het muziekplein - thrakie

Clio liet zich gewillig meevoeren door Ethan. Ze zag een trompetspeler en keerde zich tot hem. 'Kunt u zo vriendelijk zijn om uw trompet aan mij te lenen?' Vroeg ze met een allerliefste glimlach. De trompettist dacht even na, maar gaf haar uiteindelijk toch zijn trompet. 'Bedankt, u krijgt hem zo spoedig mogelijk terug.' Zei ze tegen hem voordat ze zich omdraaide en weer richting Ethan liep met de trompet triomfantelijk in haar handen.

Etha klapte met een glimlachin zijn handen. ´´Goed gedaan´´ zei hij verder. Hij keek naar d trompet en zag dat het een goede was. ´´Dan beginnen we maar meteen voordat er iets tussen komt´´ zei Ethan. Hij pakte zijn trompet overdreven vast. ´´Zo moet je het vast houden´´ zei Ethan terwijl hij het liet zien. Het as best stom maar het begon er wel mee.

Clio sloeg het beeld van Ethan die de trompet vasthield op in haar hoofd en zette haar vingers precies zo als die van Ethan. Misschien zelfs nog wel een tikkeltje overdrevener. 'Doe ik het zo goed?' Vroeg ze met een brede grijns aan Ethan.

Ethan grijnsde terug. Hij kon eigenlijk wel weten dat hij moeilijker kon beginnen bij iemand die wijsheid als kracht had. ´´Oke dan ga ik het moeilijker maken. Hij zette zijn vingers op de juiste tonen en begon vader jacob te spelen. Dom lied maar wel de juiste om te beginnen. Toenhij klaar was keek hij naar Clio. ´´Of zou ik toc maar een voor een de noten uit leggen´´ zei hij met een glimlach.

Clio concentreerde zich en probeerde de eerste noot van het liedje uit. Er klonk eerst een valse, schelle toon, maar na een paar keer proberen kreeg ze er toch een redelijk zuivere toon uit. De volgende tonen kwamen er redelijk snel achteraan, maar het klonk lang niet zo mooi als dat van Ethan. 'Dat ging nog niet zo slecht.' Zei ze met een glimlach.

´´Dat klopt helemaal niet slecht, maar ik had ook niets anders van ej verwacht´´ zei Ethan glimlachend. Hij gaf haar een kus op haar mond even. ´´Zullen we dan samen spelen´´ vroeg hij glimlachend. Het konk super goed vond Ethan en hij wou graag met haar samen spelen. Hij vond het altijd leuk om samen te spelen vooral met diegene waar hij van hield.

Clio glimlachte naar Ethan. 'Als jij denkt dat me dat gaat lukken.' Zei ze, en ze zette de geleende trompet aan haar lippen. Er kwam een heldere toon uit. Het was mooi, maar zonder gevoel, ze speelde met haar verstand. Ze keek Ethan aan. 'Klaar?' Vroeg ze.

´´Je speelt goed maar probeer wel meer gevoel er in te zetten´´ zei Ethan. Daarna zette hij de trompet op zijn mond.Hij tikte met zijn voet op de grond en keek ng steeds naar Clio. Hij begon weer aan het makkelijke liedje te spelen maar hij probeerde het zo vrolijk te maken als hij kon. Hij wachtte ondertussen ook dat Clio mee speelde.

Clio zette de trompet aan haar lippen en begon te spelen. Het kostte veel concentratie en moeite om Ethan goed bij te houden en er zat af en toe een valse noot tussen, maar al met al klonk het niet verschrikkelijk. Toen ze helemaal buiten adem was haalde ze trompet weer van haar mond en keek Ethan licht hijgend aan.

Ethan zag dat Clio moe was dus maakte hij maar snel een einde er aan. Daarna stopt e hij ook mt trompet spelen. Hij hijgde niet omdat hij er goed aan gewend was. ´´Je raakt er wel aan gewend´´ ze Ethan met een glimlach. Al zou het nog waarschijnlijk een tijdje duren. Maar dat duurde meestal voor alles voordat je het goed kende.

Clio glimlachte naar Ethan. Ze had haar adem al wel weer teruggevonden. 'Ik hoop het.' Zei ze en ze pakte Ethan's hand vast. Ze leidde hem terug naar hun tafeltje en nam een slok van haar water. Ze zuchtte. 'Veel beter.' Zei ze met een glimlach.

Ehan liet zich glimlachend door Clio leidde. Hij ging rustig zitte op de plek waar hij net zat. Hij nam ook maar een slok. ´´Lange leven water en poseidon´´ zei EThan glimlachend. Helft was grap de andere helft wel echt eer aan poseidon. Hij zou nooit tegen de goden in gaan omdat zehem zo veel hebben gegeven.

Clio glimlachte. 'En lang leve Aphrodite.' Zei ze vrolijk tegen Ethan, en ze drukte een kus op zijn lippen. Ze nam nog een slok van haar water. Ze prees de goden dat zij en Ethan elkaar hadden gevonden. Ze had het gevoel dat Aphrodite aan haar kant stond.

´´O ja , sorry, lang leven alle goden´´ zei Etan maar voor de zekerheid. In zijn achterhoofd was hi ook super blij dat Aphrodite hem zo gelukkig maakte met Clio. Hij dronk zijn glas verder op en keek naar Clio. ´´Ik moet nog steeds een keer bij je thuiskomen´´ zei hij bedenkelijk. Hij probeerde te bedenken wanneer hij kon gaan.

'Dan gaan we toch gewoon nu? Heel de huishouding is vast al op zoek naar mij, ik zal ze eens verrassen door zelf op te komen dagen.' Zei Clio met een glimlach tegen Ethan. Ze pakte een servetje en begon de kaart van Griekenland te krabbelen. Ze zette een kruisje op de plek waar haar huis stond. 'Voor als je ons niet bij kunt houden.' Zei ze tegen Ethan en ze gaf het aan hem.

Ethan keek glimlachend naar de kaart. ´´Ik zal mijn best doen´´ zei Ethan. Hij was van plan zelf vleugels te laten groeien en zelf te vliegen. Mystic was thuis het nest aan het maken dus daar kon hhij niet op zitten. Ook al kon hij nu wel zelf vliegen al te snel was nog moeilijk voor hem. Waarschijnlijk had hij dus die kaart goed nodig.

Clio glimlachte naar Ethan en drukte een kus op zijn lippen. 'Dan zie ik je daar.' Zei ze, en ze liep richting de rand van het plein, waar Bahmut rustig zat. Ze sprong op zijn rug en hij vloog met zoemende vleugels richting haar huis. Ethan zou hen wel in kunnen halen, ze vloog niet zo snel.

Ethan was blij met de kus en pakte daarna het briefje met de kaart. Daarna liep hij ook naar de rand van het plein. Hij consentreerde zich goed en liet een paar grote duivenvleugels groeien. Hij vond deze het fijnst. Niet omdat hij dan op een engel leek maar omda ze gewoon makkelijker nu vlogen. Hij steeg langzaam op en begon Clio achter na te gaan. Hij wou wel inhalen maar zo goed was hij niet.

New
______
Kat liep het plein op. Het was avond en er was een feest. Ze had gehoord dat hier mooie muziek werd gemaakt en wou dat wel eens met eigen oren horen. Ze was benieuwd en zodra ze het plein op liep werd ze door de muziek verwelkomt. Het was inderdaat mooi en ze genoot van het geluid. Zoals ze altijd van geluiden genoot.

Gilan liep langzaam het plein op. De muziek kwam hem direct tegemoet. Helaas was hij hier niet voor muziek, ookal had hij er wel even zin in. Hij snelde de mensenmenigte in, zijn open overhemd fladderde als een mantel achter hem aan.

Kat liep door de menigte heen. Plots voelde ze iemand(Gilan)tegen zich aan lopen. Ze draaide zich naar de jongen. 'Sorry.' zei ze meteen. Ze lette ook nooit goed op. Gelukkig was ze niet gevallen. Want ze had een jurkje aan van een dunne stof die snel scheurde wist ze.

"Geeft niks," zei Gilan beleefd. Toen hij zag dat hij tegen een meisje aan was gelopen, werd hij meteen helemaal rood, door zijn open overhemd. Dat zat hem toch niet helemaal lekker, ookal ging hij normaal zonder bovenkleding door het leven.

Kat zag dat hij helemaal rood werd maar besteede er niet te veel aandacht aan. 'Ik ben Kat.' zei ze terwijl ze haar hand uitstak. Ze glimlachte er breed bij. Ze glimlachte altijd als er muziek in de buurt was. Ze leefde nog steeds voor de muziek en het dansen.

"Ik ben Gilan," zei Gilan verlegen. Hij was lang niet meer verlegen geweest, maar het zat dus nog steeds in zijn aard. Karme kwam aanvliegen en landde op zijn hoofd. De vlinder leek voor Gilan positieve energie uit te stralen, want hij werd iets minder verlegen.

Kat voelde zich een beetje verlegen. Dat was lang niet meer gebeurt. Ze keek naar de grond en dacht na over wat ze kon zeggen. Maar ze wist niets. Bird vloog boven haar en landde toen op haar schouder. Ze aaid het vogeltje even en keek toen naar Gilan.