De kliffen-Marathon

Io glimalchte en liet een klein bloemetje op haar fluit groeien. Ze lachte terwijl ze doorspeelde. Fawny glimalchte naar felix. "Ze speelt wel goed, dat moet je toegeven"

"Ja, dat wel," zei Felix. Maar het klonk niet zo goed als Ethan en zijn trompet. Felix had dat moeten ervaren als een sirenenzang, maar dan bestemd voor dieren. Karme vloog naar de bloem op de pink van Gilan. Gilan moest lachen. Zijn bloemen hadden wel gevoel en dat voelde hij ook. Hij wiebelde even met zijn elvenoren en luisterde weer naar de fluit van Îo.

Io glimalchte en boog de fluit weer op "UIk weet dat het niet geweldig is, maar tja, ik meot het ermee doen" ze glimalchte en stond op. Haar blote voeten stapten op het gras. Ze rende naar een boom. ZE had er wat interressants gezien. Snel en behendig klom ze erin en sloot het in haar handen . Ze sprong de bom uit en liep naar Gilan "Moet je kijken..." ik haar handen zat een grote dikke kever. met shilden met alle kleuren erop.

"Wow," zei Gilan. "Als ik het kon hoefde ik die kever al geen kleur meer te geven. Hij heeft genoeg." Hij lachte. Hij begon Îo steeds meer te beschouwen als een goede vriendin, waar geen extra gevoelens bij kwamen kijken.

Io lachte. De kever liep langzaam naar het topje van haar middelvinger en vloog op. hij circelde een keer op hen heen voordat hij verdween. Io volgde hem met haar ogen en keek toen stralend naar gilan.

Gilan zag hoe Îo straalde. "Ja, dat was een mooie kever," zei hij. Even snapte hij niet wat ze er zo bijzonder aan vond. Maar toen schoot hem te binnen dat ze een dienares van Artemiswas. Waarschijnlijk was ze zo opgevoed.

Ze grijnsde "Hij was zo groot, jou zal het vast niet veel boeien, maar zo groot en kleurrijk zijn ze hier meestal niet, hier zijn ze meestla groen, do en zo groot als een mer, deze was zo groot als een vliegendhert glanzend in alle kleuren" ze glimalchte.

"Gilan wiebelde even met zijn oren. "Nee, dat boeit me inderdaad niet zo veel," zei hij. "Maar het was wel een mooie, dat moet ik toegeven. Ik ben thuis trouwens twee herten aan het opvoeden. Hoe groter, hoe leuker, vind ik." Hij dacht aan Jiri en Oda die helaas niet mee konden, maar voor hen was het fijner op Ithaka.

Io glimalchte en knikte "Wat leuk, herten zijn lief, hoe ous zijn ze? en hoe heten ze?" ze was overeind gaan zitten en keek hem geintresseerd aan. Herten waren altijd interressant.

"Jiri en Oda," zei Gilan. "Een baby en zijn tante. De moeder heb ik gedood tijdens de jacht." Er lag nog steeds een brok in zijn keel als hij er aan dacht. "Ik had haar niet gedood als ik had geweten van Jiri. Maar nu wonen ze bij mij en Ethan komt ze ook af en toe opzoeken."

Io knikte en dacht even na "Dat Jiri een ander hert heeft is goed, ze hebben vee liefde en aandacht nodig. zorg goed voor hen en misschien overwinnen ze hun angst voor mensen" ze glimalchte

"Tja, misschien wel," zei Gilan. Hij had niet echt zin om er over te praten, maar hij was blij dat Îo er geen problemen mee had. Met het doden van het hert dan. Hij zat nog steeds op het bankje en keek uit over de kliffen en de zee. Het was een mooi uitzicht.

Io glimalchte "Maak je geen zorgen om het andere hert, je had het niet kunnen weten, toch?" ze glimalchte "Zorg gewoon goed voor haar kind dan is het goed genoeg"

"Dank je," zei Gilan. "Als je het niet erg vindt, moet ik nu weer naar het hertje toe. Doei." Hij klom op de rug van Felix, wiebelde nog even met zijn oren en toen reden ze weg. Hij zwaaide nog een keer naar Îo en reed toen de horizon tegemoet. Het was nog aardig licht, maar ze moesten de oversteek naar Ithaka nog maken.

Io haalde haar wenkbrouwen op. "Die had een haast om weg te komen" ze schudde haar hoofd terwijl ze alles inpakte en op fawny reed ze weg.

Macabre rende snel over het land. Dave moest zich goed vasthouden om niet van haar rug af te vallen. Aetos vloog boven hen en verloor hen niet uit het oog. Bij een van de tafels liet Dave de Hydra stoppen. Hij stapte af en ging op een bankje zitten. De klep van zijn pet zette hij naar achteren en hij genoot van het zonnetje.

Ethan liep blij over de kliffen. Hij zat ondertussen te spelen op zijn trompet. Het was zo´n mooie dag dat hij een blij liedje speelde. Al was hij allen met Mim omdat Mystic thuis bezig was met haar nest te maken. Het zou echt niet lang meer duren voordat ze wordt herboren. Hij zag een jongen met een hydra zitten wat betkende dat die ook was uitgkozen. Maar Ethan speelde rustig door.

Aetos landde op het hoofd van Dave en samen luisterden ze naar de trompet. Toen die klaar was, zei Dave: "Wauw, jij bent goed." Hij had oprechte bewondering voor die trompet. "Hoe heb je dat geleerd?" Aetos vloog nieuwsgierig rondjes om Ethan.

Ethan keek glimlachend naar de jongen. ´´Dank je wel´´ zei hij met en glimlach. Rustig lep hij dichterbij n ging langs de jongen ziten. Mim was nieuwschierig naar de vogel en vloog naar het toe. ´´Gewoon veel oefenen´´ zei Ethan glimlachend. Hij hoorde die vraag wel vaker en gaf altijd het zelfde antwoord. ´´Ik ben trouwens Ethan´´ zei Ethan terwijl hij zijn hand uit stak.

"Ik ben Dave," zei Dave. "En dit zijn Macabre en Aetos." Hij wees op de hydra en de adelaar. Hij stuurde wat water uit zijn waterfles en liet het even ronddraaien. "Ik kom van Kreta," zei hij. "En waar kom jij vandaan?" Nieuwsgierigheid, daar had Dave nooit problemen mee, maar soms wilde hij alles weten.

Ethan keek begroetend naar de dieren. ´´Dit is im´´ zei hij terwijl hij naar zijn vlinder keek. ´´Ikwist het jij bent gezegend door Poseidon. Ik kom ujit Ithaka en ben gezegend door Hermes´´ zei Ethan achter elkaar. Hij veranderde zijn hoofd in die van eeen hond en blafte even. Daarna veranderde hij weer terug. Nog steeds geen heel lichaam maar dit was al beter dan eerst.

"Wauw," zei Dave. "Tja, dat kan ik niet. Ik kan hooguit water om mijn hoofd zetten in de vorm van een hond." Hij stuurde het water weer terug in de fles en keek naar Ethan. "Ithaka dus," zei hij. "Dus jij weet ook hoe het is om op een eiland te leven. Alleen is jouw eiland wat dichter bij de kust." Hij lachte, zoals alleen schattige jongetjes dat kunnen doen.

´´Dat lukt je uiteindelijk wel beter. Met water bedoel ik als je ook nog kan morphe heb j echt geluk´´ Zei Ethan glimlachend.´´En ja ik weet hoe euk het si op een eiland. Al vliefg ik liever met Mystic naar de kust dan een boot. Waar ik dus heel erg veel geluk mee heb´´ zei Ethan. Hij vond zich zelf altijd gelukkig met Mystic.

"Tja," zei Dave. "Macabre kan wel zwemmen, maar niet vliegen." Hij moest lachen. "Misschien kan jij haar op een dag vleugels geven." HIj stak zijn tong uit en keek Ethan ondeugend aan. Hij speelde weer met het water dat in zijn waterflessen zat.

Ethanb lachte om de grap , tenminste hij vond het een grap. ´´Dat zou nog wel een tijd duren´´ zei Ethan toen hij klaar was et lachen. Zo veel kon hij nog niet met zijn krachten. Hij wou eerst zich zelf veranderen voordat hij anderen kon veranderen. Al kon hij zich zelf wel vleugels al geven. Maar vliegen kon nog niet.