Nicea- Hades' Eiland. Het topic voor de Mensen van Hades

Als je door de Bosporus de Zwarte Zee op bent gevaren, moet je naar rechts en een groot stuk over de open zee varen. De zee is woest en wild en slokt alles en iedereen op die het waagt in de buurt te komen van dit eiland. Het eiland zelf is helemaal kaal en bestrooid met rotsen. Sommige rotsen zien er van ver uit als reuzen of andere mythische wezens. Sommige mensen geloven dat hier de weg naar de Onderwereld is. Als er al een vogel landt, kom die door de hevige winden nooit meer vanaf.

Regels: Die zijn er niet
Personen: Alleen de Mensen van Hades komen langs het wilde water.

Ghita vloog met gemak door de wind heen, gevolgd door een gitzwarte draak die een angstaanjagend gebrul sloeg. Op de rug van de draak zat een dun meisje dat met een grijns naar voren keek. Het was een heerlijke ervaring om zo tegen een wind in te vliegen. Achter het hoofd van het meisje wapperde rode krullen die per vleugelslag zwarter leek te worden. Ghta sloeg een kreeg uit en begon te landen richting een eiland

Gelukkig was het bijna nacht waardoor Mars Rowyn kon brengen. Met een grote grijns vloog hij door de lucht wat hem makkelijk leek af te komen. Op zijn rug zat een jongen met een vlinder en een prachtig goed zwaard. Rowyn had een emotieloze blik al werd er langzaam wel blijheid in te zien. Eindelijk kreeg hij de kans om wraak te nemen. Blach vloog op het zwaard en wachtte terwijl Mars de landing in zette.

Op het moment dat er eindelijk land in zicht kwam was het haar gitzwart. Met een grijns stuurde Circe Stynx omlaag, naar de kale rotsachtige grond. De zwarte raaf vloog enkele rondjes boven het eiland, en lande toen ook met luide kreten op een rots. De kreten vermengde zich met de bulderende wind. Circe keek omhoog, een kwaadaardige grijns tstond op haar gezicht, dit was de plek waar ze Hades voelde. Ze voelde zijn macht dichtbij, als het gloed van een warn vuur.

Mars zette de landing stijl in waardoor hun snel het eiland naderde. Maar net voordat ze ter pletter zouden slaan landde hij mooi naast een andere draak. Met een mengeling van glimlach, grijns en emotieloosheid keek Rowyn op naar een meisje die blijkbaar ook was geland. ´´Ook hier voor Hades´´ zei hij rustig terwijl hij van Mars af sprong.

Circe zag tussen de wolken een zwart gedaante omlaag vallen, vlak voor de grond herkende ze het silhouet van een draak erin. Ze deed een stap opzij toen het wezen neer leek te storten. Ze bleef stil, met nog steeds een lichte grijns op haar gezicht naar degene kijken die op de draak zat. Ze veegde een donkerzwarte pluk uit haar ogen. In haar hoofd voeled ze hoe het irritante meisje weer tevoorschijn probeerde te komen, het suikerhartje, ze grijnste weer even en schudde onmerkzaam met haar hoofd, het was een onnozele poging van haar. "Inderdaad." zei ze na enkele seconden tegen de jonen.

Rustig liep Rowyn naar haar toe. Zijn zwaard had hij om zich heen hangen en Black zat er nog steeds op. ´´Dan kunnen we er allebei heen gaan´´ zei Rowyn. Langzaam kwam ook bij hem een grijns. Met hoe meer ze waren hoe eerder ze de goden weg konden doen. Die gedachte maakte Rowyn blij. Hij stak zijn hand uit naar haar. ´´Ik ben Rowyn´´ zei hij rustig. Natuurlijk zonder achternaam. Hij dacht er nog steeds over om die te veranderen. Maar het gewoon negeren kon ook.

Circe haalde haar schouders, haar kon het niet zo veel schelen. "ik vind het best." ze keek het eiland rond, ze had niet echt een idee waar ze heen zouden moeten. Maar ze zag dat Ghita al met gespreide vleugels klaar stond om hen te gaan begeleiden. Ze pakte zijn hand en schudde hem deze rustig, haast zakelijk. "Circe." stelde ze haar naam voor.

Rowyn keek naar circe en daarna naar Black die ook klaar stond om weg te vliegen. Rustig liet hij los en liep hij achter haar aan. Wel zo rustig dat ze samen er heen konden lopen. ´´En heb jij al andere ontmoet´´ vroeg Rowyn. Hij had nog niemand tegen gekomen. Niemand van Hades behalve Circe en neimand van de andere goden. In iedergeval sinds hij door Hades duister kreeg.

Circe schudde haar hoofd. "Nog niemand op jouw na." ze schudde haar haren naar achteren terwijl ze achter Ghita aan begon te lopen. Het waaide op het eiland ook behoorlijk, logisch omdat er bijna geen beschutting was. Toch had ze het niet koud, het enige wat ze mee had moeten nemen was een elastiekje, maar daar denk je altijd achteraf aan.

´´Hopelijk zijn we niet deenigste´´ zei Rowyn monpelend. Hij ha al van jongs af aan strijd technieken geleerd en wist met hoe meer ze waren hoe meer kracht ze hadden. Maar het maakte hem weinig uit. Hij zou krijgen wat hij wou : wraak ! ´´En waar woon je´´ vroeg Rowyn om een gesprek op gang te brengen. Dat was makkeijker vond hij.

Circe knikte "Inderdaad, anders zal het nog een tijd duren." verzuchtte ze terwijl ze naast hem verder liep. Ze had dan geen enkele opleiding gehad, maar ze wist dat het met z'n tweeën tegen een hele mensheid wel wat zwaar zou gaan worden. "thrakië" antwoordde ze op zijn vraag. "En jij?" ze keek hem even aan, waarna ze haar oog weer op Ghita liet vallen om te kijken of ze goed liepen.

Rowyn was blij dat hij niet de enigste was die er zo over na dacht. ´´Ik woon in Nicea´´ zei hij rustig. Natuurlijk zei hij er niet bij waar hij vandaan kwam. Dat was net zo erg als zijn achternaam vond hij zelf. ´´Hobby´s´´ vroeg Rowyn rustig door. Hij vond het niet erg om niet lange gesprek te voeren al was het wel gezelliger. Maar hij zou nog lang moeten werken met Circe waarschijnlijk dus kobn hij maar beter met haar op schieten.

Circe keek weer naar Rowyn. "Het lijkt wel een soort verhoor." zei ze plagend tegen hem. Echte hobby's had ze niet, tenminste niet die ze hardop uitsprak, zoals dagt ze het geweldig vond om haar andere persoonlijkheid te kwellen met de meest leuke dingen, vooral omdat ie er toch niks tegen kon doen. "Het is een goede vraag, jij mag eerst antwoorden." zei ze uitdagend.

´´Bij een verhoor zou ik heel anders doen´´ mompelde Rowyn meer voor zich zelf. Hij moest grijnzen aan het idee want het vercshil was groot. ´´Oke dan ik hou van zwaardvechten en danse´´ zei Rowyn rustig. Het klonk hel raar dat hij nog steeds van dansen hield maar dat leek heel erg op zwaardvechten vond hij zelf. Dus hij dansde nog steeds.

Circe lette maar niet op zijn gemompel, er waren ook dingen die zij, tenminste haar 'goede' ik, kon doen als ze informatie wilde. "Dansen?" meen je dat?" vroeg ze iet wat verbaast. Ze had geen idee waarom dat een hobby voor he mwas, qua uiterlijk zag ze hem niet sierlijk rondlopen, maar schijn bedriegt natuurlijk. "Denk je dat we al in de buurt komen?" vroeg ze na een paar seconden stilte, ze liepen nu al een tijdje.

´´Is het zo erg dan dat ik dans´´ vroeg Rowyn rustig. het was heel handig want het hielp bij ontwijken. Maar hij snapte ook wel dat het soms raar klonk. ´´En ik heb geen flauw idee. Ik denk dat we toch nog een stuk moete´´ zei Rowyn al wist hij dat natuurlijk niet zeker. Black en de andere vogel wisten het wel maar daar kon hij het niet aan vragen.

Hades keek vanuit zijn troon in de Onderwereld naar de twee mensen op zijn eiland. Hij verachtte ze, maar ze werkten voor hem. Hij moest ze maar eens toe gaan spreken. Hij stond op van zijn troon, gaf Persephoneia een zoen en liep naar Cerberos. Daar, bij de Styx, riep hij Charon, de veerman. Het skelet kwam in zijn boot aanroeien. "Naar het Eiland," gebood Hades hem. Meer was niet nodig. Voordat hij zijn tocht naar de mensenwereld maakte, aan de overkant van de Styx, moest hij zich toch om toveren. Hij koos maar voor het water.
De golven rond het eiland vielen stil. Hades zag zijn kans schoon en stapte in het water. Meteen rees er een reusachtige waterreus uit op.

Circe glimlachte naar hem "nee hoor, het is alleen een aparte combinatie." zei ze droog. Ze keek om zich heen, op dat moment leek de wind haast te liggen en werd de zee rond het kale eiland minder. Een luide schreeuw kwam uit de keel van Ghita en met haar zwarte gedaante vloog ze in de richting van het waterreus. "Ik geloof dat dat ons doel moet zijn." grinnikte ze droog tegen Rowyn.

De hemel werd zwart, zonder dat er wolken te zien waren. Meteen werd het eiland gehuld in halfduister. Hades, de waterreus, wachtte rustig af tot zijn beide volgelingen voor hem stonden. Toen sprak hij: "Luister," zijn stem deed de aarde trillen, "Jullie gaan voor mij die vervelende Zeus van de troon gooien, hoog op de Olympus. Alleen, eerst zal je minstens heel Olympia moeten veroveren. Daarbij wordt je in de weg gestaan door hen die door de goden zijn aangewezen." Meer uitleg vond hij nie nodig, het waren maar mensen. Met veel geweld viel de waterreus uiteen en de storm, de hoge golven en het licht namen weer toe.

Hades stond grijnsend in zijn bootje op de rivier de Styx. Hij had het weer mooi geregeld, vond hij zelf.

Rowyn keek emotieloos naar de waterreus toen hij sprak. Hij was natuurlijk wel een beetje bang maar wie zou dat niet zijn. Hij kneep in zijn zwaard toen Hades Zeus en zijn thuisland noemde. Hij zou het zo graag willen zien dat die zou vallen. Gelukkig had hij nog een goed geheugen en wist veel dus van hun einbestemming. Toen alles klaar was draaide hij zich naar Circe. ´´Ja dat was ons doel´´ zei hij met een grijns.

new
------
Rowyn zag het eiland al aan komen. ´´We zijn er bijna´´ zei Rowyn tegen Nerissa. hij zag wel dat ze zo stevig mogelijk vast hield. Ze wou duidelijk hem niet ergens andes vast houden waar hij wel blij mee was. Mars zette ondertussen de landing in. Rowyn zag dat het allemaal het nog het zelfde was. Niet erg mooi maar het zelfde eiland zoals altijd.

Nerissa hield hem nog steeds heel stevig vast. Gelukkig had ze hem niet anders hoeven vast te pakke nen daar was ze heel blij mee. Ze keek naar het eiland wat ze naderde. Het was niet heel mooi of zo maar toch was Nerissa ontzettend blij dat ze er was want ze had nu haar keuze gemaakt.

Rowyn keek om naar Nerissa toen ze geland waren. ´´Zo we zijn er´´ zei hij rustig. Hij sprong daarna van Mars af. Black vloog meteen op van zijn zwaard mat hij de omgeving kende. Daarna keek hij op naar Nerissa en wachte tot ze onder zou komen. Nu waren ze tenminste met zijn diren voor zo ver hij wist.

Nerissa sprong soepel van Mars af. Ze keek nog steeds verkennend rond over het stuk waar ze nu stonden. Ze wou zo veel mogelijk details onthouden. Mischien zou ze het later kunnen tekenen zoals ze met heel veel dingen deed. 'En waar moeten we nu heen?' vroeg ze toe naan hem.