Het doolhofbos

Hier staat het doolhofbos. Het is een wirwar van bomen, takken en bladeren. Je kan de zon niet zien, tenzij je op de open plek in het midden staat. Daar vlakbij staat een huis wat goed verborgen is. Hier woont Amaterasu rustig. Als je de weg niet weet kom je er bijna niet uit, dus wees gewaarschuwd...
Regels: Niet het huis binnen gaan.

Rowyn liep rustig door het bos. Hij wist dat hij makkelijk kon verdalen dus had hij voor de zekerheid een pad van steentjes achter zich gelaten. Hett was ovedag dus Mars was ergens verstopt.Toch zat Black zoals altijd op het goude zwaard. De meeste zagen wel dat het bijzonder was maar niemand konraden hoe Rowyn er aan kwam of hoe hij het had gemaakt.

Amaterasu zat op de open plek haar dagelijkse ritueel uit te voeren. Issun lag in de schaduw van de bomen en Nuregami zat aan de andere kant van de open plek op een tak. Amaterasu stond rustig op en liep toen verder naar de warme bron die er lag. Ze had een dunne jurk aan die ze altijd gebruikte als ze in bad ging. Ze keek even om zich heen en deed hem toen snel uit, waarna ze het warme water in gleed. Het was troebel door een of ander stofje, wat ze helemaal niet erg vond.

Rowyn liep door tot hij een geluid hoorde. Het was gelui van water dat hij meteen herkende. Zijn hand gleed voor d zekerheid naar het gouden zwaard. Waardoor Black op vloog en al vat naar het geluid toe vloog. Dat deed hij meestal om te kijken wat het was. Toen Black zag dat het een vrouw was die een bad nam vloog ze snel terug om het signaal te geven dat het veilig was. Dus lip Rowyn door.

Amaterasu was net klaar met wassen en ging net onderuit liggen om haar haren nat te maken toen Issun opstond en richting het huis liep. Daardoor wist ze dat er iemand aan kwam. Zo had ze hem getraind. Ze bleef gewoon liggen, want ze zou waarschijnlijk geen tijd hebben om zichzelf af te drogen en aan te kleden.

Rowyn liep door tot hij een vrouw zag liggen. Hij wist dat niet omdat Black meestal leuk vond om belangrijke dingen weg te laten als het niet om veiligheid ging. ´´Hallo´´ zei hij emotieloos terwijl hij het zwaard weer los liet. Meteen vloog Black er naar en ging er op zitten. Daarna ging Rowyn nog wat dichterbij zitten. Hij wou weten waarom iemnd hier leefde. Het was gedeelte intreseerde hem wel. Maar was niet meer zo belangrijk.

Amaterasu glimlachde naar de jongen en zei vrolijk "Hoi." Ze keek even naar de jongen met zijn zwaard. Waarschijnlijk hield Issun alles wel in de gaten, maar ze kon niet op tijd bij haar zwaard komen voordat die jongen haar al had neergeslagen. Daarom moest ze maar blijven liggen en doen alsof ze hier alleen leefde. Ze voelde nu ook langzaam tintelingen in haar handen en voeten, wat duidelijk maakte dat de bron bezig was haar energiek en fit te maken.

Rowyn lette goed op elke beweging terwijl hij rustig ging zitten. ´´Ehm misschien is het onbeleefd maar woon je hier alleen´´ vroeg hij direct. Zolang ze niets met de goden te maken had hoefde hij niet boos tegen haar te doen. Zij heeft niets te maken met die rottige goden die iedereen hun leven kunnen af pakken omdat ze zich verveelde.

Amaterasu dacht even na over wat ze zou zeggen. "Denk jij dat ik hier alleen woon?" vroeg ze rustig. "En waarom zou ik hier alleen wonen? Daarna kun je me misschien vertellen hoe ik hier ooit zou moeten overleven." Ze glimlachde vrolijk. Waarschijnlijk zou de jongen het irritant vinden dat ze de bal terug kaatste.

Rowyn vond het irritant dat ze zo veel vragen terug stelde. Maar daar had hij een trucje voor tegen zulke mensen. ´´Waarom zou ik niet denken dat je hier alleen woont ? Is het dan niet zo ? Je ziet er wel gezond genoeg uit om te overleven of heb ik ongelijk ? En waarom je hier zou willen wonen vraag ik juist aan jou´´ zei Rowyn rustig als of hij het elke dag deed. Hij keek haar indringend aan terwijl hij nog rustig was.

"Mm, interessante vragen die je daar stelt." zei Amaterasu glimlachend. "Nou, ik denk dat jij dacht dat ik hier alleen woonde, maar als je de sporen had gezien die overal door het bos lopen zie je dat ik nooit alleen ben." Ze floot een klein deuntje, wat even later door het hele bos te horen was. De vogels herhaalden het vrolijk.

Rowyn luisterde goed naar de vogels die door zongen. ´´Ik was te druk bezig met zelf niet te verdwlaen om daar aan te denken´´ zei Rowyn rustig. ´´Maar dan heb ik nog steeds geen antwoord waarom je hier woont´´ zei Rowyn terwijl hij weer naar haar keek. Hij had zich nog niet eens voorgesteld maar dta kon altijd nog dcht hij.

Amaterasu grinnikte en zei "Waarom zou ik hier niet willen wonen?" Ze keek even naar de jongen en keek toen snel naar haar handdoek. "Als ik je antwoord geef, geef je mij dan wat tijd om me aan te kleden? En dan bedoel ik niet gluren, niet in een spiegel kijken of zoiets." Het zou fijn zijn als ze zich vrijer kon bewegen.

Rowyn rolde met zijn ogen. Als of iedere reiziger dat wou spieken. Rustig draaide hij ich om en wachtte geduldig af. Al bleef Black wel gewoon nar het meisje gluren. ´´Ik ben trouwens Rowyn´´ zei Rowyn omdat het makkelijker praten was. ´´En jij bent´´ vroeg hij erbij. Als ze antwoord gaf dan wist hij tenminste waar ze was dus dan hoefde hij niet bang zijn voor een aanval in zijn rug.

Ammy glimlachde en ze klom uit het water. "Ik woon hier inderdaad." zei ze rustig terwijl ze zich snel afdroogde. "En mijn naam is Amaterasu." Ze trok de rood met witte jurk aan. Daarna draaide ze zich om naar Rowyn en glimlachde. Ze sloop langzaam naar hem toe, zonder enig geluid te maken.

Rowyn knikte rustig terwijl hij wachtte tot hij mocht om draaien. Black zag dat Amaterasu dichterbij sloop. Het liefst zou hij niets zeggen maar het was afgesproken dat slopen wel moest melden. Rustig vloog Black op als teken. Binnen een seconden draaide Rowyn om met zijn hand op zijn zwaard. ´´Wat probeerde je te doen´´ vroeg Rowyn rustig.

Amaterasu keek naar de vlinder die de jongen bij zich had en zei toen "Gewoon een geintje. Denk je dat ik je iets kan doen zonder wapens terwijl jij dat zwaard hebt." Ze draaide om en liep toen terug naar de tas die naast de warme bron lag. Issun keek ondertussen vanuit de struiken, die hem erg goed verborgen, naar Rowyn en de vlinder.

´´Ja dat is nietmoeilijk als je iemand besluipt´´ zei Rowyn. Langzaa ontspande hij zich weer en liet zijn zwaar los. Waardoor black weer er op kwam zitten. Misschien moest hij nie zo reageren. Maar je kon niemand vertrouwen in deze wereld dacht hij zelf. ´´Sorry, dat ik zo overdreven reageerde maar je moet me niet besluipen´´ zei Rowyn uiteindelijk maar. Hij wou niet meer vijanden dan nodig wa.

Amaterasu haalde haar schouders op en zei "Blijkbaar." Ze hurkte bij de tas en ritste die open. Er kwam een simpel ontbijt uit, met een stuk brood, kaas en komkommer. Ze haalde het uit de bladeren die het beschermden en nam er toen een hap van. Daarna draaide ze zich weer om en keek naar Rowyn. "En, wat deed je hier? Niet een gewone wandeling denk ik."

Rowyn keek naar de tas en voelde zijn maag al knorren. Maar toch hield hij zich in. Hij zou wel op zijn eigen eten gaan jagen. Anders een paar dagen zonder eten was niet erg. ´´Daar heb je ongelijk in. Gewoon een verkennende wandeling´´ zei Rowyn rustig. Het was net iets meer dan een wandeling maar hij wou alleen maar rond kijken. Natuurlijk als hij iemand van de goden tegen kwam was het handig maar meer ook niet.

Amaterasu rolde met haar ogen en zei "Dus ik had gelijk. En ga nou niet zeggen dat jij gelijk had, want het is een wandeling waarbij je gaat verkennen." Ze glimlachde en nam nog een hap van het brood. Toen ze haar mond leeg had zei ze "Als ik meer had zou ik het je gegeven hebben, maar ik moet vandaag inkopen gaan doen in het dichtstbijzijnde dorp."

Eigenlijk had Rowyn niet eens verwacht dat ze hem iets zou aan bieden. Bijna niemand zou dat doen dacht hij altijd. ´´Hindert niets ik moet toch van mezelf leven´´ zei hij rustig. Hij keek rustig rond omdat het niet al te fijn was om naar iemand te kijken als ze at. ´´Uiteindleijk moet iedereen op zich zelf rekenen´´ zei Rowyn een beetje verbittert.

Amaterasu knikte en zei "Daar heb je gelijk in." Toen stond ze op en zei "Maar ik kan je wel iets te drinken aanbieden. Vind je limonade lekker?" Ze hield een waterzak op, waarin ook limonade zat. Dat vond ze heerlijk, en het was goed voor haar lijn. Daarbij moest ze ook de energie eruit halen voor de reizen op Issun, af en toe was het wat ongemakkelijk.

Rowyn keek naar de water zak. ´´Nee dat heb ik zelf nog´´ zei hij rustig. Hij pakte een waterflesje en dronk er een beetje uit. Sinds hij weg was van huis leefde hij van weinig eten en drinken. Maar dat maakte zijn vastberadenheid alleen maar erger. Daarna stopte hij het weg en keek hij weer naar Amaterasu. ´´Toch bedankt voor het aanbod´´ zei hij beleefd.

Amaterasu keek naar de jongen en zei "Kom op, doe eens wat vrolijker. Zometeen raakt het bos nog depressief en moet ik mijn huis uit." Ze keek naar de jongen en hoopte maar dat hij enige emotie zou tonen. Het bos was vaker depressief geweest, waardoor het zijn paden veranderde. Dat had ze een paar keer mee gemaakt, en daarom had ze altijd een voorrraad in haar huis zodat ze zou overleven.