Het Bos- Marathon

Rafiq grinnikte wat bij hem klonk als een gerommel in zijn keel en zei:´ ach wat zou ik er aan hebben om jullie op te eten. en ik wil ook jullie vriendjes geen verdriet doen.´ hij grijnsde waardoor zijn puntige lange slagtanden zichtbaar werden.

Dawn grinnikte zelf even om Rafiqs zijn grijns die er nou niet bepaald geruststellend uitzag met die slagtanden. ze liet zich zelf door haar knieen zakken en ging rustig op de grond zitten. ze gooide even haar lange blonde haar over haar schouder en bedacht dat het best handig was een rijdier te hebben waar iedereen een beetje bang voor is en zelf voor niets bang is.

Felix schrok een beetje van de slagtanden, maar bleef zitten waar hij zat. Gilan lachte naar Dawn. "Handig hoor, zo'n tijger. Maar ik denk dat Felix hem ooit aardig gaat vinden. En als één schaap over de dam is, dan volgen er meer." Hij lachte nog eens naar haar. Hij vond haar wel leuk. Meteen daarna vroeg hij zich af waarom hij daar de hele tijd aan dacht.

Io glimalchte "Hij is wel een beetje engig, maar wel mooi" ze glimalchte en aaide fawny weer. De hertenvrouw had al haar spieren gespannen en deed haar best niet weg te rennen.

Dawn glimlachte even en liet zich daarna achterover in het gras vallen. ze liet haar hand door de grassprieten die haar handpalmen kietelden glijden. ze keek naar de wolken en dagdroomde een beetje. ze vond Io en Gilan heel aardig, misschien konden ze wel goede vrienden worden.

Karme fladderde heen en weer, voor ze op de neus van Rafiq ging zitten. Als ze had kunnen praten, was ze een heel verhaal begonnen. Gilan zat er met een glimlach naar te kijken. Hij verkleurde zijn vingers in alle kleuren van de regenboog. Als hij ze op de bomen zette, bleven daar kleine stipjes achter. Hij vond het altijd leuk om zo met kleur bezig te zijn.

Io glimalchte en deed een maddeliefje extra groeien, toen de bloem zo groot als een sinaasappel was vond ze het genoeg en plukte hem alvorens hem in haar haar te steken.

Gilan keek even om zich heen. Het leek wel of iedereen van de rust en het zonnetje genoot. Zelf ging hij ook liggen. Zonder dat hij het doorhad kwam hij naast Dawn te liggen. Toen hij het zag, kleurde hij even rozen en schoof wat op. Op dit soort momenten wenste hij dat hij een T-shirt aanhad, dan viel het verkleuren minder op.

Dawn keek opzij en glimlachte even lief naar Gilan. ze zag dat hij roze kleurde maar trok zich er verder niets van aan. ze rolde zich zo om dat ze op haar zij lag en haar neus nog maar een paar centimeter van die van hem was verwijderd. ze grijnsde even en kreeg een idee. met een ruk ging ze overeind zitten en zei:' hebben jullie vanmiddag wat te doen?'

"Nee, hoezo?" vroeg Gilan, die even geschrokken was toen Dawn zo overeind schoot. "Wil je iets gaan doen dan?" Hij keek haar nieuwsgierig aan. Ook Felix had zich omgedraaid en keek naar Dawn. Maar daarna vestigde hij snel zijn aandacht weer op Rafiq.

Io keek naar Dawn "Niet echt, ik moet de ganzen van Artemis nog voeren maar een bediendekan dat ook doen, dus ik ben vamiddag vrij" ze glimalchte en gooide haar bruine haar over haar schouder.

Dawn sprong nu ook overeind en zei:' noueeh... ik dacht...' opeens wist ze niet meer zo zeker of ze het nou wel zou vragen. uiteindelijk deed ze het toch maar en zei met een zwak glimlachje:' ik wilde vragen of jullie misschien zin hadden om mee te gaan naar mijn huis' ze keek verwachtingsvol naar de twee.

"O, ja hoor," zei Gilan. Het leek hem erg gezellig en een geschikte kans om wat langer bij Dawn te zijn. Hij stond op en stak zijn hand uit om Dawn overeind te helpen. Felix was intussen ook opgestaan en Karme fladderde weg van de neus van Rafiq. Gilan keek nieuwsgierig naar Îo.

Io keek hen beiden aan "Tuurlijk, al moegen jullie ook wel met zijn tweeen" ze glimalchte naar dawn. Ze had een voorgevoel dat die twee elkaar wel meer dan aardig vonden

'nee hoor, je kan wel gewoon mee' zei Dawn die niet doorhad wat Io bedoelde. ze pakte Gilans hand vast en kwam overeind. ze klopte weer even haar cape af voordat ze naar Rafiq liep. Chanel had door dat ze weggingen en vloog meteen naar Rafiq toe om op zijn rug te gaan zitten. Dawn klom ook op Rafiqs rug en wachtte op de anderen.

Gilan klom op de rug van Felix en wachtte nog even op Îo. Hij had weer een kleur gekregen door haar opmerking. Voor hem gold ht in elk geval wel. Maar Dawn leek het niet echt door te hebben. Maar dat maakte niks uit, dat kwam nog wel.

Io klom op de rug van fawny.De hertenvrouw glimalchte en schrapte met een hoef over de grond. Ze rende tot naars Rafiq "En waar nu naartoe" vroeg ze met haar mooie stem aan Dawn

Macabre rende door het bos. Uit haar ene bek spoot een waterstraal, die Dave naar zijn waterflessen stuurde. Hij had het even nodig en Macabre was op jacht. Het duurde dan ook niet lang, of er vloog gif door de lucht. Het spul brandde zich door het bos en doodde een hert. Macabre viel erop aan. Aetos ging naast haar koppen zitten en pikte wat mee.

Nerissa liep rustig door het bos. Ineens hoorde ze wat lawaai en keek ze opzij. Ze zag een wezen met veel koppen langsrennen en op een hert afkomen. Het dier was al dood zo te zien en het beest genoot van het maal zo te zien. Ze keek even om zich heen om te kijken of het best bij iemand hoorde of hier in het wild leefde. Toen zag ze een jongen lopen.

Dave zag een meisje staan. "Sorry voor mijn hyrda," zei hij. "Ze had honger." De negen koppen van Macabre knikten tegelijk. Er vlogen een paar steentjes in het rond. "Pas op," zei Dave waarschuwend. Hij sprong van haar rug. Aetos kwam meteen op zijn schouder zitten.

'Oke. Maakt niet uit hoor.' zei Nerissa. Ze was niet snel bang voor dieren en dat kwam ook deels door haar krachten. Nerissa liep naar de jongen toe. Ze stak haar hand uit.'Ik ben Nerissa, en dit is Ifly.' zei ze terwijl ze naar Ifly wees die op haar schouder zat. Artim was nergens te bekennen omdat die ook aan het jagen was. Alleen dan ergens diep in het bos.

"Ik ben Dave'," zei Dave. "En dit zijn Macabre en Aetos." De hydra keek alleen even op van het hert, maar Aetos krijste vrolijk. Dave moest lachen. Aetos vloog op en landde in een boom. "Ik kom van Kreta," zei Dave. "En waar kom jij vandaan?"

'Ik kom uit Marathon.' zei Nerisa. 'Aangenaam kennis te maken.' voegde ze daar beleefd aan toe. NErissa glimlachte nog steeds al was ze van binnen helemaal niet zo vrolijk. Ze moest Ethan snel weer zien. Ze moest met hem praten.

"Oké," zei Dave en op een golfje uit zijn waterflessen surfde hij terug naar Macabre, om op haar rug te gaan zitten. De hydra was klaar met eten en er vlogen kleine belletjes uit de neusgaten van de waterkop. De twee gifkoppen kwijlden nog een beetje, maar dat kon je niet weghalen.

Oke ik ben dus echtinspi loos
_______________-

'Kom je hier vaak?' vreog ze toen aan hem. Ze was benieuwd maar ze was er met haar hoofd niet bij. Ze moest eigenlijk meer met haar missie bezig zijn maar ze was moe en ook redelijk uitgeput. Ze keek even naar de hydra en zag het kwijl langs de twee koppen.

"Nee," zei Dave. "Ik ben onderweg naar Olympia. Normaal ben ik gewoon in Kreta. Daar schijnt de zon echt altijd. En jij?" Hij speelde met een paar waterbollen en hij stuurde het gif van Macabres bekken. Hij gooide het weg en het brandde een gat in een boom. "Smerig goedje," zei Macabre.