het muziekplein - thrakie

Het is goed bkend dat in Thrakie veel gefeest wordt. Op het muziekplein dat midden in de hoofdstad zit is het niet anders. Het is mooi ingericht met een fontein en een paar terasjs. Eigenlijk zijn het bij feesten ook bar´s. Hier wordt niet alleen gezuipt met feesten maar de prachtigste muziek kan je hier horen. Als je als muzikant beroemd wil worden dan moet je hier zeker beginnen. Verder is het voor andere mensen altijd leuk om te luisteen en te dansen. S´avonds is het druk door de feesten maar gewoon overdag kan je ook een paar zien spelen en danse. Of gewoon wat drinken.

Isabella zat op de rand van de fontein, met haar fluit in haar hand. Ze speelde niet, maar luisterde naar de muziek om zich heen, bang dat ze lelijk speelde of vals. Haar benen waren opgetrokken en een arm was eromheen geslagen. Haar gifgroene rechteroog keek het plein rond, terwijl haar doffe, lege, witte linkeroog er een beetje zielig bij stond.

Blij liep Ethan het plein op. Hij had weer zijn trmopet vast. Al was Mystic even weg om ietste doen. Mim zat op Ethan izjn hoofd. ETha zijn glimlach werd nog grter toen hij al de muzikanten oorde. Het was prachtig vond hij. Toen hij zijn ogen deed zag hij ook ieeree glimlachen behalve iemand die bij de fontein zat. Van zelf lep Ethan naar het meisje toe en zag dat ze een fluit vast had. ´Sorry mag ik storen. Ik wou vragen of jemisschien samen met mij wou gaan spelen´´ zei Ethan met een brede lieve glimlach.

Isabella's goede oog schoot naar de jongen die haar aansprak. Ze keek naar zijn trompet en daarna naar haar fluit. 'O, maar ik ben niet zo goed met mijn fluit.' Zei ze met haar hoge, zangerige stem. Ze kreeg een blos op haar wangen, ze werd niet vaak zomaar aangesproken. Maar het was waar, ze zong beter dan dat ze floot.

etha zag dat er iets met haar gen as maar hij zei er niets van. Zulke dingen kwamen soms hard aan terwijl hij liever een glimlach zag bij andere. ´´Oh maakt niet uit, dans maar met mij mee als je zin hebt of zingen mag ook. Als je maar blij me doet´´ zei Ethan glimlacend. Hij hoopte niet dt hij iets verkeerd had gezegd. Maar zelf maakte het hem niet uit wat ze zou doen. Als ze maar pleir zou hebben.

Isabella twijfelde eventjes en keek het plein rond. 'Ik zing wel.' Zei ze uiteindelijk en stond op. Ze klopte haar jeans af en het halflange shirt dat er overheen viel ook. Ze glimlachte eventjes en deed haar fluit in het kleine tasje dat ze mee had. Ze zette een paar stapjes naar voren en keek even afwachtend naar hem. 'Ik ben trouwens Isabella.' Stelde ze zichzelf voor.

Ethan was blij dat het meisje in stemde en ging mee zingen. ´´Ik ben Ethan´´ zei Ethan met een glimlach. Meesta gaf hij een stevige handdruk maar hij had nu zijn trompet vast. Hij glimlachde nog een keer naar Isabella om haar aan te moedigen. Daarna zette hij de trompt aan zijn mond en begon aan eenblij liedje. Hij bewoog er goed mee en de klanken vande trompt waren goed te horen over het plein. Meteen kwamen er duiven aan gevlogen maar daar lette Ethan op. Hij wachtte alleen tot Isabella mee zou zingen.

Isabella knikte naar hem en luisterde naar de eerste paar klanken van zijn trompetspel. Ze moest een tekst van een liedje vinden, dat op de klanken paste. Ze glimlachte toen ze het liedje had dat er bij paste en opende haar mond om te beginnen met zingen. De klanken kwamen uit haar mond en werden versterk door haar hoge, zangerige en mooie stem.

'I'm not the type to get my heart broken
I'm not the type to get upset and cry
'Cause I never leave my heart open'

Ethan was lij toen Isabela bon t zingen. Hij zag ook dat ze glimlahte waadoor hij nog prachtiger ging spelen o zijn trompet. Hij was blij als andere glimlachde en blij waren. Dat beteked meestal vor het publiek dat hij het goe deed. Of nu het geval dat hij goed samen kon werken. Watvoor hem oldoeining gaf. E kwamennu ook allemaal zwerfkatten van de omgeving naar hun toe.

Isabella probeerde niet op de kijkende mensen te letten en zong gewoon door. Ze ging helemaal op in de muziek, vooral het trompetspel van Ethan vond ze erg mooi, hij kon het echt heel goed. Ze had lang niet zo gezongen, vooral niet met zoveel mensen om zich heen, maar ze vond het nu helemaal niet zo erg.

Ethan voele gewoon dat de publiek om hem heen ook blijer werd van hun muziek. Al was hij alleen de muzikant en Isabella zong alles dus de hoofdrol speler. Hij wou het nog mooier maken. Hierdoor begonnen zijn krachten bij het optreden te helpen. Met ele emotie die hijseelde veranderde hij van kleur. Het zag er of gek uit of mooi met het lied. Maar als mensen maar lachen of glimlachen vond Ethan het niet erg.

Isabella keek verbaasd naar Ethan, maar zong gewoon verder. Een bloedrode vlinder kwam aanvliegen en ging op haar hoofd zitten. Ze glimlachte, het was Close. 'Of a girl with a broken heart. But no matter what, you'll never see me cry.' Zong ze.

Ethan wist dat het lied bijna ten einde was. Daardoor kleurde hij weer terug naar normaal. Mim keek ondertussen naar de andere vlinder. Het was duidelijk dat de het zelfde kwam doen als hij zelf. Uiteindelijk liet Ethan de laatste noot uit blazen. Daarna moest hij wel stoppen omdat hij niet verder kon met dit lied. Hij keek dnkbaar naar Isabella omdat zij zo mooi mee zong. Daarna boog hij naar de toeschouwers. Dat deed hij zelfs naar dieren dus duidelijk nu ook.

Isabella stopte met zingen toen het lied aan zijn einde kwam en keek even naar het publiek. Ze knikte even, als buiging en ging met haar hand naar haar hoofd, waarna Close op haar wijsvinger ging zitten en ze haar hand weer weghaalde. Ze keek naar Ethan. Ze vond het leuk dat ze met hem gezongen had.

Uiteindelijk toen de mensen weg gingen ging Ethan op de rand van de fontein zitten. Hi pakte ondetussen en poesje op en bgon hem te aaien. Ethan had niets speciaals met poezen en mt deze ook niet maar dat maakte hem niet uit. Ondertussen keek hij glimlachend naar Isabella. ´´´Je kan echt mooi zingen weet je´´ zei hij vrolijk.

Isabella bloosde even en ging naast hem op de rand van de fontein zitten. 'Dank je. Jij speelt goed.' Zei ze en boog zich eventjes naar een andere kat, om die een aai te geven met haar vrije hand. Close bleef rustig op haar wijsvinger zitten. 'Je veranderde van kleur.' Zei ze, om haar verbazing van net onder woorden te brengen.

´´Ja mooi he´´ zei Ethan trots. Hij was er ook trots op omdat hij dat van Hermes had gekregn. Al hoope ij dat hj uiteindelijk meer kon veranderen. Maar dan moest hij maar gewoon door trainen. Hij had nog steeds een brede glimlac op maar dat was altijd zo. De poes in zijn armen beon te spinnen omat ze ht waarschijnlijk fijn vond. ´´Maar laer kan ik hopelijk wat meer´´ zei hij eerlijk. Misschien was hij wel te eerlijk meestal. Maar dat maakte Etan niet uit.

Isabella had meteen geweten dat hij een kracht had toen hij van kleur veranderde, het kon niet anders. Ze glimlachte. 'Dat gebeurt vast ook wel.' Zei ze. Na mate de tijd verstreek, leerde je meer dingen. Zij wou meer kunnen, nu wist ze alleen veel en kon ze bollen rondschieten, met de kracht van een stuiterbal.

Uitindelijk sprong de poes uit zijn handen naar die van Isabella. ´´Blijbaar vind zij jou aardiger´´ zei Ethan meet een brede glimlach. Zelf vond hij niet erg. D poes moest maar doen wat zij wou. ´´Mag ik trouwens vragen waar je vandaan komt´´ zei Ethan beleefd. Zo wa hij opgegroeid om beleefd te zijn. ´´Ik kom helemaal van Ithaka´´ zei hij daarna al vast.

Isabella glimlachte en begon de poes te aaien die op haar schoot kwam zitten. 'Ik kom uit Athene, niet heel ver hier vandaan dus.' Zei ze. Close ging weer op haar hoofd zitten, omdat die merkte dat de poes naar hem wou uithalen. De bloedrode vlinder viel wel op, maar Isabella had zich er nooit aan gestoort.

´´Athene dar ben ik nognit geweest. Ik moet er echt en er langs komen´´ besloot Ethan overtuig. Dan kwam hij Isabella weer een kee tegen en dat vond hij zlf helemaal niet erg. Weer zag Etan de vlindr rond Isabella. ´´Hoort diebij jou´´ vroeg hij maa diret. Mim zat nog steeds op zijn hoofd. Zij was gewoon blauw met zwart. Maar rood was goed seciaal vond Ethan.

Isabella knikte. 'Ja, dat is Close.' Zei ze en glimlachte. Nu wist Ethan vast ook dat zij een kracht had. Close bleef rustig op haar hoofd zitten. Isabella keek naar de vlinder van Ethan, die ook erg prachtig was. Ze aaide de poes op haar schoot nog even, maar die sprong er na een tijdje vanaf en liep weg.

Ethan glimlachde. Als hij kon zou hij Close ook een han geven maar dta kan niet. ´´ Dit is Mim´´ zei hij terwijl hij Mim aan wees. Net op dat moment loog Mim op zijn neus. HEt zag er zeker grappig uit maar dat geberde wel vaker. ´´Maar dan heb jij dus ook krachten, zou ik mogen wten wat die ijzn´zei hij zo nieuwscherig maar beleefd mogelijk. Hij wou haar niets opdringen. Maar was gewoon benieuwd naar de andere krachten.

Isabella keek even naar Mim en glimlachte. 'Ja, mijn kracht is wijsheid van Athena.' Zei ze. Ze wreef even met haar hand over haar blinde oog, omdat het begon te irriteren daar, waarschijnlijk zat er een wimpertje in haar oog. Ze knipperde hem eruit. 'En jij kan van kleur veranderen, dus wat is jou kracht dan?' Vroeg ze, maar ze had wel zo'n idee.

Ethan kon nit echt its er bij voorstelle wat het etekende. Maar hij had er wel veel ontzag er meteen voor. Athena was een krachtige god maar dat waren e allemaal. Maa haar wijsheid was heelkrachtigen om ie teenen moest je altjd bijzonder zijn daht Ethan. Hij zag dat ze in har oogveeg. Hij za l eerder dat eriet met haar ogen was maar toen vroeg hij er niet naar ´´Mag ik vragen wat er met je ogen aande and is´´ vroeg hij voorichtig. Hij wou haar zeker niet dwingen.