bezorgt. Narcissus dacht even na wat hij zou antwoorden. Elessar fluisterde hem iets in en hij knikte. "ik heb Gilan ontmoet na een stommen actie, ik probeerde met vuur woorden te creëren maar in de lucht ging het fout. Ik was nog niet krachtig genoeg om woorden te creëren uit vuur. Dus het viel uit elkaar en het leek op een aanval vond Gilan. Maar toch heb ik hem weten te vertellen dat ik het per ongeluk deed en het niet bedoeld was om hem te laten schrikken." zei Narcissus beschaamd. Ik kan hem nooit meer aankijken" zei hij treurig.

Dawn luisterde geïnteresseerd naar het verhaal hoe Narcissus Gilan had ontmoet. Ze grinnikte en zei:' nou volgens mij is Gilan niet het type om daar moeilijk over te doen. volgens mij kun je het zo weer goed maken en vrienden worden als je wilt.' ze glimlachte even naar hem en zei vervolgens als antwoord op de vraag van Narcissus of ze het koud had: ' het is niet echt warm nee.' ze schoof wat dichter naar hem toe en leunde tegen hem aan zonder enig spoortje van verlegenheid. het was eigenlijk of ze hem al veel langer kende, misschien doordat hij Gilan ook kende, of door heel iets anders.

"Nee, dat deed hij ook niet" zei Narcissus. Gilan zei ook dat ik niet meteen mijn krachten moest gebruiken als ik niet wist of ik wel sterk genoeg ben. Narcissus keek naar Dawn die dichterbij schoof. Hij sloeg een arm om haar heen en aaide haar over het hoofd. "ik vind het niet erg hoor, dat je dichter bij me komt zitten." zei Narcissus lief. Zou ik een vuur voor je maken? vroeg hij vertederd.

ze glimlachte en bedacht dat het echt iets voor Gilan was om zo nuchter te doen. Dawn werd nu wel even verlegen, omdat Narcissus zo lief deed. ' het h.. hoeft niet pers..se hoor.' stotterde ze. ze was nooit echt verlegen, maar niemand had ook ooit echt zo lief gedaan. misschien ook wel, maar dan had ze nooit dit gevoel gekregen. ze keek even op in zijn gezicht en glimlachte blozend voordat ze zich nog wat meer tegen hem aandrukte.

Narcissus glimlachte toen ze stotterend zei dat het niet hoefde. Hij keek haar lief aan. "als jij het niet wilt dan zal ik geen vuur maken" zei Narcissus teder. Dawn keek hem met een blozend gezicht aan en kwam nog dichter bij hem zitten. Hij aaide haar weer zachtjes over haar hoofd. Wat is het toch een lief meisje dacht hij.

Dawn bleef even tegen Narcissus aanzitten. Rafiq was stilletjes weggeslopen. hij was dan wel groot, maar hij kon zo onhoorbaar sluipen als een slak ( rare vergelijking, maar slakken hoor je tenminste niet ) na een tijdje zei ze opeens zachtjes: ' je bent lief.' ze keek even omhoog naar zijn gezicht. zonder verder nog iets te zeggen drukte ze haar lippen op die van hem.

jorn komt er even tussen

Felix rende snel over de velden. Gilan zat op zijn rug en keek uit naar het meertje waar hij de vorige dag was geweest. Hij had het gevoel dat hij een stuk van zijn staart had laten liggen, maar hij kon het fout hebben. Het kon in elk geval geen kwaad. Toen Felix er bijna was, sprong Gilan van zijn rug en liep verder. Hij bleef stokstijf stil staan toen hij Dawn en Narcissus zoenend zag zitten. "Wat!" riep hij.

Narcissus keek ook even naar Dawn. "ik vind jou ook lief" zei hij smoorverliefd tegen haar. Dawn drukte haar lippen op de zijne en Narcissus zoende terug. Hij wilde dat het eeuwig duurde maar er kwam een eind aan toen hij Gilan in een ooghoek zag aankomen. Heel boos zag Narcissus Gilan hun tweeën aankijken. Hij wist niet wat hij moest doen. Gilan was immers ook verliefd op Dawn had hij verteld.

Ik zie het

"Wat doe jij man," riep Gilan woedend. Hij was vuurrood. Felix kwam snel kijken wat er aan de hand was. Toen hij Narcissus en Dawn zag, begreep hij het en hij slaakte een diepe zucht. Waarom moet dit nu weer gebeuren, dacht hij. "Echt man, wat doe je," riep Gilan nog steeds razend. "Je wist het. Je wist het! En toch." Hij had zin om Narcissus een ongelooflijke klap te verkopen, maar hij kon zich maar net inhouden. Misschien ook omdat Felix zijn hand op zijn arm had gelegd.

Dawn was blij dat Narcissus haar terugzoende, maar al gauw was het moment weer voorbij. ze keek opzij en zag dat Gilan eraan kwam lopen met een helemaal rood aangelopen hoofd terwijl hij allemaal dingen riep. het was duidelijk dat hij boos was op Narcissus, maar Dawn had geen idee waarom. ze stond op en ging tegenover Gilan staan. nu was ze ook boos. ' doe ff normaal, hij heeft je toch niks ge...' zei ze, maar ze praatte steeds zachter tot ze niet meer zei. er flitste beelden door haar hoofd van een Gilan die lief naar haar glimlachte, zijn mantel om haar heen sloeg toen ze in het water was gevallen. haar mond viel open en ze keek Gilan verbaasd aan. dat kon toch niet?

Gilan voelde zich vreselijk van binnen. Hij keek woedend naar Narcissus en bedacht zich toen iets. "nooit gedacht dat ik zo mijn eerste zou maken," mompelde hij en hij maakte een morphebal, die hij naar Narcissus gooide. Hij was er niet op geoefend, maar hij kreeg het voor elkaar op de pink en duim van zijn rechterhand te verwisselen. Het maakte hem niks meer uit, hij was woedend.

Narcissus was geschrokken toen Gilan boos aan kwam lopen, hij had een ruzie wel verwacht maar dat Gilan meteen zijn krachten op hem zou loslaten. Dat had Narcissus niet verwacht. Hij had snelle reflexen maar Narcissus had dit niet verwacht dus er kwam een Morphebal op zijn rechterhand waardoor zijn pink en duim waren omgewisseld. Hij kon ook wel Vuurballen maken met die 2 vingers omgedraaid. Hij keek naar Dawn die heel erg boos en geschrokken was. Even dacht hij na, na 3 seconden te hebben gedacht riep hij Zefiros. Die meteen brullend opsprong uit zijn ruststand. Narcissus sprong op Zefrios en vroeg aan Dawn of ze met hem mee wou gaan. Hij keek even naar Gilan die weer een Morphebal maakte. "Gilan" zei hij vriendelijk. Ik wil geen gevecht met je. Je bent een redelijk persoon Gilan, ik weet dat je niet zo bent zoals je nu doet. Hou jezelf onder controle." zei Narcissus terwijl hij een Vuurschild om hem en Dawn heen creëerde.

Dawn keek naar Narcissus en twijfelde even. toen schudde ze haar hoofd, het zou niet eerlijk zijn om Gilan hier zo achter te laten. Rafiq was al aan komen rennen toen hij de ballen had zien schieten en die stond nu buiten het schild. Dawn maakte met moeite een fatsoenlijke bol en maakte een gat in het vuurschild. snel sprong ze uit de bescherming van het schild en Rafiq kwam meteen naar haar toe lopen. samen liepen ze naar Gilan toe, met Rafiq die beschermend half tussen haar en Gilan in liep.

Narcissus dacht even na. "ik wil gewoon dat je veilig bent." zei hij bezorgt. Hij vernietigde het Vuurschild. "ik wil hem hier ook niet alleen laten" zei Narcissus. Ik zou graag willen dat er geen ruzie zou zijn" zei hij verdrietig. Ik had hier nooit aan moeten beginnen dacht hij, ik wist dat dit kon gebeuren. Maar hij kon er ook niets aan doen dat hij verliefd was op Dawn. Narcissus sprong weer van Zefiros. "Gilan" zei hij op een verontschuldigende manier. Hoe kan ik dit ooit goed maken, ik zou graag willen dat dit niet was gebeurt maar dat is het toch. Ik weet dat je me verteld hebt dat je op Dawn verliefd bent. Het gebeurde gewoon, ik kon er niets aan doen" zei Narcissus half huilend. Dit was niets voor hem maar hij kon er gewoon niet tegen dat hij nu ruzie had met Gilan. "echt sorry Gilan" zei Narcissus half vergaan. Narcissus weet al wat Gilan zal reageren, ik zal moeten gaan dacht hij verdrietig. Ik kan Gilan toch niet meer aankijken door dit. Narcissus' stemming was ineens omgeslagen in verdrietigheid. Hij keek verdrietig naar Dawn die bij hem wegliep.

Felix had zijn armen om Gilan heengeslagen. "Je bent behoorlijk stom als je dat nu pas beseft," schreeuwde Gilan naar Narcissus. Ergens snapte hij wel dat hij dit niet zou moeten doen, maar de rest van hem wilde daar niet naar luisteren. Hij probeerde worstelend los te komen uit Felix' greep. Hij kon het gewoon niet aan zien dat Dawn en Narcissus... Hij kon er niet eens aan denken. In zijn ogen stonden tranen van woede en verdriet.

Narcissus zag dat de Centaur van Gilan hem in bedwang hield. "ik weet het, maar het gebeurde gewoon, ik kan niets veranderen aan het verleden. Behalve met het drankje van Kabuki." zei Narcissus nu ook een beetje kwaad wordend. Maar hij hield zich nog in bedwang, want anders zou het nogal slecht aflopen. Hij zag Gilan worstelen om uit de greep van Felix uit te komen. "laat hem maar los" zei Narcissus vriendelijk tegen Felix. Hij moet zelf proberen zichzelf in te houden, als hij dat niet doet dan zal ik de prijs betalen voor wat er is gebeurt. Op een voorwaarde; Dawn mag gaan, doe haar niets. Je mag mij alles aandoen wat je wilt maar raak Dawn niet aan." zei Narcissus in een soort van trance. Nu barstte hij in huilen uit. Hij viel op zijn knieën. Hoe kon dit nou gebeuren dacht hij wanhopig. "Waarom moet ik altijd weer iets verkeerds doen" zei hij wanhopig huilend. Narcissus keek naar Dawn en Gilan. Hij wist niet wat hij nog meer moest zeggen.