De velden- Korinthe

"haha okee" zei Narcissus grinnikend. "het lukt" zei hij vrolijk. Elessar ging ondertussen in de boom boven hun zitten. Narcissus ging ook maar eventjes onder de boom zitten want hij was moe van de lange reis.


__________________________________________________

ik moet even iets eten, ik ben binnen een ruimgeschatte 30 minuten weer terug

Blijkbaar ging iedereen makkelijker zitten maar datzat Ethan la dus het maakte weinig voor hem uit. ´´En hebben jullie al iemand van hades ontmoet´´ vroeg Ethan benieuwd. Hij had er nog steeds geen ontmoet maa hij was ook niet zo blij met doden. Toch was hij benieuwd naar de andere twee. Misschien hadden ze al veel meer meegemaakt als hij.

"nee ik ben nog geen dienaar van Hades tegen gekomen." zei Narcissus. Zefiros lag tevreden opgerold op het gras, maar toen de naam Hades viel keek hij eventjes heel alert op. Narcissus seinde hem dat het goed was en Zefiros ging weer tevreden liggen.

______________________________

Ik ga nu weg

"ik ook niet," zei Gilan, die de rillingen kreeg van die naam. "En ik hoop dat dat moment nog lang uitblijft." Hij had geen zin om iemand van Hades tegen het lijf te lopen voor hij zichzelf kon veranderen in een centaur of een minotaurus. Hij voelde dat ook door Felix en Karme een kleine rilling ging.

Ethan vond dat ook wel overdreven dat iedereen zo erg reageerde op het woord Hades. Hun hadden waarschijnlijk ook hun redenen om het te doen wat ze doen. Al zou Ethan ze wel stoppen maar dan kunnen ze wel een tweede kans krijgen vond hij zelf. ´´Zo erg is het ook weer niet´´ zei Ethan tegen de anderen. Miscshien leefde hij zich te goed in maar hij snapte het niet.

"Misschien niet," zei Gilan, die niet bang over wilde komen voor Ethan. "Maar hij kan zomaar uit de grond komen en je de dood in sleuren." Hij, Karme en Felix rilden bij die gedachte. Dat was niet fijn om over na te denken. Als Hades vond dat je dood moest, liet hij je levensdraad doorknippen en ging je dood.

´´Dat klopt maar hij moet wel een rede daarvoor hebben zou je dnken. En aangezien dat Hermes al naar ons twee is gegaan en een andere god naar Narcissus betekent dat niet dat de andere goden over ons waken. Zij zouden dan ons wel helpen´´ legde Ethan het van zijn kant uit. Tuurlijk was hij bang voor dood maar leven uit angst kon niet vond hij zelf.

"Dat klopt," zei Gilan. "We hebben de goden achter ons. Maar ook die kunnen kwaad worden. Neem alleen Poseidon al, die maakt zeestormen en aardbevingen waar vele doden door vallen. Zouden ze niet samenwerken?" Maar dat laatste kon ook weer niet. Anders was er nu geen oorlog geweest.

Ethan vond het gesprek een beetje te filisofisch aan het worden was dus probeerde hij snel aan een ander onderwerp te denken. ´´Het ligt niet aan ons , alleen kunnen we het beste leven zo veel we kunen. Maar een over iets anders. Gilan vind jij iemand leuk´´ vroeg Ethan met een nieuwschierig glimlach. Zelf had hij twee waar hij niet tussen kon kieze maar misschien had Gilan ook een vriendinnetje.

"Ik denk ook dat de meeste Goden achter ons staan" zei Narcissus. Hij was totaal niet bang voor dienaren van Hades, ze moesten maar eens komen. Ze hadden ook al zijn vader vermoord, ze kunnen me niet stoppen als ze voor me staan. Narcissus kreeg een woedende blik op zijn gezicht. "o sorry" zei hij vlug. "de dienaren van Hades hebben mijn vader ook al vermoord" zei hij bijna met tranen in zijn ogen.

_____________

im back

"nee het ligt ook niet aan ons, Hades heeft ons de oorlog verklaard. Of in ieder geval mij." zei hij boos. Maar laten we naar een ander onderwerp gaan inderdaad. "gedurfde vraag" zei Narcissus lachend.

Milan, je kan niet zeggen dat Ethan en Gilan raar naar Narcissus kijken.

"Was dat maar zo," zei Gilan tegen Ethan. "Ik zou graag willen dat Dawn eens iets laat blijken." Hij vond het altijd heerlijk om over Dawn te praten. Felix zuchtte. Hij hoorde de laatste tijd te veel haar naam. Gilan schonk er geen aanacht aan en ging verder met dromen.

----------------------
Ethan keek naar Narcissus toen hij zei dat zijn vader was vermoord door izjn dienaren. ´´En ji hebt zeker ook nog niemand ooit vermoord. Zelfs geen dier voor eten. Iedereen heeft wel een rede voor wat ze doen en als het slecht is verdienen ze ene tweede kans vind ik. Maar niet zo depresief gesprek. Over Dawn moet je zelf dan de eerste stap zeggen en vraag haar mee uit´´ zei Ethan met een glimlach.

"nee" zei Narcissus zuchtend. "dat kan ik niet" Wel 2 aardige jongens dacht hij in zichzelf. "goed idee Ethan" zei Narcissus lachend "moet je een keer doen Gilan." Narcissus had nog niet echt iemand waarop hij verliefd was maar dat kon nog komen.

Eigenlijk was EThanwel jaloer op Gilan hij hoefde niet meer te kiezen. Hij moest tussen twee meisjes kiezen en was zo slecht in mensen afwizen. Daarom had hij ook zo veel ons gehad helaas. ´´Je an het altijd iemand andes voor de zekerhed eerst laten vragen alse bang bent´´ zei Ethan uitdagend. Hij vond het laf du zou hij het nooit don. Maar als iemand dat wu mocht hij dat zelf weten.

"nee, ik vraag het zelf wel een keer," zei Gilan. Eigenlijk was het een best vreemde liefde. Hij vond Dawn gewoon leuk vanaf het moment dat ze was begonnen met praten. Hij hoopte dat geen van de andere jongens er me zat. Hij was gewoon van plan om verkering te krijgen met Dawn, dat zouden zij niet van hem af pakken.

Narcissus keek Gilan aan en keek in zijn ogen, en het was hem duidelijk Gilan was smoorverliefd op Dawn. Ook al kende Narcissus haar niet het was hem nu duidelijk. Niemand kon haar van hem afpakken dat was overduidelijk. Narcissus zei verder niets.

´´Ik zal het wel vragen aan afrodite als ik in haar tempel ben dat het jullie een fijne relatie krijgen´´ zei Ethan rustig. Hij wou er toch heen gaan dus kon hij er meteen bij vragen. Al zou Gila altijd ook moet beginnen. Hij herinnerde nog at hij Dawn had ontmoet en was blij dat ze niet op hem viel. Dan werd het niet gecompliceerd.

"Dat is goed," zei Gilan. Hij wiebelde even met zijn elvenoren en kleurde roze. Hij dacht even alleen nog maar aan Dawn. Iets anders drong niet tot hem door. Felix schudde hem even door elkaar om hem terug te krijgen in het hier en nu. Gilan moest lachen. "Sorry," zei hij, terwijl hij roze bleef.

´Jij hebt het echt zwaar te pakken´´ zei Ethan met een grijns. Hij vond het helemaal niet erg. Dta kon eenmaal zijn en dat zou ook betekende dat het een gewedlig stel zou worden. Tenminste als Dawn er ook zo over dacht. Maar dat leek de vorige keer wel. ´´Felix ik heb met jouw te doen´´ zei Ethan als grap. Omdat hij met Gilan mee moest.

"Dank je," zei Felix. "Kom alsjeblieft nog eens naar zijn huis, dan heb ik iets anders en iemand anders om over en mee te praten." Gilan moest lachen. Karme vloog naar het hoofd van Felix, om te laten zien dat ze het met hem eens was.

Masuyo rende met enorme snelheid door het gras, kabuki zat op zijn rug, en keek naar de lucht, zo mooi die wolken vond ze. Masuyo stopte met rennen, en ze waren aan gekomen bij een klein meertje, in de buurt van het meertje stond een boom, waar Kabuki onder ging zitten. Ze keek naar masuyo die in het water viel omdat hij achter minoru aanrende. Ze pakte een sprookjesboek uit de zadeltas die ze net van masuyo's rug had gehaalt. Vanuit haar ooghoeken zag ze twee jongen staan, maar daar besteedde ze geen aandacht aan. Ze keek veel liever naar haar boek, ze sloeg haar boek random open, en begon het verhaal van rapunzel te lezen

´´Dat zal ik doen´´ zei Ethan met een glimlach. Dat had hij al lang bedacht maar hij moest nog best veel dingen done dus kwam het er niet van. Mim rolde met haar ogen omdat ze hoopte voor Ethan dat die dan ook eindelijk net zo eerlijk was als Gilan. Omdat te laten zien vloog ze naar Gilan toe en ging een paar seconden op zijn hoofd zitten en daarna weer terug naar Ethan. ´´Ik denk dat Mim eerder met jou eens is´´ zei Ethan verbaast terwijl hij naar mim keek.

Narcissus sprong op en rende naar Kabuki toe. Buiten adem zei hij lachend "heey Kabuki. ben je het sprookjesboek aan het lezen?" vroeg hij glimlachend aan haar. En hij las een eindje met haar mee.

"Dank je," zei Gilan. Felix stond op. "We moeten gaan," zei hij. "Jiri en Oda kunnen niet te lang alleen blijven." "Nou, doei," zei Gilan. "Ik zie jullie nog wel een keer." En dan heb ik Dawn veroverd, dacht hij erachteraan. Felix reed snel weg, richting Ithaka.