kreta - het droom strand

Gilan lukte het niet om stil te blijven zitten. Er ontvouwden zich grote adelaarsvleugels uit zijn rug. Hij flapperde er een tijdje nutteloos mee, tot hij opsteeg, "Sorry," zei hij. "Maar ik kan nu eenmaal niet echt stilzitten." Hij bleef op tien centimeter boven de grond zweven.

Narcissa grinnikte. 'Wil je een stukje lopen dan? Dan kan je genoeg bewegen..' zei ze met een grijns tegen hem. Ze kon zich niet voorstellen hoe dat was, waarschijnlijk zou ze al snel genoeg gek van zichzelf woorden. Ze keek even naar Gilan en daarna nog even voor zich uit. Leo was al veel eerder gaan liggen.

"Oh, nee hoor," zei Gilan, die naar de zee vloog. Hij vloog nog wat omhoog en daalde daarna in duikvlucht in de golven. Daarna zwom hij pijlsnel weer terug naar het land. Zijn vleugels waren weg en hij had zwemvliezen tussen zijn vingers en tenen. Felix keek ernaar en lachte, net als Karme.

Narcissa probeerde hem de hele tijd te volgen maar hij was echt snel vond ze. Dat iemand zoveel energie kon hebben. Ze grijnsde en probeerd hem in de gaten te houden. Zelf rekte ze zich een beetje uit en sloeg haar hand voor haar mond toen ze moest gapen. Ze had een slechte nacht gehad.

Gilan kroop weer op het strand. Felix keek hem aan, Gilan begreep de blik meteen. "Ik denk dat ik maar eens moest gaan," zei hij. "Het was leuk je te ontmoeten, misschien zien wel elkaar ooit weer. En vergeet niet in de Tuinen van Zeus langs te gaan. Doei." Hij klom op de rug van Felix en zwaaide nog even, terwijl ze wegreden.

'Oh ja, Natuurlijk. Doei.' zei ze tegen hem. Ze was een beetje verbaasd over dit korte afscheid. Zelf bleef Narcissa zitten. Waarschijnlijk zou ze hier blijven zitten tot diep in de nacht aangezien ze toch nergens heen hoefde. En nergens heen wilde. Ze ging op haar rug liggen en keek maar naar de wolken.