De open plek - Marathon

Nerissa glimlachte breed. 'Dat is heel goed van je.' zei ze eerlijk. Toch bleef een stemmetje in haar hoofd zeuren dat hij net tegen haar had gelogen en dat ze hem er niet zo makelijk mee weg moest laten komen. NErissa duwde die gedachte zo ver mogelijk weg ze wou zo helemaal niet denken. 'Zou je dat willen laten zien?' vroeg ze toen.

Ethan was blij dat Nerissa er verder naar vroeg. Hij stond op en keke glimlachend naar haar. ´´Oke eerst kon ik dit´´ zie hij rustig. Hij liet twee grote vleugels groeien. Ze waren wit van een duif en sommige zeiden dat hij op ene engel leek. Hij wachtte af wat Nerissa reactie was. Daarna zou hij de centaur laten zien.

Nerissa keek vol bewondering naar de twee prachtige vleugels. Het leek net alsof hij een soort engel was alleen dan tien malen mooier. Ze keek nog steeds vol bewondering naar de vleugels. 'Ze zijn prachtig.' zei ze toen. In haar hoofd dacht ze iets anders maar dat zei ze niet. Ze keek vol bewondering en in afwachtign van wat hij nu zou gaan doen.

Ethan glimlachte breed. ´´En nu kan ik dit´´ zie hij rustig. Hij liet de vleugels weer verdwijnen. Daarna liet hij een paar extra poten groeien. Langzaam werd zijn onder lichaam die van een paard. Het was Felix geinspireerd maar niemand zag dat. ´´Tadaaa nu ben ik nog sneller´´ zei hij grijnsend. Hij was er best trots op al vond hij het jammer dat het niet helemaal lukte.

Nerissa glimlachte nog breeder. Ze vodn het erg knap dat hij zoiets kon doen. 'Ik vind het echt heel knap.' zei Nerisas vol bewondering. 'Het is alleen wel jamemr dat als we nu een wedstrijdje zouden gaan doen in rennen dat jij het altijd wint.' zei ze gemaakt sipjes alsof ze dat heel erg vodn.

´´Je weet maar nooit miscshien red je met jouw krachetn wel beter´´ zei Ethan. Hij wist eigenlijk niet of ze nog teeds Natuur had of door dta ze overgestapt was duisternis had. ´´Laat jij anders ook wat zien´´ zei hij rustig ,met een glimlach. Dan kwam hij er zelf ook meteen achter. Ondertussen veranderde Ethan langzaam terug.

'Ik ben niet zo goed hoor.' zei ze snel. Toch maakte ze een klein bloemetje uit haar hand. Dat had hij al wel eesn eerder gezien dacht ze. Daarna liet ze de bloem groeien tot een struik die vol mooie geurige bloemen zat. Ze keek hem met een kleine glimlach aan. 'Nou dat is zo'n beetje het meeste wat ik kan.' zei Nerissa. Ze kon de struiken ook op de grond laten maar dat was niet heel bijzonder.

ethan keek naar haar hand. het was dus nog steeds natuur. Eigenlijk was EThan er wel blij mee maar hij zou ook wel goed hebben gevonden als het niet was. ´´Het is al meer dan eerst. Dus je gaat net zoals ik vooruit´´ zei Ethan glimlachend. Hij kon raden dat hierna een boom zou komen als vroeg hij zich af of dat ze die dan nog wel kon vast houden.

'Ja het gaat wel voor uit. En ik hoor ook hele rare dingen in het bos maar ik weet niet goed wat het is.' zei ze toen. Ze had het nog niet echt aan iemand verteld. Alleen aan iemand die ze had ontmoet in het bos die heel veel verstand ervan had. Maar die had nog nooit zoiets gehoord dus ging ze er van uit dat het met haar krachte nhad te maken.

´´Misschien het wel bloemen die praten´´ zei EThan als grap. Hij moest er zelf wel om achen. Wta zouden bloemen nu te vertellen hebben. Meteen kwam zo´n idee van een blij gezicht op een blom in zijn gdachten op waardoor hij harder ging lachen. Al kon het misschien wel omdat ze natuur had. Maar Ethan zat zo te lachen dat hij daar niet aan dacht.

Nerissa dacth daar over na. Het zou best een mogenlijk kunnen zijn. Of de bomen. Het moest in elk geval iets uit het bos zijn. 'Nou moet je niet lachen want dat kan best wel eesn waar zijn.' zei ze. En zodra ze de zin had uitgesproken schoot ze ook in de lach. Ze kon niet serieus zijn bij iemand die zou aan het lachen was.

Ethan wou wel proberen te stoppen met lachen toen Nerissa dat zei. Maar toen ze ook ging lachen moest hij harder lachen. Hij rolde op de grond van het lachen. Uiteindelijk kon hij zich terug brengen tot een normale lach met ondertussen praten. ´´Je moet het maar vragen aan ze´´ zei hij rustig. Waarna hij weer in lachen uit barste.

nerissa onderdrukte even een lach en grinnikte toen.' Dat zal ik doen.' daarna schoot ze weer keihard in de lach. Ze rolde even over de grond en ging toen weer rechtop zitten. Ze lachte nog steeds. Haar haar zat nu onder het mos wat er vast grappig uitzag. Ze keek lachend naar Ethan. Het voelde goed om zo te lachen.

Uiteindelijk was Ethan klaar met lachen en voelde zich licht in zijn hoofd. Hij had zich bijna dood gelachen leek het wel. Daarom keek hij even serieus omdat zijn brein weer lucht te geven. ´´Je weet maar nooit vraag het maar´´ zei Ethan terwijl hij een bloem plukte. Ondertussen probeerde hij over het mos hoofd te kijken. Anders zou hij weer gaan lachen.

Nerissa keek even naar Ethan en hield toen op met lachen. Ze had zelf nie teens door dat haar haar zo onder he tmos zat. NErissa keek naar de bloemen die er nu stonden. Ze waren mooi van kleur en roken ook al lekker. 'Ik kijk wel een keer of ik het ze kan vragen.' zei Nerissa. Ze wist eigenlijk niet goed heo ze dat zou moeten vragen.

Ethan hield de bloem geduldig vast. Hij kon ook dieren hoorde al hij zijn oren veranderde in een van de soort. Het was niet moeilijk en best grappig als je om je heen luisterde. ´´Ik kan ook dieren verstaan als ik mijn oren verander dus dan moet jij het ook kunnen´´ zei hij aanmoedigend. Hij wou eignelijkniet de hele dag zo staan.

'Hoe moet ik het dan vragen?' vroeg ze toen aan Ethan. 'Ik kan moelijk zeggen. Goh bloem ben ji jhet die ik telkens hoor? En dan wachten op antwoord.' zei ze. Ze lachte er volijk bij maar ze vroeg zich serieus af hoe ze het moest vragen.

´´Ja zo hoe anders´´ zei Ethan met een glimlach. Meestal moet je niet te ingewikkeld denken over zulke dingen en gewoon maar doen was het beste. Hij wcahtte geduldig af en kreeg de neiging als ze het niet ging vragen dat Ethan een grap zou maken. Hij kon zijn hoofd in elke vorm veranderen en grappen maken was dus hel makelijk.

'Oke ik vraag het al heb ik niet het idee dat het veel zal uithalen.' zei ze toen toegevelijk. Ze keek even zenuwachtig naar de bloem. 'Zo ben jij het die telkens die rillingne door het bos laat gaan? Of beter gezegd jij en de rest van de planten.' vroeg ze toen aan de bloem. Ze voelde bijna direct na haar vraag weer een rilling en even wist ze niet wat ze moest doen. Ze stond werkelijk met haar mond vol tanden naar de bloem te staren.

´´en´´ vroeg Ethan nieuwscherig. Natuurlijk kon hij niets horen. Hij kon alleen veranderen en Nerissa leek niet al te spraakzaam opeens. Dus dan moest het wel zijn. Hij had het eigenlijk niet verwcaht maar vond het wel goed. ´´Goed zo. Je kan al veel meer´´ zei Ethan terwijl hij zijn hand uit stak voor een high five.

Neriss lachte en sloeg haar hand tege ndie van Ethan. 'Nou het blijkt dus dat bloemen en bomen kunnen praten.' zei ze nog steeds een beetej verbaast bij deze verandering. 'Alleen versta ik nog niet wat ze zeggen maar dat ze praten is zeker.' zei ze daaran.

´´Het is in iedergeval een begin´´ zei Ethan glimlachend. Al was hij wel natuurlijk benieuwd wat ze zouden zeggen. ´´Jammer dat je niet weet wat ze zeggen. Ik ben benieuwd wat ze zeggen dan´´ zie Ethan bedenkelijk. Hij wist dta mieren heel veel zeurde. Dat vossen echt sluwe listen praten enz. Maar plante waren iets heel anders.

'Dat vraag ik me ook af.' zei Nerissa toen. 'Ik denk dat ik het vanzelf leer te verstaan. Misschien ka nik het later zelfs wel spreken.' zie ze terwijl ze er opgewonde over werd. Dat zou een hele nieuwe werkelijkheid voor haar openen en dat zou ze best leuk vinden.

Ethan was blij dat Nerissa een stuk vrolijker was geworden. Toen hij hier net kwam zag ze er echt depri uit. Blij glimlachte hij. ´´Zullen we dan een weddenschap doen. Wie het eerst kan doen. Ik helemaal in een wolf veranderen en jij het kunnen verstaan´´ zei Ethan. Hij stak zijn hand al avst uit om de weddenschap echt te maken.

Nerissa pakte de hand vast. 'Ik vidn het best waar wedden we om?' vroeg ze toen. Ze lachte breed. Een weddeschap was alleen een extra motivatie en dat vond ze leuk. Zeker omdat het een weddenschap met Ethan was wist ze dat het een goede stimulants was.