Kroeg het houten paard-Troje

Flauw, flauw. Maarja, in Dardanie (Andere naam voor Troje) ligt een kroeg met de naam het houten paard. Het is een typisch Oudgriekse kroeg. Er is een bar en een aantal tafeltjes. Ze serveren er griekse hapjes. Deze kroeg behoort toe aan een Griekse kolonist, uit Athene.
Regels:
-Maximaal 10 personen
-Geen rijdieren binnen

Ethan kwam met een glimlach de kroeg binnen. Mim zat op zijn hofd verder zat Mystic rond te vliegen. Hij hand een tas op verder zijn normale kleren.Rustig liep hij naar een tafel en bestelde een biertje. Het maakte hem weiig uit bier of water. Maar het was beter om in zo´n kroeg gewoon bier te bestellen. Terwijl de barman het glas in schonk keek Ethan de kroeg rond. Er waren niet veel mensen zo te zien.

Clio liep rustig de kroeg binnen en bestelde een glas cranberrysap aan de bar. Ze nam een slok en ging op een kruk zitten. Ze keek de kroeg rustig rond, ze zag een jongen aan een tafeltje zitten en een stelletje aan een tafeltje in een hoekje. Verder was er niemand. Ze besloot dus maar een gesprek aan te knopen met de jongen die aan het tafeltje zat. Ze ging ook aan het tafeltje zitten en zei vrolijk:'Hallo.'

zie je wel nu zitten we te meetn
-------------------
Ethan keek blij op toen een meusje nar hem toe lie. Hij vodn het alij leuk als mensen spontaan waren. ´´hoi´´ zei hij met een glimlach triwjl hij haar goedbekek. Ze zag er strijdlustig uit maar dat past juist goed bij haar. ´´Ik ben Ethan n jou naam is ´´ vroeg Ethan met een brede glimlach. Hij was wel benieuwd want de laatste dagen kwam bijna niemand op em af met een glimlach. Al was het altijd leuk om iemand te zien glimlachen.

'Clio.' Zei Clio met een brede glimlach tegen Ethan. Deze jongen zag er een stuk minder serieus uit dan de mensen waarmee ze normaal omging, hier was ze wel blij mee, omdat ze nu geen behoefte had aan een filosofisch gesprek over de zin van het leven. Ze nam nog een slok van haar cranberrysap en zag dat Inachis(Haar vlindergeleide) door het raam heen vloog en op haar hand landde.

Gelukkig, nou voel ik me niet meer zo genegeerd xD

Ethan wou net vragen waar ze vandaan kwam tot hij een vlinder zag. Dit zou wel hel toevall zijn dat hij er weer een tegen kwam.´´Hoort die vlinder ook bij jou´´ vroeg Ethan met ee brde glimlah. Ondertussen pakte hij met zijn hand Mim van zijn hoofd en liet haar zien. Hij zou het heleemaal niet eg vinden maar wel toevallig dat hij er weer een tegen kawm.

'Ja, en ik neem aan dat die vogel bij jou hoort.' Zei Clio vrolijk. 'Waar kom jij vandaan?' Vroeg ze aan Ethan. Zo kon ze gemakkelijk te weten komen wat voor een krachten hij had. Hij was de eerste persoon die ook aangeraakt was die ze tegenkwam. Ze vond het wel leuk.

Mim is ook een vlinder
-----------------------------
Ethan vond het wel toevallig maar was er ook blij mee misschien ontdekte hij wl meer. ´´Ik kom van Ithaka ´´ zei Ethan. Hij wou zijn morpe anders wel laten zien. Maar daar vroeg Clio niet naar dus deed hij dat niet. ´´En jij´´ vroeg hij terug. Hij was niet goed in inschatten maar as nnog steeds super grote glimlach.

'Athene.' Zei Clio, nog steeds vrolijk. 'Enige democratische stadsstaat, bla, bla bla.' Zei ze. Ze werd er soms een beetje gek van dat de mensen uit haar stadsstaat zich zo vol van zichzelf voelden. 'Kan je wat van je morphe laten zien, ik heb me altijd al afgevraagd hoe dat gaat.' Vroeg ze aan Ethan.

´´Er lijken er steed meer te komen uit AThene´´ zei Ethan eerlijk. Hij had Isabella al ontmoet dus wist dat Clio wijsheid had. Hij begon te grijnzen om de vraag van Clio. Hij vond het helemaal niet erg. Hij consentreerde zich en lagzaam veranderde zijn neus in die van een varken. Hij knorde een keer voordat het terug veranderde. ´´Taddaaa´´ zei Ethan met een glimlach. Hij kon het nog niet zo goed als verkleuren maar ht was iets. ´´En nu jij´´ vrog hij daarna met een glimlach.

Clio lachte hartelijk om Ethan's varkensneus. Toen ze opgehouden was met lachen maakte ze een blauwe bal in haar hand en liet hem rondjes vliegen. 'Ik kan ook een hoop irritante feitjes op gaan dreunen, maar ik denk niet dat jij daar vrolijk van wordt.' Zei ze.

Ethan ws blij dat Clio e om lachte. Hij was altijd blij als iemand glimlachte of gewoon begon te lacen. In het weeshuis vondeze het ook al zo leuk dus waarschijnlijk ging hij het wel vaker doen. Glimlachend keek hij naar de bol. ´´Ahh dat is dus wijsheid en de feitjes kan je vopor een andere keer bewaren´´ zei hij met een glimlach.

'Daar houd ik je aan.' Zei Clio met een glimlach en ze nam een slok van haar cranberrysap. Haar vlinder begon om haar hoofd heen te fladderen en Clio zuchtte. 'Dat doet ze nou altijd als ik in gesprek ben met iemand.' Zei ze.

Ethn vond het juist grappig. ´´Ah je raakt er vast aan gewend. Mim doet ook altijd ....´´ zei Ethan. Hij wou net zeggen op zijn neus komen maar Mim was hem voor. Ze vloog al naar zijn neus en landde er op. ''Dat is haar plaats'' zei hij glimlachend. Hij was er zo aan gewend dat het amper op viel. Al lachte mensen er net zo hard om als zijn varkensneus.

Clio lachte en haar vlinder (IK BEN DE NAAM VERGETEN XD, wat erg...) cirkelde nog steeds rondjes. Ze landde op een uitstekende haarpluk en bleef daar maar zitten. Ze was zo licht, dat de pluk niet eens doorboog, nu was Clio's haar wel erg grof en eigenwijs. 'Ben jij al een volger van Hermes tegengekomen?' Vroeg ze geinterreseerd aan Ethan.

je bedoelt toch iemand zo als hij zelf ? ik voel me nu heel dom
-----------------------------------
Ehan knikte met een bree glimlach. ''Ik heb er een gezien in Ithaka'' zei hij eerlijk. Hij glimlachte bij de gedachte. De centaur van de Gilon was een sterk wezen. maar aardig vond Ethan net zoals Gilan zelf. ''Ik heb zelfs een paar van Athena gezien'' zei hij met een glimlach. Dit zou Cio misschien meer intreseren omdat ze er zelf ook een was.

OHGOD, en ik noem mezelf Gymnasiast... Ik bedoelde Hades xD


'Gezellig, en van Hades?' Vroeg Clio. Ze was daar eigenlijk het meest in geïnteresseerd. Ze wou wel weten tegen wie ze het op zou moeten nemen. Ze had nog niemand gezien, maar hoopte dat ze minder sterk waren dan zij, zodat ze zouden winnen.

dit is voor het gesprek met circle
---------------------------
Etha was verbaast dat Clio daar meer in geintreseerd was. Oke hij wist dat ze tegen hun moesten vchten. Maar er was toch wel een manier dat ze goed konden worden zodat ze niet dood hoeven te gaan dacht Ethan. Al wist hij zelf dat het valse hoop was hij wou het wel. ''Ehm nee die heb ik niet gezien'' zei Ethan met een hele kleine glimlach. Hij vond dit onderwerp niet al te leuk. Vooral het oorlog deel zat hem niet. Elk wezen verdiende leven dus wou Ethan ze niet zo maar eindigen.

Clio merkte dat Ethan zich ongemakkelijk voelde. 'Sorry dat ik ernaar vroeg, als je het niet leuk vind om het ergens over te hebben mag je het gewoon zeggen hoor.' Zei ze met een glimlach. Ze vond zelf dat het altijd maar beter was om maar gewoon te zeggen waar je aan dacht.

Ethan was blij dat het Clio op viel dat hij er mee zat. ''Ik hou er gewon niet van om mensen te doden'' zei hij rustig. Hij keek even wezenloos voor zich uit. Maar na een paar secnden kwam erweer een grote glimlach op zijn gezicht. ''Ik ben de zachtzinnig met alles zeker'' zei hij als grap. Het was niet echt grappig maar toch wist hij niets anders uit te brengen.

Clio glimlachte breed. 'Ja, maar dat maakt niet uit hoor.' Zei ze, nog steeds vrolijk. 'Doden is natuurlijk niet echt goed, maar ik dood liever dan dat ik gedood word.' Zei ze, nu meer serieus dan vrolijk. Ze besloot dat hiermee het onderwerp doden was afgesloten. 'Hoe is je familie?' Vroeg ze.

''Heel gezllig met al de weeskinderen als broertjes en zusjes heb ik een grote familie'' zei Ethan trots. Hij glimlachte weer net zo breed als eerst. Al zagen sommige dat het slech was om in een weeshuis te zijn zonder ouders. Hij zag het juist als een grote familie vol met plezir. Wat het ook was bij hun in het weeshuis. ''En bij jou'' vroeg hij glimlachend terug.

'Ik ben vaak alleen thuis. Ik heb gouvernantes gehad, maar die werden er gek van dat ik slimmer was dan hen, dus die stapten allemaal op. Mijn ouders werken altijd. Soms vergeet ik zelfs dat ik ze heb.' Zei Clio eerlijk tegen Ethan. Het leek haar geweldig om in een weeshuis te wonen met anderen waarmee je kon praten.

Ethan had wel een beetje medelijden met Clio. De hele tijd aleen zijn zou nooit leuk zijn leek hem. ''Dan ga je zkeer vaak weg van huis om vrienden te zoeken'' zei Ethan vragend. Als het niet zo was zou hij wel een keer haar gezellig op zoeken. Dat deed hij voor vrienden en hij vond Clio al een vriend van hem.

'Soms, als ik een aardige gouvernante had die me naar buiten liet. De laatste tijd wel wat vaker, omdat mijn ouders het opgegeven hebben.' Zei Clio vrolijk. Ze vond zelf dat negatief doen bij niets echt hielp, dus deed ze ook nooit negatief.