De open plek - Marathon

Rowyn wees op een teken op zijn zwaard. ´´Een paar mensen heb ikhet verteld en zijn nu achter mij aan. Ik had net gedaan of ik dood wa waardoor ze me met rust lieten. Als zij zien dat ik het nog heb ben ik er geweest´´ zei Rowyn. Het vervormde weer de waarheid maar het kwam er wel op neer. Hij hoopte dat het genoeg was.

'Oke dus daarom mag ik het niet tekenen dat kan ik begrijpen. Maar waarom zitten die mensen dan achter je aan.' zei Nerissa. Zijn verhaal had alleen mar meer vragen bij haar opgewekt en ze wou nu de waarheid weten. De hele waarheid.

´´Dat wil je niet weten´´ zei Rowyn verbitterd. Hj zou echt niet verder gaan. Hij snapte l niet waarom hij dit allemaal zei. Hij stond op en keek naar de zon terwijl die onder ging. ´´Dus als je het geheim wilt houden vind ik het fijn´´ zei hij. Hij wist wel dat ze daar waarschijnlijk neit mee eens was. Ze was daar veel te nieuwschierig over maar als hij iemand niet goed kende dan zei hij het niet.

'Ik zal het geheim houden maar ik wil toch weten waarom het zo belangrijk voor je is en natuurijk waarom je het niet wilt vertellen.' zei Nerissa. Ze wist nu al dat als hij het niet zou vertellen dat ze net zo lang door zou gaan tot ze het zou weten. Ze moets en zal de waarheid weten.

´´Dat krijg je niet te weten klaar uit !´´ zei Rowyn vast besloten. Hij zou het echt niet zggen. Hij had al te veel beantwoord. Toch dacht hij er niet aan om haar te doden. Hij wist ook niet waarom. Misschien was zijn hart nog steeds te goed eigenlijk. ´´Vraag er niet verder na en zoek het ook niet op voor je eigen best wil´´ zei hij kil.

Nerissa stond op. 'Jij weet niets van mij en dus ook niet wat goed voor me is.' zei ze met ingehouden woeden tegen hem. Ze was ineens boos op hem geworden waarom wist ze ook niet. Hij deed net alsof hij wist wat goed voor haar was maar hij kend haar niet eens.

´´Ik weet dat het beter is voor je, omdat het voor iedereen beter is als ze het niet weten´´ zei Rowyn terug. Hij liet ook een klein beetje woede zien maar niet helemaal. Hij deed dreigend recht voor haar staan waardoor ze heel dicht bij elkaar staan. ´´Geloof me dat jij geen uitzondering daar op bent´´ zei Rowyn.

'Ik ben waarschijnlijk een grotere uitzondering dan dat jij denkt.' zei Nerissa tegen hem. Ze ging op haar tenen staan zodat ze er groter uitzag. Ze wou geen gevecht maar ze was boos op hem en wist niet waar dat vandaan kwam. 'En als jij niet zo moeilijk zou doen zou er ook geen probleem zijn.' siste ze hem toe.

´´Dat probleem heb ik niet gemaakt, maar hem. En jij bent geen uitzondering ik weet waar ik het over heb´´ zei Rowyn terwijl hij naar Nerissa keek. Hij moest nog steeds iets naar onder kijken. Hij was boos maar toch pakte hij zijn zwaar vast. ´´Wil jij net zoals ik worden. Emotieloos, ik denk het niet dus ik zeg het niet´´ zei Rowyn.

'Emotieloos klinkt heel wat beter als wat ik nu ben.' zei Nerissa tegen hem. Hij wist niet waar hij het over had en zou dat eigenlijk ook nooit weten.'En dat probleem creer j wel zelf want jij loop een beetje met dat zwaard rond en dat roept nogal wat vragen op.' zei nerissa nog steeds boos.

´´wat moet ik dan doen, kruipen´´ zei Rowyn boos. Hij werd nu echt pissig op haar. Het was niet zijn schuld dat hij dit zwaard zo verdomd had. Hij vervloekte Zeus voor dit alles. ´´Goed als je het zo graag wilt weten. Het komt van Zeus die klootzak´´ zei Rowyn boos. Nu moest ze wel weten dat hij bij hades hoorde maar dat maakte hem niet meer uit.

Al Nerissa's woede vloeide uit haar weg. Hij schelde gewoon op een god zonder zich er zorgen over te maken. 'Ik zou uitkijken met wat je zegt over goden. Ze zullen je straffen.' zei ze tegen hem. Pas toen drong tot haar door dat hij dan bij Hades moest horen. 'Nee.' fluisterde ze. Ze wou wegvluchten maar kon zich niet bewegen.

Rowyn kneep zijn ogen tot spleetjes toenNerissa verstijfte. Zo snel dat je amper kon denk,en trok hij zijn zwaard. ´´Ik dacht ook ooit zo , maakte nooit een comentaar op de goden. Aan bad ze en alles meer dan normale mensen. Toch verpestte ze mijn leven. Die goden maken gewoon misbruik van hun krachten. Daarom help ik Hades´´ zei Rowyn op een kille toon.

'Je doet je best maar.' zei Nerissa tegen hem die zichzelf weer hervond. Ze was onbewapend en had alleen haar teken en schrijfspullen bij zich. Ze zou het in een gevecht dus hopeloos verliezen. 'Wil je me alleen een ding vertellen?' vroeg ze toen aan hem. 'Heb je nadat je bent overgestapt schade geleden? vroeg ze aan hem. Als hij dat had gehad wist ze dat de goden nog steeds goed waren maar had hij dat niet gehad dan zou haar hele wereld op zijn kop staan.

´´De ergste schade was voordat ik was overgestapt. Niets kan daarover heen´´ zei hij verbitterd. HIj kon nog goed die avond zitten. Het was een heldere nacht dus zelfs Zeus durfde niet voor zijn acties uit te komen. Maar hij zou niet lang meer daar boven zitten. Daar zou Rowyn zelf voor zorgen als het moet.

Nerissa kreeg grote ogen. Het kon niet waar zijn. Al die jaren van verdriet waren dus mischien wel voor niets geweest. Dit was zo'n rare gedachte dat ze helemaal duizelig werd. Haar ogen draaide weg in hun kassen en ze viel bewusteloos neer op de grond.

Rowyn keek verbitterd naar Nerissa toen ze neer viel. Hij legde zijn punt van zijn zwaard op Nerissa. Hij kon haar zo doden. Toch deed hij zijn zwaard weer weg. ´´Ik zei toch dat je het beter niet wou weten´´ zei hij terwijl hij haar op pakte. Hij mocht wel de goden haten maar dan hoefde hij niet iedereen te haten. Hij liep naar haar tekenspullen en pakte die op. Hier zou ze te kwetsbaar zijn hij moest naar een hutje lopen met haar voor haar veiligheid.

Nerissa was nog steeds bewusteloos. Ze hoorde niet wat hij zei. Nou ze hoorde wel iets maar niet precies wat hij zei. Ze voelde hoe hij haar optilde en liet het toe. Ze kon toch niets doen want ze was bewusteloos.

Uiteindelijk kwam hij bij een klein boswachtershuis. Het was niet genoeg maar het zou haar veilig houden. Hij legde haar op de grond neer en legde zijn shirt er maar onder zodat ze niet op te harde grond sliep. Daarna stnd hij op en maakte de dur zo dat alleen van binnen kon open. Daarna liep hij naar buiten waar Mars op hem stond te wachtem. ´´We gaan jongen´´ zei hij terwijl hij op Mars sprong en weg vlogen.

Nerissa kwam langzaam bij bewustzijn. Ze opende haar ogen en keek in het rond. Ze lag in een klein hutje wat leek op een boswachtershut. Ze lag op en t-shirt en probeerde zich te herineren wat er was gebeurt. Het laatste dat ze wist was dat ze met Rowyn op de open plek stond. Ze hadden het over goden. Toen ze daar aan dacht wist ze het weer. Langzaam stond ze op en liep wankelend naar een klein keukentje.

Nerissa merkte dat Rowyn weg was en ze nam aan dat hij ook niet meer terug kwam. Dat vond ze ook niet zo erg want ze moest nadenken. Over een heleboel dingen. Zoals of ze nog wel bij de goden kon blijven na wat ze had gehoord. Ze had zoveel slechte dingen meegemaakt in dit leven en ze wou niet nog meer erge dingen meemaken maar of ze nou Hades kon dienen wist ze ook niet. Ze pakte haar spullen en het t-shirt van Rowyn en liep naar buiten. Ze floot een deuntje en wachte tot Artim zou komen om haar op te halen.

Ifly was inmiddels op haar schouder geland. Zo zat ze een kwartiertje te wachten op Artim toen die kwam aanvliegen. Ze glimlachte kort maar ze was te ver weg met haar gedachtes om de glimlach ook haar ogen te laten bereiken. Ze ging op Artims rug zitten en liet haar opstijgen. Ze wist niet waar ze nu heen wou maar als ze in de lucht was kon ze altijd beter nadenken.

New
__

Narcissa zat op Leo. Hij was groter dan normale leeuwen en dat vond ze fijn, ze streelde met een glimlach zijn manen. Cio vloog door de lucht. Narcissa kwam op een open plek en keek even rond. 'Rust maar even uit..' zei ze met een glimlach tegen Leo. Hij ging in de schaduw liggen en Narcissa floot even een keer hoog en Cio kwam in een duikvlucht eraan. Ze vond het gaaf om een arend te hebben. Ze keek hem even aan maar kon niets merken aan hem dat er iets aan de hand kon zijn.

Nerissa kwam zachtjes het veld op lopen. Ze had haar tekenspullen weer bij zich. Ze wou de plek weer tekenen. Nu zonder Rowyn en met het gevoel van eenzaamheid. Terwijl ze dacht dat ze nu gelukkig zou worden dat ze was overgestapt. Werd ze er niet gelukkiger van ze bleef gewoon hetzelfde.

Narcissa keek op toen ze voetstappen hoorde en keek naar een meisje dat de open plek op kwam lopen. Heel veel aandacht besteedde ze niet aan haar. Ze aaide Cio over zijn kop en gaf hem iets te eten waarna hij weer opvloog. Narcissa ging bij Leo zitten en deed haar tas en wapens even af, dat zat iets fijner. Ze gaf hem wat water en speelde daarna met haar metalen ketting.