De Tuinen van Zeus-Olympia. Het openingstopic voor de Magiërs van de Goden.

De Tuinen van Zeus liggen rond zijn tempel. Ze strekken zich uit over het gebied voor de Olympus. Je vindt er alle planten die je maar kan bedenken. Ook is het gebied rijk aan diersoorten. Sommige mensen geloven dat je hier de goden kan ontmoeten. De Magiërs weten wel beter. Zij weten dat hier de boodschappers-vogel woont en leeft. Iedereen die is aangewezen door één van de Olympische Goden, komt hierheen en krijgt wat meer uitleg. De vogel laat zich ook alleen zien voor hen.

Regels: Niet vechten en alles met respect behandelen.
Personen: De mensen van Hades kunnen hier niet komen, er is een soort van onizchtbare barriére.

Blij liep Ethan door de tuinen. Hij vond het zoals ltijd al prachtig hier en wou er ook altijd al heen. Het was maar toeval dat Mim hem hierheen bracht voor iets. Meer wist Ethan zelf niet maar dat vond hij niet erg. Zoals altijd had hij een tas bij met zijn trompet in. Rustig keek hij om zich heen en rook bijna aan elke bloem die hij zag en luisterde naar elk dier.

Dawn liep zonder geluid te maken door de tuinen. haar mooie lichtgroene cape zat om haar nek vastgespeld met een mooie broche in de vorm van een nachtegaal. ze had de capuchon om haar hoofd heen gedaan. je zag nog net een paar witte ballerinatjes maatje 35 onder de cape uitsteken. als je van veraf keek leek ze net op een bosnimf ofzo. Chanel vloog sierlijk voor haar uit. Soms keek Dawn even op naar Chanel of die er nog was. op zo'n moment, net toen ze opkeek, botste ze tegen een jongen aan. ze viel achter over en belandde op haar achterste. 'auw' zei ze met een pijnlijk gezicht.

Gilan liep door de tuinen. Hij wiebelde met zijn elvenoren toen hij iemand 'au' hoorde zeggen. Snel liep hij er naar toe en zag twee bekenden. "Hoi Dawn, hoi Ethan," zei hij opgewekt. "Leuk jullie weer eens te zien. Hoe gaat het met je vacht?" Hij grijnsde naar Ethan. Hij keek even om zich heen, om de één of andere reden, had hij hier geen last van een stille druk die hem altijd overviel op een heilige plek.

Dawn keek op toen ze een bekende stem hoorde. 'heei Gilan' zei ze vrolijk. ze sprong weer overeind en klopte de viezigheid van haar cape af. toen die weg was keek ze even naar de jongen die blijkbaar Ethan heette. 'sorry dat ik tegen je aan botste, ik lette niet echt goed op.' zei ze met een lief glimlachje. ze deed de capuchon van haar cape naar achteren zodat je nu haar ogen kon zien.

Opeens voelde Ethan een harde klap tegen zijn rug. Nie hard genoeg dat hij m viel maar wel hard genoeg dat hij om draaide. Het was blijkbaar een meisje en ze was tegen hem opgelopen. ´´Geeft niet kan altijd gebeuren´´ zei hij met een lieve glimlach. Daarna keek hij weer naar Gilan. ´´Hoi, gaat het goed met de hertjes´´ vroeg Ethan maar meteen om dat hij het graag wou weten.

"Oh, goed," zei Gilan lachend. "Jiri heeft het niet koud meer en Oda heeft nergens meer last van. Alleen is de wond wel nog open. Venijnig mes was dat." Hij lachte naar Dawn. Hij was blij dat hij haar weer zag. En ook meteen Ethan. Twee van de mensen waarmee hij het best op kon schieten.

Dawn keek even van Gilan naar Ethan, maar haar aandacht was alweer snel afgeleid. ze keek om zich heen maar kon Chanel nergens vinden. achja, die zou ze zo wel weer vinden. toch zat het haar niet helemaal lekker dat ze haar alleen had gelaten in een onbekend gebied. nouja, Gilan en Ethan waren er dus eigenlijk was ze niet meer alleen. ze wendde zich weer naar de twee jongens die nu over herten aan het praten waren. ze vroeg er maar niet verder over en glimlachte even terug naar Gilan

Ethan was blij dat het goed ging met de hertjes. Al was hij niet zo vrolijk toen hij er achter kwam dat zijn mes dat had veroorzakat. Toch probeerde hij zich weer op te peppen en een glimlach op te zetten. ´´Dat is goed nieuws. Ik kom wel anders binnenkort een keer langs´´ zei EThan met een glimlach. Rustig draaide hij zich naar het meisje en stak zijn hand uit. ´´Sorry ik heb me nog niet goed voorgesteld. Ik ben Ethan´´ zei Ethn met een glimlach.

"Is goed hoor," zei Gilan. Hij keek even om zich heen en vroeg zich af of Felix nog zou komen. Die vond het geweldig in dit soort tuinen. Maar nu was hij er niet. Hij keek even toe hoe Dawn en Ethan kennismaakten. Karme kwam er aan fladderen en keek nieuwsgierig naar Ethan en Dawn. Ze wist dat Gilan Dawn leuk vond, maar ze was goed in het niks laten merken.

Dawn wendde zich naar Ethan, pakte zijn hand en zei:' ik ben Dawn, aangenaam.' ze keek even in zijn ogen en glimlachte lief voordat ze zijn hand weer losliet. Ze wendde zich nu tot allebei de jongens en zei:'wat komen jullie hier eigenlijk doen?'

Ethan glimlachde even naar Dawn en keek daarna naar Gilan. ´´Ik volgde Mim´´ zei Ethan met een glimlach. Hij stak zijn hand uit waar Mim de vlinder op landde. Mystic zou wel ergens rond aan het vliegen zijn of ergens aan het uitrusten. Opeens besefte hij dat Dawn waarscijnlijk ook door een van de goden was benaderd. Dus ze waren daarom hier.

"Ik loop gewoon graag door tuinen," zei Gilan met een lach. "Soms moet je er gewoon even tussenuit, snap je?" Hij keek van Ethan naar Dawn en op dat moment kwam Felix aan lopen. De centaur keek even naar de mensen en vroeg aan Dawn: "Waar is die tijger van je?" Het leek erop alsof hij zich nog een keer wilde beproeven met die angst.

Ethan was een beetje verbaast om de vraa van Felix. Daardoor wist hij wel dat Dawn een tijger had. Hij kreeg opees het gevoel dat ij tussen de twee in had. Hij wist zelf niet waarom maar dat gevoel kwam gewoon. Toch bleef hij glimlachen tot iemand zou antwoorden. Mim vloog naar zijn neus en bleef daar zittten.

Dawn keek even naar de vlinder van Ethan, voordat ze antwoord gaf op de vraag van Felix. 'ik weet niet precies, maar ik weet wel dat hij niet in de buurt is, want zo makkelijk kan hij zich ook weer niet verstoppen.' zei ze lachend. ze keek nog eens rond om Chanel te vinden, maar weer was die nergens te bekennen. ze werd er nu toch wel een beetje zenuwachtig van.

Gilan moest lachen. "Tja, hij is wel een beetje groot hè?" zei hij. "En Felix, je wilt toch niet stoer doen, of wel?" De centaur keek hem beledigd aan. Hij draafde weg, tussen de bomen door. Gilan keek hem lachend na. Daarna keek hij omhoog naar de Olympus. De top zat verstopt achter de wolken.

Nu raakte Ethan ook wel nieuwschierig er naar. Dat niet alleen het leek steeds meer dat hij hier niet tussen moest komen. ´´Ehm weten jullie misschien waarom we dn hier zijn´´ vroeg hij maar snel. Als hij het wist dat kon hij wel ergens anders heen gaan. Hij wou niet het vjifde been aan de auto zijn.

"Nou, ik omdat ik het een mooie tuin vind," zei Gilan. "Meer niet eigenlijk. Maar dat had ik net ook al gezegd," Hij keek toe hoe Karme achter Felix aanvloog. Alsof de dieren ergens niet bij wilden zijn. Maar hij maakte zich er geen zorgen om.

Nu snap ik het niet. Is het de bedoeling dat de Boodschapper komt?

jij was digene die dit algemene topic maakte misschien is het wel slim als die komt.

Tja, daar heb je gelijk in.


Van de top van de Olympus keek Zeus naar de drie mensen die beneden in zijn tuin stonden. Twee van Hermes en één van Artemis. Hij riep Athena en zijn vogel bij zich. "Athena," zei hij. "Jij spreekt vandaag voor hem." Hij wees op de vogel, die al naar beneden vloog. Hij was goed te volgen, omdat het licht was, die de duisternis omhulde. Athena knikte kort naar haar vader en nam haar plaats in, terwijl Zeus verderging met de dingen die een oppergod te doen heeft.
De vogel naderde de Mensen tot dichtbij en wachtte tot alle Geleiden en andere wezens waren verdwenen.

ls of er een onzichtbare tken werd gegeven vloog Mim weg. Ethan keek er verbaast naar. Dit was nog nooit gebeurd. ´´Nu snap ik er nog minder van´´ zei hij terwijl hij goed na dacht. Hij keek naar de andere. Als hij snel zou zijn dan kon hij haar dalijk nog wel achter aan gaan. Maar als het iets van de geleide zou zijn dan zou de rest ook wel iets doen.

Athena zag vanaf haar stoel op de Olympus hoe alle Geleiden nu weg waren.
De vogel vloog nu naar de Mensen toe. Ze streek op een tak neer en straalde een prachtig, regenboogkleurig licht uit. Ze keek even neer op de drie Mensen. Ze was minstens even groot als de grootste van hen. Athena liet haar spreken:

"Gegroet," zeiden de Twaalf Stemmen. "Schrik niet. Wij verwelkomen u in onze Tuinen." Je hoorde alle stemmen van de Twaalf Goden, met een overheersende stem van Athena.

Ethan schrok van de vogel. Het zag er mooi uit net een feniks maar dan nog mooier. Ton hij de stemmen hoorde snapte hij wel dat het de goden waren. Hij keek om naar de vogel. Moest hij nu gaan buign of gewoon luisteren ? Hij deed het maar net niet maar als de rest het wel deed dan kon hij het maar beter ook doen.

Gilan schrok, net als Ethan. Onbedoeld ging hij wat dichter bij Dawn staan. Toen hij de stemmen hoorde, stond hij even stil. Het voelde alsof hij gehypnotiseerd werd. Hij zou luisteren naar deze wonderlijke vogel. Hij snapte nu wel waar alle dieren waren gebleven.

Dawn was nog steeds aan het zoeken naar Chanel toen de vogel begon te spreken. Ze draaide zich rustig om en luisterde met een half scheef hoofd naar wat de vogel te zeggen had. ze was benieuwd naar het nieuws die de twaalf stemmen kwamen brengen. ze bekeek de vogel eens goed, die was heel mooi en had wel wat trekjes van Chanel, maar Chanel was vooral rood en deze vogel had allerlei kleuren. ze keek even opzij naar Gilan en Ethan en glimlachte.