De velden- Korinthe

Felix liet Gilan los. "Waarom zou ik Dawn een haar krenken," schreeuwde die. Toen hij zag dat Narcissus begon te huilen, werd hij eerst nog kwader. Maar hij kalmeerde even en zei toen: "Maar ik heb het je gister nog verteld, dan kan je op zijn minst iets zeggen als jullie zitten te zoenen." Hij liep naar Narcissus toe, nog steeds vuurrood van tenen tot hoofd, en legde een arm op zijn schouder. "Joh, grotendeels is het jouw schuld, misschien ook die van Dawn, maar die kan ik vergeven," zei hij. "Zij wist van niks. Jij wel." Hij haalde zijn hand weer weg, een rode afdruk op Narcissus achterlatend.

Ethan liep glimlachend over de velden. Hij was zo blij omdat alles goed ging met Clio en Nerissa was gewoon als familie voor hem. Hij rook de frisse lucht in en roook meteen drie bekende geuren. Nog steeds glimlachend liep hij door naar de plek waar hij Nercissus, Dawn en Gilan zag. Alleen was Gilan rood wat Ethan niet snapte. Daarom rende hij maar snel naar hun toe. Toen hij nog dichterbij was zag hij narcissus huilen en Gilan boos op hem zijn. ´´Wow wat is hier aan de hand´´¨vroeg Ethan. Die het helemaal niet begreep.

"Vraag dat maar aan hem," schreeuwde Gilan en hij wees op Narcissus. Het kon hem niks schelen dat hij nu stond te schreeuwen tegen zijn beste vriend. Hij keek even naar Felix en er schoot hem wat te binnen. "Oja, Dawn," zei hij, nu stukken rustiger. "Ik had iets voor je gemaakt. Ik kan er ook nog een hartje van maken." Hij nam de ketting van madeliefjes, met daaraan het hoofd van Dawn in steen, van de nek van Felix en wilde hem aan het meisje geven.

Ethan had nog nooit mee gemaakt dat Gilan naar hem schreeuwde. Ze waren beste vrienden dus dat hij niet verwacht. Hij keek daarom maar vragend naar Narcissus. ´´Wil jij het me dan vertellen´´ vroeg Ethan rustig. Wat niet moeilijk was want in deze sfeer was alles nrmaal wel rustig. Hij stond tussen Gilan en Narcissus in maar dan nog een beetje aan d zijkant. Voor hem stond Dawn maar dat kon Ethan ook niet goed pijlen.

Narcissus sprong op al zijn tranen waren verdwenen. Hij keek woedend naar Gilan die een arm op zijn schouder legde, hij sloeg 'm weg. "wat het je uitgevreten met mijn schouder' riep Narcissus woedend. Hij brandde een stuk uit zijn tuniek om te kijken wat Gilan had gedaan, hij wist zeker dat er iets was, want Gilan zou het hem nooit vergeven. Narcissus zag een grote rode vlek die niet van het vuur kwam. "dit ga je nu weghalen" zei hij over de toeren. Narcissus vertoonde ineens emense rust toen hij naar Dawn keek die aan het huilen was. Hij liep naar haar toe en zei heel lief "rustig maar meisje, ik ben bij je. Er kan je niets gebeuren. Narcissus keek naar Ethan die net was aangekomen. Met een vriendelijke blik zei hij "heey Ethan, alles goed?" Net alsof er niets was gebeurd. Maar toen zag hij dat Gilan iets aan Dawn wilde geven. Hij zag dat het een soort van ketting was van bloemetjes. Waarschijnlijk een teken van liefde dat hij aan Dawn wilde geven. Narcissus keek van Dawn naar Gilan. Hij kon er niet meer tegen. Maar hij liet niets merken, zijn blik bleef rusten op Dawn. Hij wist niet wat ze zou gaan doen.

"Ga nu niet doen alsof je van niets weet," schreeuwde Gilan tegen Narcissus. Daarna wende hij zich tot Ethan: "Ethan, je weet wat ik gister tegen jullie zei. En hoe vind ik hem als ik hier terugkom? Zoenend met Dawn. Hij wist het." Hij zakte huilend van woede en verdriet in elkaar op de grond. Waarom moest dit gebeuren.

"Ja, dat kan ik wel." zei Narcissus kalm. Ik heb er geen spijt van dat ik Dawn heb gezoend, ik kan me gewoon niet verontschuldigen over mijn liefde voor haar." zei Narcissus eerlijk en hij keek Dawn liefdevol aan. Nu heb ik een probleem dacht Narcissus terwijl hij naar Dawn keek, ik heb nu het pad van de liefde ingeslagen, niet dat hij daar bang voor was maar het is dan dat 2 van zijn vrienden zijn vijanden werden. dacht Narcissus. Dat was het probleem. Hij kreeg een moeilijke blik op zijn gezicht. Narcissus keek even naar Dawn en toen weer naar de 2 andere jongens. "ik heb zelf niet aan de risico's gedacht, daar denk je op dat moment toch niet aan? Wees eerlijk daar zou je zelf ook niet aan denken. Sorry dat ik niets kan veranderen aan wat er gebeurd is Gilan, ik ga me niet verontschuldigen voor wat ik heb gedaan."zei Narcissus kalm en vriendelijk.

Gilan stuurde nog een morphebal af op Narcissus, deze met een geel tintje. Als Narcissus hem niet zou ontwijken, dan zou hij een gele vlek op zijn kleren krijgen en er zouden botten omgewisseld worden. Gilan wist niet meer wat hij moest doen. Hij was woedend op Narcissus. Hij pakte zijn boog, vervormde een pijlpunt zo dat er weerhaken aan zaten en hij richtte om te schieten.

sorry maar nu ga ik er tussen komen.
----------------------------------------------
Ethan keek verbaast naar de gebeurtenis. Hij zuchte een keer voordat hij zelf een morhbal schoot zodat die van Gilan verdween. ´´Gilan, rustig . Denkgoed na voordat je wat doen anders raak je de mensen die je niet wit raken´´ zei Ethan rustig. Terwijl hij naar Gilan toe liep. Zo dat hij de pijl kon tegn houden als het moest.

Gilan zuchtte en snikte. "Maar, snap dan dat ik zoiets wil doen," zei Gilan, iets rustiger maar nog steeds met zijn pijl op Narcissus gericht. "Hij heeft, Hij heeft, hij heeft geeneens spijt." Hij werd weer woedend "Snap dat dan!" Hij zag bijna niks meer door de tranen die in zijn ogen ophoopten.

Ethan legde zijn hand op Gilan zijn schouder. ´´Heb je al verteld aan Dawn dat je van haar hield´´ vroeg hij indringend. ´´Zo te zien kijkt ze te geschokt dus ik denk van niet. Dus Dawn had geen flauw idee´´ Zei Ethan rustig. ´´Narcissus, heb jij verteld aan Dawn Gilan op haar is . Je wist het namelijk en dn kon je het beste alle kartn open legen´´ zei Ethan vragend aan Nacissus.

Narcissus begon zich een beetje schuldig te voelen, nu Gilan begon te huilen. "nee" zei hij eerlijk. Ik dacht daar toen niet aan, daar zou je zelf toch ook niet aan gedacht hebben? Geef toe, ik ben redelijk." zei Narcissus vriendelijk. "ik heb geen spijt dat ik Dawn heb gezoend, zou jij daar spijt van hebben Gilan?" vroeg hij rustig. "Ethan bedankt dat je Gilan weer tot zinnen hebt gebracht, ik had anders de prijs wel willen betalen. Maar ik zeg niet dat ik me dan niet zou verdedigen." zei Narcissus. En hij keek eventjes naar Dawn die nog steeds stil was.

´´Dat is niet slim want als je het duidelijk had gezegd en het even wou uitstellen. ZOdat jullie het eerst met Gilan kon uit praten zou dit allemaal niet gebeud zijn. Je wist het maar toch dacht je er niet aan. Niet slim maar je kan er nu niets meer aan doen´´ zei Ethan. Hij probeerde goed onpartijdig te zijn. Maarhij had het meest mdelijden met Dawn.

"En ik heb de tijd niet eens gekregen om te zeggen wat ik voor haar voel," zei Gilan. "En nee, ik zou ook geen spijt hebben als ik haar nu had gezoend. Maar ik had dan ook niet een goede vriend een dolksteek in het hart gegeven. Jij wel. Jij wist het." De pijl lag nog steeds op de boog, maar wees inmiddels al naar beneden. Een probleem was dat niet, Gilan kon binnen twee seconden spannen en schieten.

"Gilan kwam ook meteen heel erg boos aanlopen en schoot zonder waarschuwing meteen een Morphebal af op me" zei Narcissus radeloos. "Gilan was zo boos dat ik niet eens met hem kon praten." zei hij rustig. Ik heb het geprobeerd, het is gewoon snel gegaan en daar kan ik verder niets aan doen denk ik" zei hij eerlijk. Ik heb wel medelijden met Gilan dacht Narcissus.

Ethan keekidringend naar Gilan. ´´Denk je echt dat je niet genoeg tijd had daarvoor. Iedereen om je heen merkte het en werd er gek van. Maar daar kan je nu niets aan doen. Net zo als Narcissus meot je het verleden vergeten. Daarom kunnen jullie nu het beste Dawn alleen laten en haar een keuze laten maken. Een eerlijke keuze waar jullie niets meer aan kunnen veranderen en jullie moeten dat respecteren.´´ zei Ethan eerlijk.

Gilan snikte. "Dat zou misschien het beste zijn," zei hij. "Maar ik heb geeneens kunnen zeggen wat ik voor haar voel." toch draaide hij zich om en liep met Felix en Karme weg, de velden op. De boog wees nog steeds gespannen naar de grond. "Waarom moet dit mij overkomen?" vroeg Gilan aan Felix toen ze buiten gehoorsafstand waren.

konden jullie niet even op mij wachten

Dawn had de hele tijd zwijgend toegekeken. ze keek naar de ketting van madeliefjes met het steentje in de vorm van haar hoofd eraan. een traan rolde langs haar wang. ze keek op en werd boos op de twee. 'jullie zijn net een stel kleine kleuters!' riep ze zodat zelfs Gilan het nog hoorde terwijl die al een stukje verderop liep. ze rende naar Rafiq toe en sprong met gemak op zijn rug. Rafiq stond op en zette zich af waarna hij met grote sprongen wegrende. hij snapte wel dat Dawn die huilend op zijn rug zat zo snel mogelijk weg wilde.

Sorry Vivian, ik heb het wel gevraagd maar er is niet geluisterd.

Narcissus zag dat Dawn tranen in haar ogen kreeg. Opeens werd ze boos en riep ze iets naar Gilan en Narcissus. Dawn sprong op Rafiq en ze renden weg. Het gebeurde allemaal zo snel dat hij er traag van reageerde. Zijn benen wouden niet, maar hij forceerde een kracht tegen zijn gevoel en sprong ineens op Zefiros en vloog haar achterna. "wacht Dawn" riep Narcissus half huilend. Ga niet weg." riep hij huilend. Rafiq rende zo hard, "Zefiros" riep Narcissus verdrietig maar luid. Vlieg zo hard als je kan. Hou haar bij." Zefiros voelde dat zijn meester heel verdrietig was en als hij door zou vliegen zou Narcissus misschien weer vrolijk worden dus Zefiros vloog met een hoge snelheid achter Dawn en Rafiq aan. Huilend keek Narcissus naar Dawn die ook huilend wegvloog.

geeft niet hoor

Dawn gaf een seintje aan Rafiq waardoor hij plots stilstond en omdraaide naar Narcissus die op Zefiros in de lucht vloog. ze veegde boos haar tranen weg en zei langzaam om het duidelijk te maken:' ga alsjeblieft weg, ik wil op dit moment met geen van jullie iets meer te maken hebben.' ze hoopte maar dat het duidelijk was en gaf Rafiq weerd een seintje waardoor hij zich omdraaide en nu normaal wegliep.

Okee

Rafiq stond ineens stil. Dawn keek en riep wat tegen hem. "Zefiros, ga naar Dawn toe land NU." zei Narcissus fel tegen Zefiros. Nu was hij heel erg woedend op Gilan hij heeft het verknald en daar zal hij voor moeten boeten. Toen Zefiros voor haar was geland vroeg Narcissus "wat zei je Dawn? Ik kon het niet goed verstaan, ik was te ver weg." zei hij lief maar eerlijk. Sorry dat dit moest gebeuren" zei hij met een betraand gezicht. "Wil je me vergeven? Ik zal je niet meer lastig vallen, ik veroorzaak alleen maar problemen." zei Narcissus die weer in tranen uitbarstte. Waarom waarom dacht hij verloren.

Dawn liet Rafiq geirriteerd weer stoppen en ze keek boos naar Narcissus. maar haar gezichtsuitdrukking verzachtte door de woorden van Narcissus. ' je heb niks fout gedaan, maar ik moet nu gewoon even tijd voor mezelf hebben.' zei ze langzaam maar duidelijk. ze keek hem nog even doordringend aan voordat Rafiq weer met grote sprongen vooruitsprong en richting huis ging.

Narcissus keek verwart naar Dawn die hem boos aankeek. Haar blik werd alweer wat zachter toen ze zijn woorden hoorde. "weet je zeker dat ik niets fout heb gedaan" zei hij nog steeds huilend. Ik voel me zo stom. Ik begrijp dat je tijd voor jezelf nodig hebt." zei Narcissus iets rustiger. Ze stook hem in het hart toen ze hem heel doordringend aankeek, hij durfde bijna niets meer te zeggen. "ik vind je lief" zei Narcissus verliefd. Maar ga maar meisje, neem je tijd. Ik gun je alles." zei hij vertederd. Narcissus keek haar lief aan. Laat haar gaan dacht hij, je hebt het verkloot Narcissus zei hij tegen in zichzelf.

Gilan zag Dawn over de vlakte razen, op Rafiq. Hij zag dat Narcissus erachteraan ging. Zelf voelde hij de behoefte er niet voor. Hij ging zitten op een steen en Felix daarnaast. De centaur legde een hand op zijn schouder. "Joh, trek je er niet te veel van aan," zei hij. "Maar ik moet je ook gelijkgeven als je nu zegt dat Narcissus een eikel is." Gilan luisterde alleen maar. Hij wilde dat hier iemand was die hij goed kende. Ethan, of Îo ofzo.

Ethan keek naar Narcissus. Iedereen kon toch wel raden dat ze tijd alleen nodig had. Maar hij heeft er niets over et zeggen eigenlijk. Hij liep alleen maar voorzichtig naar Gilan en legde ook net zoals Felix een hand op zijn andere schouder. ´´Het komt wel goed, ze maakt dalijk een beslissing en daar kunnen jullie allebei niets aan doen. Het leven gaat verder en als het niet zo moet zijn kom je wel iemand anders tegeb´´ zei Ethan rustig.