kreta - het droom strand

Natuurlijk is er bij Kreta zee, dat had je wel verwacht als je kijkt dat ze poseidon eren. Maar vooral het droomstrand is het mooist. Het is en bred strand. Met haast wit zand en prachige heldere zee. Op het strand staat een klin tempeltje om poseidon gunstig t stellen voor het srand. Iedereen heeft er ontzag voor omdat de meeste denken dat het strand anders verwoest wordt. Verder zijn er een paar eet tentjes er aan. Sommige trouwen hier in de temel van poseidon, wat een prachtig huwelijk is. Maar dat gebeurt niet altijd omdat je toch eerder naar Hera gaat dan. In de zee zwemmen verschillende wezens maar zoalng poseidon goed gezind is doen ze niets.

Nerissa liep over het strand bij de zeelijn. Ze had blote voeten en een kort wikkelrokje aan. Verder had ze alleen een bikini-topje aan. Alles was donkerblauw wat goed bij haar haar paste. Het was lekker warm en de zon scheen al werd het wel wat later dus de zon was al aan zijn tocht naar benede bezig.

Glimlachend keek Ethan naar de zonsonderang. Hij had en lange zwarte zwembroek aan en een tas. Waar nauurlijk zijn trompet in zat. Hij zou dalijk misschin wel spelen nu wou hij genoeten vn het uitzicht. Mystic zat naast hem haar veren schoon te maken. Voor een feniks was ze normaal vond Ethan. Maar dat vond hij helemaal niet erg. Mim zat als gewoonlijk weer op zijn hoofd. Maar zo was alles goed vond Etha.

Ifly zat op haar schouder aan de kant van de zee. Artim vloog boven haar en Nerissa vroeg zich af of de mensen haar eng vonden vast wel want iedereen vond haar zo'n beetje eng als ze haar niet kende. Ze zag een jongen op het strand zitten maar ze besteede er niet heel veel aandacht aan.

Ten de zon bijna onder was keek Mystic naar Ethan. Je kon er gewoon op wachtte dat ij zin trompet zou pakken. Hij kon echt niet zonder glimlachen en zijn trompet. Een seconden latr kreeg Mystic gelijk met wat ze dacht. Ethan pakte zijn trompet uit zijn tas. Hij legde hem eer aan zijn mond ook al bleef hij dit keer zitten. Hij wistdat er een meisje bij hem in e buurt liep maar dat was ook het enigste. Dus een keer zittend kon wel. Voordat de zon onder was begon Ethan te spelen. Het was ene triest lied maar mooi. Het paste bij dat de zon onderging en dat ws ook de bedoeling van Ethan.

Nerissa hoorde de jongen spelen op een trompet. Het klonk ongelovelijk mooi en het paste ook goed bij het uizicht en het moment. Ze liep een stuk weg van de zee en liep tot ze achter de jongen was. Ze ging een stuk verder op zitten en luisterde naar de muziek en keek ondertussen naar de jongen.

Glimlachen zoals altijd speelde Ethn me zijn trope. Het was iets van zich zelf waardoor hij de rest van de werel kon kleuren. Eigenlij wou hij ook dat hij later dat met ijzn krachten kon maar dit zou hij altijd blijven doen. Toen de on onder was eindigde het liedje met de laatste toon. Er waren ondetussen een paar vissen naar hem toe gezwommen maar dat kwam door de trompet. Ethan bleef daarna nog een tijdje gewoon naar de horizon kijken ook al werd het donker.

Nerissa vond het jammer dat de jongen was gestopt met spelen. Ze stond op en liep langzaam naar hem toen. 'Hallo.' zei ze toen ze bij hem was. Ze was van plan om te vragen of hij nog wat wou spelen maar ze wou zich eerst even voorstellen anders was het ook zo onbeleefd.

Ethan keek glimlachend op toen het meisje naar hem toe kwam. Hij had haar al opgemerkt maar dacht dat zij ergens aan dcht omdat ze zo maar hem negeerde. ´´Hoi´´ zei hij blij me een brede glimlach. ´´Ik ben Ethan´´ zei hij daarna beleefden stak ijn hand uit. In zijn achterhoofd onthield hij dat hij voorzichtig moest schudde maar meestal was hij te blij om daar op te letten.

Nerissa stak haar hand voorzichtig uit. 'Ik ben Nerissa.' zei ze beleefd. Ze was nog altijd bang om op jongens of mannen af te stappen en allemaal door haar vader maar ze onthield nog steeds in haar achterhoofd dat niet iedereen zo was. Ze lachte een klein glimlachje toen ze zijn hand pakte.

Etha merkte dat Nerissa voorzichtig was. Maar ook al had hij atijd een glimlach hij was nog wel meer dan twee meter lang. ´´Je hoeft niet nag te zijn´´ zei Ethan maar direct. Hij zag ook wel een klein glimlachje waardoor hij blijer werd. Een dag niet geglimlachd was een dag nitgeleefd dacht Ethan altijd. Hij is niet of hij door zijn vraag haar verdrieg maakte dan moest hij het maar goed maken. Want hij probeert nooit tranen te veroorzaken.

Nerisse ging naast hem zitten. Ze dacht na over zijn woorden. nooit zou ze meer niet bang zijn. Ze zou altijd de angst in zich houden maar dat wist hij niet. 'Zou je nog wat willen spelen?' vroeg ze toen aan hem. Ze wou naar zijn muziek luistere. Ze vond dat altijd zo knap mensen die een muziekinstrument bespeelde.

Ethan was toch blij dat ze bij hem kwam zitten. Dta betekende dat hij niets had fout gedaan en daar was hij opgelucht over. Daarn keek hij glimlachend naar zijn trompet. ´´Tuurlijk heb je nog verzoekjes´´ zei Ethan met een brede glimlach. Zo breed dat je kon merken dat hij hied van mensen een glimlach te geven. Dat wou hij natuurlijk ook Nerissa geven.

Nerissa keek hem aan. 'Nee speel maar gewoon iets wat je zelf heel mooi vind.' zei ze tegen hem. Ze vond het altijd leuk om liedjes te horen die mensen zelf mooi vonden omdat dat iets zei over hunzelf. Ze keek over het water heen en dacht nog steeds na over de angst.

Ethan knikte en wist meteenwek liedj hij ging don. Het was de vrolijkste liede die hij kende en ook zijn lieveligsliedje. Hij zette weer de trompet aan zijn lippen enhalde diep adem. Daarna begon hij het vrlijk liedje te spelen. Mystic keek even naar Nerissa maar luisterde daarna naar Ethan. Ze was ook een dier e die werde naar derompet aan gtrokken als Ethan speelde.

Nerissa kende het liedje nie tmaar ze vond het wel heel mooi. Ze had zo het gevoel dat Ethan altijd vrolijk was. Hij had namelijk de hele tijd al geglimlacht en hij speelde nu ook een heel vrolijk liedje. Ze luisterde goed en probeerde alle klanken te onthouden zodat ze later het liedje weer zou kunnen herkennen.

Helaas was di lied ook weer snel voorbij. Tenminste zo voelde het aan voor Ethan. Hij sloeg de laatste hoge noot aan en stopte daarna. Hij moest niet op adem komen omdat hij goede conditie had. Daarna keek hij glimlahend naar Nerissa. ´´Wil je er nog eentje horen of is dit genoeg´´ vroeg hij haar. Hij vond het niet erg om er nog eentje te spelen maar het was haar keus.

´Het is nu wel even goed.´ zei Nerissa. Ze had het lied gehoord en ze vond he theel erg mooi maar ze wou nu gewoon even praten. Een gesprek had ze al lang niet meer gehad en ze wist ook neit goed hoe ze ermee moest beginnen. Dat kwam ook allemaal door haar vader.

Ethan glimlachte en stopte de trompet weg. Meeen pakte hij een kleed omdat het meteen een tuk kouder werd toen de zon onder was. ´´Wil je ook een kleed´´ vroeg Ethan beleefd. Hij had wel zin in een gespek met een nieuw iemand. Al had hij nog steds het gevoel dat Nerissa ergens bang voor was. Alvoeg hijer niet verder naar.

´Graag.´ antwoorde Nerissa. Ze kreeg het al een stuk kouder nu de zon wegwas om haar te verwarmen. Ze had nog nooit iemand verteld over haar vader en wist ook niet of ze dat kon. Ze keek naar Ethan. ´Ben jij bang voor dingen?´ vroeg ze toen aan hem.

Ethan lede beleefd het kleed om Nerissa heen waardor hij niets had. Maar dat von hij net erg dat kon ij wel een tijdje vol houden.. ´´Iedereen is ergens wel bang voor. Je moet er alleen niet de hele tijd aan denken waardoor je met een glimlach de angst weg kan duwen´´ zei Ethan met een glimlach. Natuurlijk was hij bang bepaalde dingen weg te raken maar hij leefde dus hij konmaar beter zo veel mogelijk genieten.

Nerissa voelde hoe Ethan het kleed over haar heen legde. ´Nou heb jij niets.´ zei ze. Ze wou niet dat hij het koud had voor haar. ´En het is waar dat je niet in angst moet leven.´ zei Nerissa. Ze wist dat soort dingen wel maar toch deed ze het wel en ze wist niet hoe ze daar mee moest stoppen.

´´Geen zogen , jij verdient het meer dan ik´´ zei Ethan glimlachend om hetkleed. Hij vond het totaal niet erg dat hij koud leidde. Hij gaf maar dan hij nam endat maate hem niet uit. Darna kee hij nog steeds glimlachend naar Nerissa. ´´Je kan er mee leven maar je kane beter om lahen dan er over zitten te denken´´ zei hij bij.

Nerissa keek hem aan. 'Ik wil niet dat je het koud hebt' zei ze en ze sloeg de helft van het kleed om hem heen. Maar daar moest ze wel wat dicht voor bij hem gaan zitten wat haar dan weer een trililng van angst opleverde. Ze dacht na over de woorden die Ethan had gesproken. 'Soms is het gewoon onmogelijk om je angst van je af te zetten.' zei ze tegen hem.

Ethan zag dat Nerissa biberde toen ze dichter bioj hem kwam te zitten. Daarom sloeg hj het deken weer om haar heen en legde zijn arm om haar schouder. ´´Dit geeft genoeg warmte´´zei hij met een glimlach. Hij wou niet dat ze zich ongemkklijk voelde door hem. ´´Waar wordt je blij van´´ vroeg Ethan tussen door. Niet iedereen zag de connectie maar als je aan iets vrolijks dacht gaa het slechte meestal weg.