De open plek - Marathon

Ethan dacht even na waar over ze konden wedden. ´´Oke als jij wit dan trkteer ik een diner ,maar dan neem ik wel vrienden mee´´ zei Ethan. Het was best duur dus een grote inzet vond hij zelf. Maar hij wist natuurlijk niet zeker of Nerissa dat ook vond. ´´Is dat goed´´ vroeg hij voor de zekerheid maar. De vrienden bedoelde hij waarschijnlijk Gilan en Clio.

'Oke maar neit meer dan 5 vrienden.' zei Nerissa. Ze had niet heel veel geld en als ze zou verliezen zou dat betekenen dat ze minstens acht dagen in de snoepwinkel moest werken voor ze het kon betalen maar dat had ze er wel voor over. 'Deal?' zei Nerissa toen.

´´Belooft´´ zie Ethan. Als het er vijf waren dan kon hij ng meer kijken wie hij mee zou nemen. ´´Dan kan je meteen Clio zien´´ zie hij met een hele brede glimlach. Het kon zijn dat Nerissa Clio kende maar dat vergat Ethan even. Hij werd altijd extra blij als hij aan Clio dacht. ZO blij dat hij soms de rest vergat.

Nerissa glimlachte. 'Ik zou Clio graag eens ontmoeten.' zei ze eerlijk. Ze had haar nog nooit ontmoet en vroeg zich af wie het hart van Ethan had gestolen. Ze glimlachte en hoopte dat Clio er geen problemen mee had dat Ethan bevriend was met iemand die Hades steunde al wist ze niet eens of Clio bij de goden hoorde of bij Hades. Al ging ze er vanuit dat ze bij de goden hoorde omdat Ethan daar ook bij hoorde.

Ethan was blij dat Nerissa haar wou ontmoetten. ´´Dan moeten we maar op schieten´´ zei Ethan glimlachend. Al kon het ook bij een andere gelegenheid wist Ethan. Hij pakte een steentje vast en begon die ook te vervormen. Dat deed hij niet vaak maar dit was wel cool. Hij maakte het eerst een klein standbeeldje an Nerissa.

Nerissa glimlachte. Er zat nog steeds mos in haar haar maar dat had ze nog steeds niet door. 'Dat meoten we dan zeker doen.' zie Nerissa. Ze was in haar hoofd plannen aan het maken hoe ze met de bomen kon gaan comuniceren. Ze wist alleen echt niet heo ze dat moest gaan doen dus liet ze het maar rusten. Ze zou er later ngo wel over nadenk. Ze keek nu naar de handen van Ethan die iets van een steentje maakte.

Ethan gooide het steentje die op Nerissa leek naar Nerissa toe. ´´Als een geschenk van een vriend´´ zei hij rustig. Hij keek naa de zon en zga dat het al laat werd. Verontschuldigend keek hij daarna naar Nerissa. ´´Ehm ik moet dalijk gaan´´ zei Ethan.

Nerissa ving het steentje op en bekeek het. Ze zag dat het precies op haar leek en glimlachte vrolijk. 'Bedankt.' zei ze. Het hele gebeuren ontroerde haar een beetje. Ze was gewoon zo blij dat hij haar vriend nog was en dat ze nog gewoo neen vriendschap hadden. De voelde heel goed. 'Bedankt dat je mijn vriend nog wilt zijn.' zei ze teon. Ze keek hem met een glimlach aan. Er stonden wat tranen in haar ogen maar van geluk en neit van verdriet.

Ethan zag de tranen in Nerissa haar ogen. ´´ga alsjeblieft niet huilen dan moet ik dalijk ook nog huilen´´ zei Ethan. Hij was te gevoelig voor dit soort dingen. Hij gaf haar snel een dikke knuffel en stapte daarna naar achteren. ´´Je roept maar als je me nodig hebt. Behalve als je me wilt doden´´ zei hij plagend. Daarna vloog hij weg omdat het echt tijd was.

Nerisas had snel haar tranen weggeveegt en omhelsde hem ook stevig. 'Ik zal roepen en je weet dat ik je nooit zal kunnen verwonden laat staan vermoorden.' zei ze tegen hem. Ze keek hem na toen ze hem weg zag vliegen. Ze vond het fijn dat ze het haddne uitgepraat.