Kroeg het houten paard-Troje

'Nee, doe je niet. Dat is gewoon een kwestie van accepteren, ik betaal. En waag het niet om geld te pakken.' zei Narcissa waarschuwend tegen hem. 'En, ik kom uit Sparta, en daar ben ik Leo tegengekomen en ik was Cio al eerder op Kreta tegengekomen.' zei ze tegen Plhelix. 'Nou, daaom laat ik Leo, een erg grote leeuw en Cio een zeearend maar buiten.' zei ze met een glimlach.

"Oke jij mag betalen." Zei Phelix. "Ik begrijp al waarom je ze buiten heb gelaten. Nogal groot ja." Wat voor krachten heb jij? Vroeg Phelix. "Ik heb Morphe. Soms is dat best eritant dan verander je opeens met je gevoel mee van kleur. Het zorgt soms ook wel voor komische dingen. Een keer sloeg iemand me, toen werd ik hardstikke boos en werd ik dus rood en die vent schrok echt heel erg." Phelix moest weer een beetje lachen.

Narcissa glimlachte en grinnikte mee. 'Ik heb metaal. Kijk..' zei ze en Narcissa haalde een stukje van haar ketting los en vervormde het naar een kleine versie van de ketting. 'Ik kan er nog niet heel veel mee. Maar de kleine dingen zijn leuk.' zei ze met een glimlach tegen Phelix. 'En wat wil je drinken?' vroeg ze hem nog maar.

"Verras me maar. Ik lus zo'n beetje alles behalve: de meeste groente, pasta en mint. Nu ik dat zo zeg, krijg ik honger. Moet ik dat wel zelf betalen of doe jij dat? Eigenlijk kan ik nu nog bar weinig met mijn krachten alleen maar kleine morphe balletjes gooien en mezelf van kleur veranderen. Wacht even dan ga ik de nootjes van mijn tafeltje halen voor Asteio." Phelix liep naar zijn vorige tafefeltje tot hij over iets struikelde. Phelix stond op en keek waar hij over gestruikeld was. Hij zag dat het een plank was die nu is afgebroken. Er bleek een gat onder te zitten en hij keek wat er in zat, hij stak zijn hand er in en voelde iets hards en kouds. Hij pakte het op en zag dat het een puur goude ketting met een ingelegde diamant was. Hij vroeg zich af hoe het daar kwam. Hij liep naar zijn tafeltje, pakte het kommetje met nootjes en liep trug naar Narcissa.

Narcissa bestelde twee mixdrankjes, rosé met sinaasappelsap. Ze wachtte tot Phelix terug was en keek even verbaasd en geschrokken toen hij struikelde maar omdat hij opstond liep ze niet gelijk naar hem toe en wachtte ze even tot hij terug was. 'Ik betaal het eten wel hoor, wat wil je hebben?' vroeg ze hem. Ze had toch nooit een geldtekort. Haar vader financieerde alles zolang ze soms op bezoek kwam.

"Hebben ze hier spinazie met aardappelen?" vroeg Phelix. Toen zei Phelix heel anthousiast "Moet je zien wat ik vond in dat gat!" en hij liet de gouden ketting zien. "Ik geloof dat het een robijn is!" Hij woog hem even en deed hem toen om. "Hij past pricies en hij weegt niet een zwaar!" Phelix pakte enthousiast het glas en dronk hem in een keer op. "Wat is dit eigenlijk voor drank?"

Narcissa glimlachte. 'Hij is mooi.' zei ze tegen hem. Ze bestelde wat Phelix vroeg. 'Het komt eraan en dat is rosé gemengd met sinaasappelsap.'zei Narcissa met een grijns. Ze keek hem even aan. 'Wat vind je ervan?' vroeg ze nieuwsgierig. Zelf nipte ze altijd aan het drankje dus zo ook deze keer terwijl ze naar Phelix bleef kijken.

"Lekker. Hoe zit het met jouw familie? Ik heb en jonger broertje die nog bij m'n ouders woont en mijn oudere broer is gestorven in een gevecht." Hij gooide een nootje omhoog en riep tegen Asteio: "Vang!" De spinazie werd gebracht en Phelix begon te eten.

Narcissa glimlachte. 'Ze bestelde voor zichzelf en hem nog een keer het drankje voor ze antwoordde. 'Ik heb mijn vader en moeder nog. En mijn broer. Mijn vader is van adel dus wilt hij mijn broer thuis houden. Verder weet ik weinig van de rest van de familie.' zei ze rustig. Ze had niet veel op met haar familie maar was blij dat ze ze had.

"Ach, ik weet ook niet meer van mijn familie dan mijn ouders en mijn broertje." Phelix gooide nog een nootje omhoog en Asteio at hem op. Toen ze haar veren uitstak zodat de smiley te zien was begon iemand die iets te dronken was heel erg te lachen. Toen Phelix dat hoorde schrok hij een beetje en werd een klein beetje bleeker en hij zei: "Wow! Die is echt dronken." Asteio schrok daar zo erg van dat ze tegen een balk aan vloog en naar beneden viel. Phelix ving hem op en rende terug naar de bar en zei: "Narcissa let jij even op haar? ik moet even wat pakken." Toen rende hij naar buiten en kwam terug met een stamper en een paar kruiden. Hij rende naar de bar en begon een mengseltje te maken wat hij op de bloedende kop van Asteio smeerde en daar deed hij een doekje omheen.

Narcissa knikte en lette op Asteio en keek niet heel veel later naar het mengeseltje. Alles was echt heel erg snel gebeurd. 'Gaat het goed met haar?' vroeg Narcissa bezorgd. Ze wilde niet dat het dier echt heel erg ziek werd of zoiets. Narcissa keek even naar Phelix en van hem naar Asteio. Ze hield niet van bloed. Vond ze een naar gezicht. Toch keek ze niet weg. Dat vond Narcssa onbeleefd.

Phelix voelde een beetje aan Asteio en zei toen: "Ik weet het niet, ik geloof dat ze een hele lichte hersenschudding heeft het is denk ik over ongeveer 3 dagen over. Maar ik weet prima hoe ik er mee om moet gaan." Phelix maakte het hoofdje van Asteio schoon en maakte toen het doekje vast. Je zag alleen nog maar een vogel met een doekje op haar hoofd. Niks ernstigs dus. "Door dit mengseltje heelt de wond sneller dan is de hersenschudding ook sneller over."

'Je bent goed met kruiden..' zei Narcissa complimenterend. Ze glimlachte een beetje en keek naar de vogel. Het kwam vast snel goed met haar. Dat was tenminste een goed iets. Narcissa hield niet zo van allerlei negatieve dingen waar ze heel lang aan kon blijven hangen. het kon altijd zo aan haar vreten.

"Dank je, maar dat moet ook wel als je een paar jaar alleen door heel het land reist. Ik ga even vragen of ze hier nog vrije kamers hebben ik ben moe en het is nog steeds aan het stormen" Phelix draaide zich om en vroeg: "Hebben jullie nog vrije kamers?" De barman antwoorde: "Er is nog een kamer over, die kost 1 goud en 2 brons." Phelix gaf hem het geld en vroeg aan Narcissa: "Waar ga jij vanavond eigenlijk slapen?"

Narcissa keek hem even aan. Ze wist er niks vanaf en reisde toch al een paar jaar. 'Euhm.. Eigelijk heb ik geen idee. Ik plan nooit iets en zie meestal wel waar ik terecht kom..' zei Narcissa. 'Waarschijnlijk buiten vannacht.' zei ze schouderophalend. Dat overleefde ze vast wel. Al zou het wel koud en nat zijn.

"als je wilt dan kan je bij mij op de kamer komen slapen. Het is hier een stuk droger en warmer dan buiten. mischien zijn er 2 bedden mischien ook niet." Phelix zag dat Asteio wakker werd en hij bestelde meteen een bakje water en nog zo'n mix. "Zeg eens waarom ben jij hier? Op door reis, gewoon voor de lol?" Phelix keek naar zijn bord en had opeens niet meer zo'n trek in eten.

Narcissa glimlachte. 'Als je dat geen probleem vind zou dat fijn zijn.' zei ze met een glimlach. 'En, ik was op doorreis denk ik. Ik weet niet precies waarheen nog maar ik reis wel rond. Laten we het daarop houden. En jij dan?' vroeg ze hem terug. Narcissa bestelde nog wat drinken en keek daarna even naar Phelix.

"Heb ik dat nog niet gezegd dan, ach kan best. In ieder geval, ik ben op zoek naar een mooie plek om te gaan wonen. Ik heb een keer een waarzegster ergens mee geholpen, en zoen had ze me gezegd dat Troje ergens in de toekomst verbrand zou worden. Ik wou Troje dus bezoeken voordat het verbrand zou worden, maar ze had niet gezegd wanneer. Het kan morgen zijn maar ook pas over 20 jaar dus ik wou even kijken." Phelix z'n drinken werd gebracht en hij dronk wat. Toen zei hij: "Ik vind het trouwens geen probleem dat je op mijn kamer komt slapen."

'Bedankt. En wat is er dan zo speciaal aan je bezoek aan Troje tot nu toe? Heeft het iets dat de anderen niet hebben?' vroeg Narcissa nieuwsgierig aan hem. Ze nam een slokje van haar drinken. Ze vond waarzegsters vreemd maar had wel veel respect voor ze. En natuurlijk was ze heel benieuwd naar wat er met Troje gebeuren zou.

"Nou ik ben hier nog nooit geweest en ik wou het zien voordat het verbrand zou worden omdat sommigen zeggen dat dit een hele mooie stad is." Phelix keek even naar zijn nieuwe ketting en zei toen: "Ik ga morgen denk ik even kijken of er in de stad iemand is die weet waar deze ketting vandaan komt." Phelix keek eens op de achterkant en zag er iets op staan wat hij niet kon lezen. "Huh? Narcissa kan jij dit toevallig lezen? Ik denk dat het hyrogliefen zijn."

Narcissa nam nog een slokje en luisterde naar wat Phelix zei. 'Het is ook een best mooie stad maar, laat eens kijken want ik kan het wel een beetje lezen.' zei ze tegen hem. Soms was thuisles nog best handig. Ze wachtte tot Phelix de achterkant aan heer liet zien. Hopelijk was het niet te moeilijk.

Phelix moest even zoeken naar de sluiting maar toen vond hij die en hij gaf de ketting aan Narcissa. Hij bekeek de ketting zelf ook nog even en zei toen: "Ik breng Asteio even naar mijn kamer." Phelix pakte Asteio voorzichtig op en ging naar boven. Phelix deed zijn deur open en hij zag 2 losse bedden, een wasbak, een bank en een tafeltje. Phelix pakte een kussen en legde die op het tafeltje en legde Asteio daarop. Phelix liep naar de wasbak toe en vulde een kommetje met water en zette die naast Asteio. Toen deed hij de deur op slot en ging naar beneden.

Narcissa pakte de ketting aan en knikte naar Phelix. Narcissa hield de ketting voorzichtig vast en bekeek de hierogliefen. Een deel ervan kon ze wel ontcijferen maar een groot deel was weg of was gewoon boven haar niveau. Ze concentreerde zich er goed op en probeerde soms wat weg te strijken om te kijken of ze nog meer kon vinden.

Phelix kwam beneden en zei: "Narcissa lukt het een beetje?" Phelix keek nog even naar de ketting en zei toen: "Jij hebt toch metaal krachten? Mischien kan je met jouw krachten die hierogliefen wat dieper maken." Phelix keek naar de plek waar Asteio had gelegen en zag een beetje bloed. Hij riep de barman en vroeg voor een doekje en hij begon de bar schoon te maken.

Narcissa keek op en maakte de hiergliefen iets dieper maar niet veel. 'Sorry, maar heel veel kan ik er niet uit opmaken.' verontschuldigde Narcissa zich tegen Phelix. Ze keek even naar hem aangezien hij de bar schoonmaakte. Ze vond het jammer dat ze hem niet kon helpen maar ze was geen wonderkind.