Het Bos- Marathon

'Ik ben meestal wel in Marathon maar niet vaak in dit bos.' zei ze eerlijk. Ze wou wel wat meer reizen maar ze had er het geld niet voor en eigenlijk wou ze ook niet alleen reizen. Wat dat betreft was ze eigenlijk best wel een scheiterd. Op de achtergrond hoorde Nerissa wat geroezemoes. Ze wist dat het van de natuur om haar heen kwam maar ze verstond er niets van.

"Tja, dat kan," zei Dave vrolijk. Er steeg nu ook rook op uit de neusgaten van Macabres meest linkse kop. Dave keek er even naar, maar wende zich daarna weer tot Nerissa. "Ben je wel eens in Olympia geweest?" vroeg Dave nieuwsgierig. "het land van Zeus." Hij zuchtte even.

'Nee daar ben ik nog nooit geweest.' zei Nerissa. In har hoofd voegde ze eraan toe dat ze er ook niet hoopte te komen voordat Zeus was verslagen. Ze mocht de god niet al had ze hem nog nooit gezien. En dat kwam alleen maar door het verhaal van Rowyn.

"Ga dan mee," zei Dave vrolijk. "Dat lijkt me gezellig. Hoef ik tenminste niet alleen te trekken. Ze zeggen dat sommige Zeus daar hebben gezien, dat lijkt me ook leuker met zijn tweeën." Hij keek blij richting Nerissa. Macabre liet nu steentjes uit haar aardekop vallen. "Heh, wat is er toch," vroeg Dave geïrriteerd aan de hydra.

Nerissa schuifelde een beetje over de droge grond. Ze wou eigenlijk niet mee maar Dave leek zo vrolijk en ze wou niet dat het door har minder vrolijk werd. Ze keek met een schugter glimlachje naar Dave. 'Ik ga wel mee maar ik loop niet zo snel hoor dus je wordt door mij wel opgehouden.' zei ze eerlijk. En een beetje in de hoop dat hij dan niet meer wou dat ze meeging.

"Je hoeft ook niet te lopen," zei Dave. "Je kan achterop bij Macabre." Hij had niet door dat ze eigenlijk niet wil, maar hij zette gewoon door. Naast de steentjes vielen nu ook ijspegels op de grond. Dave zuchtte Macabre wilde dus geen antwoord geven. Hij haalde zijn schouders op.

Óke is goed.' zei Nerissa toen. Ze keek even naar het dier en keek toen weer naar Dave. Ze wist dat ze eigenlijk zou moeten vertellen dat ze bij Hades hoorde maar ze zou Dave toch niet aanvallen dus wat maakte het dan uit.

"Mooi niet dat ik dat duivelsgebroed op mijn rug neem," sneerde Macabre, met negen stemmen tegelijk. De elementen vlogen in het rond. Dave schrok even van de hydra, maar keek daarna verbaasd naar Nerissa. "Heeft ze gelijk?" vroeg hij voorzichtig. Hij hoopte wel een beetje dat Macabre het mis had. Anders zou hij haar inzicht bewonderen.

'Dat ligt eraan wat ze als Duivelsgebroed beschoud.' zei Nerissa met een klein glimlachje. Ze vond het knap dat macabre het inzicht had gehad. 'Als ze bedoeld dat ik bij de goden hoort heeft ze het helemaal mis.' zei Nerissa weer met dat glimlachje. Het was geen oprechte lach. Eerder een akelig lachje. Al zou ze Dave of Macabre nooit iets doen behalve als zij haar aanvielen.

Dave schrok en krabbelde achteruit, waardoor hij achterover van Macabre viel. "Waarom zeg je dat dan niet meteen?" vroeg hij. "Je hebt me zien watersturen en je doet toch niks." Hij water in zijn waterflessen was gereed om iets te gaan doen. Dave keek boos naar Nerissa.

'Wat wil je dan. Dat ik je meteen aanval.' riep ze uit. Ze was het zo zat dat mensen alleen maar dachten dat ze iedereen aanviel. 'Ik val alleen mensen aan die mij aanvallen of als ze zo tegen me doen dat ik er niet onderuit kan.' zei ze toen. 'Maar niemand schijnt te begrijpen dat niet iedereen die bij Hades hoort je meteen aanvalt.' riep ze tone weer.

"Dat is toch jullie taak," zei Dave. "Ik moet de goden nog ontmoeten, maar ik heb gehoord dat jullie Griekenland, of in ider geval Olympia, over moeten nemen. En daarbij korte metten maken met iedereen met magie." De koppen van Macabre knikten. Aetos vloog over Nerissa heen en landde op de rug van de hydra.

'Ja het is de opdracht om Olympia en het liefst Griekenland over te nemen. Maar het is nooit gezegd dat ik de mensen met Magie moest vermoorden.' Zie Nerissa weer op normale toon. 'En ik weet niet of je het weet maar die goden van jou zijn ook niet zo fantasties als je mischien denkt.' voegde ze daar aan toe.

"Zij beloven tenminste niet alleen de dood," zei Dave. "Wie sluit zich nou aan bij de Heer der Doden." Hij had altijd gehoord dat Hades een onbetrouwbaar persoon was, met alleen Persephoné die hem kon bedaren en tot zinnen kon brengen. Dan waren de Olympiërs toch echt wel fantastisch.

'O nee. Sorry hoor maar er zijn mensen die zichzelf vermoorden omdat hun god die ze altijd hebben geeerd hun verkracht heeft waardoor ze zwanger worden.' zei ze. Ze had beslist geen namen gezegd omdat ze wist dat Rowyn dat niet leuk zou vinden. Toch wou ze dat Dave het verhaal kende. 'De goden spoorde mijn vader er in zeker zin op aan om mij te mishandelen. En dan durf jij nog te beweren dat de goden niet slecht zijn.' zei ze tegen hem. Haar stem was rustig maar van binnen kookte ze.

"Ze zijn inderdaad niet altijd even zoetsappig," zei Dave. "Maar ik hoor nog steeds liever bij hen dan bij een god die Cerberus als huisdier heeft, beschikt over de Schikgodinnen, met Furiën die zijn paleis bewaken en door een oud skelet in een bootje wordt rondgevaren over een pikzwarte rivier." Het water vloog uit zijn flessen en bleef om hem heen cirkelen.

'Hij dwingt mensen tenminste niet. En ik weet hoe het is om te leven zoals jij nu leeft. Ik heb het tijden lang ook gedaan.' zei Nerisa. Ze zou hem niet aanvallen ook niet als hij haar aanviel. Ze zou het alleen afweren maar ze zou hem niet aanvallen. 'Ik hoorde eerst bij de goden. En ik heb een fantasties leven ontdekt bij Hades.' zei ze toen.

"O ja," zei Dave. "Bij wie hoorde je dan? Artemis? Poseidon? Zeus zelf?" Hij raasde van woede. Hoe kon iemand het in haar hoofd halen om over te stappen. Alle goden deden fout, maar wie wilde zich nou aansluiten bij een dodenleger. Hij keek verdwaasd naar Macabre en Aetos.

'Artimis als je het zo graag wilt weten.' zei ze rustig. Ze was niet boos. Ze raakte gewend aan de reacties van de andere mensen. Ze had mensen gekwest. Mensen werde boos verdrietig of liete nhet zoals het was zodner er tegen in te gaan. Maar het deerde haar niet. Alleen de mensen die ze had gekwets vodn ze erg. Mensen zoals Ethan waar ze om gaf. 'En daarbij komt dat jij het recht niet hebt om te beoordelen of ik de juiste keuzen heb gemaakt of niet. HE tis mijn keuzen en alleen die van mij. Daar heb jij niets over te zeggen.' zei ze toen.

"Nee, dat klopt," zei Dave. "Maar ik heb het recht om daar mijn uitgesproken mening over te doen. En die mening luidt ongeveer dat jij gek bent in je hoofd omdat je zoiets doet." Macabre gaf hem een tik met haar staart. "Dat zeg je niet," siste ze. Dave probeerde bij zinnen te komen. "Sorry," mompelde hij uiteindelijk.

'Dave je hoeft geen sorry te zeggen. HEt is jou mening en daar heb je recht op. Net zoals ik recht heb op mijn mening en die gaat als volgt.' sprak Nerissa. 'Ik vind dat ik het recht heb om mijn eigen leven zo in te vullen als ik wilt. Zonder dat daar over geklaagt wordt door mensen die anders denken en zonder dat de goden mijn leven beinvloeden. Ik wil mijn eigen keuzes maken. Mijn eigen beslissingen en daar ook de verantwoordelijkheid voor dragen.' zei Nerissa duidelijk. Ze keek Dave met twinkelende ogen aan en vroeg zich af wat hij daarvan vond.

"Maar ik maak mijn eigen keuzes," zei Dave. "De goden zullen alleen ingrijpen als het verkeerd gaat. Verder zijn we maar mensen, daar kijken ze niet naar om. Hades ook wel. Die heeft het te druk met doden ervan te weerhouden over de hekken weer terug naar het leven te vluchten." Macabre knikte.

'Ja maar de meeste keuzes die je maakt worden beinvloed door wat de goden willen.' zei Nerissa. 'Ik neem aan dat je eens in de zoveel tijd iets offerd, zonder er ook maar bij na te denken over wat je offert en waarom.' zei Nerissa. Ze wou hem niet overhalen ofzo maar ze wou gewoon dat hij begreep wat ze bedoelde.

"Misschien heb je wel gelijk," zei Dave. "Maar offeren zit gewoon in mijn cultuur. Ik heb het altijd gedaan. En ik ben ook niet van plan te offeren. Ik offer vooral aan Poseidon, voor een goede vaart. Ik vraag ze dan om hun elementen te laten bedaren. Offer jij dan nooit meer? want dat kan nogal je dood worden.

'ik offer niet meer.' zei Nerissa simpel. 'En ik heb Hades die me beschermt weet je nog.' zei ze met een klein glimlachje. 'Mischien klinkt het nou alsof ik een of andere oude taart ben maar als je later ouder bent zul je het begrijpen.' zei ze tegen hem. Ze rilde even en keek snel om zich heen. Ze had iets gehoort maar kon het niet thuisbrengen.