kreta - het droom strand

Narcissa liep in een kort jrukje op blote voeten half in het water en half op het strand Cio vloog een stukje boven haar en Leo. Cio was een zeearend en vond het heerlijk hier. Narcissa grijnsde even en keek rond. Ze zag een paar mensen maar vrijwel allemaal onbekend en ze stapten toch niet naar haar toe aangezien Leo naast haar liep. Ze aaide hem even door haar manen. 'Wel vrolijk blijven..' zei ze met een grijns tegen hem.

Gilan keek op en zag een meisje met een leeuw over het strand wandelen. Hij zag dat de mensen haar met rust lieten, net als ze bij hem deden, door Felix. Karme fladderde al nieuwsgierig in haar richting en landde op de neus van de leeuw. Ze had graag gesproken, maar dat kon ze nou eenmaal niet. Gilan en Felix liepen snel achter de vlinder aan. "Ze valt jullie toch niet lastig?" vroeg hij.

Leo was gestopt toen de vlinder op zijn neus kwam zitten en keek daardoor een beetje scheef. Narcissa was bij hem komen staan en keek naar de mooie vlinder tot ze een stem hoorde en opkeek. 'Nee hoor. Hoort ze bij jou? Ze is mooi.' zei Narcissa in een zin tegen de jongen. Ze had hem nog niet opgemerkt aangezien ze veel naar de zee gestaard had. Ares had iets met Poseidon dus wilde ze later nog wat aan hem offeren.

"ja, dat is Karme," zei Gilan. "Ik ben Gilan." "En ik ben Felix," zei de centaur glimlachend en hij boog, zoals dat centaurs eigen is. Hij en Gilan wiebelden tegelijk met hun elvenoren en durfden elkaar niet aan te kijken. Karme rolde met haar pincet ogen. "En wie ben jij?" vroeg Gilan nieuwsgierig.

Narcissa glimlachte. 'Dit is Leo, de arend daarboven in Cio en ik ben Narcissa.' zei ze met een glimlach. 'Aangenaam.' Ze keek even naar de centaur en zag dat Leo ongeveer met zijn romp op dezelfde lengte als Felix kwam. Ze verbaasde zich telkens weer over zijn grote. Narcissa keek Gilan aan zonder weg te kijken, iets dat ze wel vaker deed.

Bedoel je dat die leeuw tot Felix' hoofd komt, of tot zijn navel, daar waar het paardenlichaam ophield.

Gilan merkte dat Felix een beetje achteruit deinsde voor de leeuw. Dat had hij ook gedaan bij Rafiq. Toen Gilan daaraan dacht, moest hij automatisch aan Dawn denken en kreeg hij een brok in zijn keel. Hij probeerde het zo goed mogelijk te verbergen voor Narcissa, anders zou ze vragen gaan stellen.

Tot zijn navel.. Ja, ik ging voor het paarden rompgedeelte.

Narcissa keek even naar Felix. 'Hij doet niks hoor. Alleen als je mij aanvalt maar dat gevoel heb ik niet bij je. Verder is het net een kat.' zei Narcissa, ze had zich even tot Felix gericht en glimlachte vertrouwd. Ze had altijd een voorgevoel bij mensen, meestal klopte het wel maar natuurlijk zat ze er ook vaak genoeg naast. Daarna keek ze Gilan even aan maar wist eigenlijk niet heel veel te zeggen. Natuurlijk kon ze heel veel vragen bedenken.

"Hij heeft die reactie al eens eerder gehad," zei Gilan. "Bij een tijger, zo groot als de eerste verdieping van een huis. Het is gewoon instinct." Felix knikte en dwong zichzelf te gaan liggen. Geen slimme positie met een roofdier in de buurt, maar hij wist dat Gilan er was. En ergens zeiden zijn hersenen dat deze leeuw niks zou doen. "Maar jij hebt twee dieren," zei Gilan. "Wat voor kracht heb je dan?"

'Wow, dat is erg groot. En ik snap het ook wel hoor.' zei Narcissa, en net op het moment dat Gilan over twee dieren begon ging Cio op Narcissa's schouder zitten. 'Ik heb metaal als kracht. En, wat is jou kracht dan?' vroeg ze nieuwsgierig aan hem. Ze was blij dat hij erover begonnen was, dan ging het gesprek tenminste door. Ze haatte lange stiltes.

"Morphe," zei Gilan, terwijl zijn huid even oranje werd, en daarna weer de door de zon gebrande bruin. "Maar metaal, dat heb ik nog nooit gezien. Ik bedoel een metaalmeester. Ik ken bijna alleen maar natuurmeesters en mijn beste vriend is net als ik een vormveranderaar." Over Narcissus, de enige vuurmeester die hij kende, begon hij niet.

Narcissa knikte. 'Dat kan best, volgens mij heeft Ares niet heel veel mensen een kracht gegeven. Maar ik ben nog lang geen meester in het sturen van metaal, ik zit nog in die oefenfase. En ik heb uberhaupt nog weinig mensen gezien die een kracht hebben.' zei Narcissa tegen hem. Morphe leek haar wel een hele gave kracht maar ze had niks tegen metaal.

"Ach dat komt nog wel," zei Gilan. "Het duurde bij mij ook een tijdje voor ik dit kon." Hij veranderde zijn hoofd in een paardenhoofd. "Kijk, nu ben ik het omgekeerde van Felix." De centaur keek hem geïrriteerd aan en Gilan kreeg zijn normale hoofd weer terug, alleen had hij, zoals altijd, elvenoren.

Narcissa grinnikte. 'Dat is best wel gaaf. Ik kan nog niet heel erg veel.'zei ze rustig. Ze maakte even een deel van haar ketting los en vormde het tot een bal. 'Dit is nog wel het leukste.' zei Narcissa gijnzend en ze liet de bal metaal over het water stuiteren een paar meter weg, telkens kleine sprongen als een steentje die je gooide.

"Cool," zei Gilan. Hij had nog nooit een metaalmeester aan het werk gezien. "Je kan binnenkort meer dan je denkt," zei hij filosofisch en Felix grinnikte. Karme kriebelde met haar kleine pootjes de neus van de leeuw en keek die ondeugend aan, waarna ze naar het hoofd van Felix vloog.

Narcissa grinnikte. 'Word je naar Morphemeester ook nog filosoof?' vroeg ze hem plagend. Het balletje schoot terug en ze maakte het weer aan haar ketting vast. Ze had altijd wat bij zich. Leo voelde het gekriebel en moest er twee keer achter elkaar van niezen, iets dat best grappig en vreemd klonk.

"Ik houd de titel liever op vormveranderaar," zei Gilan. "En misschien word ik wel filosoof, als deze oorlog is opgelost. Ben je al in de Tuinen van Zeus geweest, want dat is echt een aanrader." Hij dacht aan het moment dat hij daar was, die vogel zou hij nooit meer vergeten.

'Is ook goed. En, nee daar ben ik nog nooit geweest. Meerderen hebben dat al gezegd maar meestal reisde ik door een ander land. Ik ga er toch maar eens heen.' zei ze met een glimlach. Narcissa keek Gilan even aan. Ze was de laatste tijd meer thuis geweest aangezien ze wat rust wilde.

"Moet je echt doen," zei Gilan nogmaals. "Maar wat brengt jou hier dan op een strand in Kreta. Je komt uit Sparta." Zelf was hij hier om even te oefenen met waterwezens. Dat was hier makkelijker dan langs de steile klippen van Ithaka.

'Eigenlijk helemaal niks. Ik reis graag en heb lang genoeg thuis gezeten dus trok ik maar weer rond en dit is de perfecte plek voor een meisje om te zijn toch. Als ze van haar idioot bleke huid af wilt.' zei Narcissa met een grijns. Ze had eigenlijk geen idee waarom ze hier was gekomen, misschien om deze rede toch wel.

Gilan moest lachen. "Tja, daar heb ik geen moeite mee," zei hij en hij liet zijn eigen, bleke huid zien. Er zat een kleine kleur op, maar dat was even bruin als een ijsbeer. Erg bleek dus. "Daarom loop ik er altijd zo bij," zei hij en hij kleurde weer naar de bruine huid met blonde haren. "Je zou kunnen zeggen dat het erg nep is. Maar ik had vaak dat ik rood werd als ik me ergens voor schaamde." Hij had te veel pigment, had Felix hem ooit gezegd.

Narcissa glimalchte. 'Valt wel mee, je maakt gewoon gebruik van datgene dat je geboden wordt. Zo kon je van vele dingen zeggen dat ze nep zijn. Zoals het haar van die vrouw daar. Of het gebit van die man. Het valt niet heel erg op maar toch was het eerst anders. Jij doet precies hetzelfde, alleen dan op een andere manier.' zei ze met een grijns. Narcissa vond zichzelf altijd bleek, haar huid stak altijd bleek af bij haar ogen, alleen haar haren waren witter maar die hadden vaak een rose gloed.

"Tja, ik had je graag geholpen als ik kon," zei Gilan. "Maar ik kan anderen nog niet kleuren. En ik weet net of j het zou willen." Hij keek haar vragend aan en raapte een steen van de grond, die hij verkleurde en vervormde tot een vis.

Narcissa keek Gilan aan. 'Ach, ik overleef het al zeventien jaar. Die komende paar jaren lukken vast ook nog wel. En het is weer eens water anders dan een bruine huid.' zei Narcissa met nog steeds een glimlachje op haar lippen. 'Je vind het toch niet erg als ik even ga zitten. Staan is leuk hoor, maar zitten is net iets leuker.' zei ze tegen hem.

Gilan lachte en plofte naast haar in het zand. Hij keek naar de horizon, die hier en daar werd onderbroken door eilandjes. Meer dan vage bobbels zag je niet, maar ergens daar waren al die eilandjes, die werden beschreven in mythen. Zoals Lesbos. Kreta was ook vaak beschreven, maar dit was toch anders. Op de andere eilanden durfde de meesten zich niet te wagen. Stel je voor dat het per ongeluk het eiland was van Polyphemos en zijn broers, de Cyclopen. Gilan huiverde bij de gedachte.

Narcissa legde haar benen een beetje over elkaar en steunde op haar handen terwijl ze naar de lucht keek. Ze zag vogels vliegen en sms wenste ze net zo vrij te kunnen zijn. Langzaam ging haar blik iets naar beneden, naar de lucht in de zee verdween, iets wat er altijd heel er mooi uitzag. Ze keek langs de eilandjes en langzaam door de zee naar het strand waar ze zel zat. Met het witte zand.