Argos - de bloemenrivier

Narcissa grijnsde. 'Dat zou ontzettend leuk zijn.' zei ze met een glimlach. Ze was goed in fantaseren en vaak stopte ze er wat van de godenverhalen in of iets uit haar eigen reizen. Vaak vonden zelfs volwassen het wel mooi. Narcissa keek naar Ethan, 'Ik hoop dat ze het dan leuk gaan vinden.' zei Narcissa.

´´Tuurlijk´´ zei Ethan glimlachend. Hij wist wel zeker dat iedeeen in het weeshuis het leuk zou vinden. Al was het maar een keer ze vonden zo iets leuk. Alles wat weinig geld kost vonden ze leuk ,want hun wisten ook wel dat hun niet veel geld hadden. ´´Ik denk dat ze trompet spel wel saai vinden worden´´ zei hij lachend.

Narcissa glimlachte. 'Hmm. Ik kan er waarschijnlijk best lagn naar luisteren maar zou het wel begrijpen hoor.' zei ze plagend. Ze keek even rond maar daarna weer naar Ethan. 'Maar je ziet me daar vast wel verschijnen. Ik beloof het.' zei Narcissa, en ze brak nooit een belofte. Dat deed ze gewoon niet hoe klein en lullig die ook was.

´´Daar hou ik je an´´ zei Ethan plagen. HEt was ook niet zo belanhrijk maar de rest van het weeshuis vond dat wel. Ethan gaf alles voor zijn famile dus natuurlijk ging hij daar voor zorgen. ´´e weet dat het in Ithaka zit dan moet je alleen nog naar weeshis de blije zon to´´ zei Ethan. Het was wel wat overdreven maar dat maakte hem niets uit.

Narcissa knikte. 'Dat onhtoud ik wel. Ik kom snel eens langs met een goed verhaal.' zei ze met een glimlach. Ze liet de metalen bal terugkomen en vormde hem weer om tot een deel van haar ketting. Ze keek even naar Ethan. 'En toen wist ik even niks meer te zeggen.' zei ze met een kleine grijns. Ze keek even naar Cio.

´´Je kan vragen wat mij hobbys zijn: maar dat is logisch dus dat klopt niet. Ehm je kan wat vertellen over jou familie. Ik heb j verteld over de mijne´´ zei Ethan terwijl hij weer dichterbij liep. Hij lit zijn hand weer normaal worden en Mim vloog weer naa hem toe. Wachtend keek hij naar Narcissa.

'Mijn familie.. Hmm. Nou ik heb mijn vader, moeder en broer. Ik zie ze haast nooit. Mijn vader is een steenrijke edelman, mijn moeder is aan hem uitgehuwelijkt en mijn broer is zijn opvolger. Ik hang er als nutteloos dingetje bij tot mijn vader een geschikte man gevonden heeft. Tot dan toe ben ik vrij. En verder valt er niet veel over ze te melden behalve dat ze heel erg saai zijn. Behalve mijn moeder dan, de rest wel.' zei Narcissa tegen hem.

Ethan luistede aandachtig naar de beschrijving. Hij had wel een beetj medelijden me een saai gezin. Maar ze had geluk dat dat het enigste was om aan te merken. Verder leek er niet erg. ´´Dan heb je geluk´´ zei EThan eerlijk. Hij wist genoeg mensen die met haar wouden ruilen. Al vond hij het nog steeds kei leuk in het weeshuis.

Narcissa knikte. 'Ja.. Ik heb nog geluk, dat weet ik ook wel. Maar soms zou ik best wel eens met iemand willen ruilen. Maar alles heeft zijn voor en nadelen. Zo ook mijn leven.' zei Narcissa tegen Ethan. Ze snapte best dat ze geluk had, alleen ze zou ook best wel willen ruilen hoor. En dan reizen zonder dat iemand haar in de gaten hield.

Ethan begreep dat niets perfect is en dat iedereen wel ooit wou ruilen met een andere. A zou hij het zelf niet doen. Het leven moet je nemen zoals het is dacht hij altijd. ´´Ieder zijn ding. Meestal als ik zeg dat ik een wees ben zegt iedereen dat het zielig is: Terwijl ik een grotere familie heb dan hun´´ zei Ethan glimlachend.

Narcissa glimlachte. 'Zoals je over ze praat.. Ik zou wel een dag met je willen ruilen. En als je het vanuit het niets zou zeggen zou ik dat ook denken. Maar als je dan over de anderen begint te praten. Ik vind je niet zielig, begrijp me niet verkeerd, ik vind het jammer voor je dat je geen ouders hebt. Maar je hebt er een andere hechte familie voor teruggekregen. Dat is wel heel veel waard, veel meer van afstandelijke ouders.' zei Narcissa met een glimlach tegen hem.

Ethan luisterde glimlachend naar wat Narcissa zei. Hij snapte er weinig van alleen dat ze met hem ens was en dat ze het liefs met hem wou gaan ruilen. Maar misschien was hij gewoon te dom om de rest te zien. ´´Dan behoor je ook tot mijn familie van vrienden. Dan heb je ook een hechte familie´´ zei Ethan glimlachend. Het was misschien wel makkelijk te zeggen amar zo dacht hij nu eenmaal.

Narcissa glimlachte. 'Dat is het beste nieuws van de hele week.' zei ze met een glimlach tegen hem. Ze keek even naar Etan en daarna naar Cio, een familie van vrienden. Dat is iets wat je altijd op de been houdt wist ze. Het was iets moois. Soms beter en soms slechter dan familie, maar iets moois.

´´Eigenlijk is mijn vriende groep vooral door mensen met krachten. Misschien omdat we samn moeten werken. Dus toen de god je benaderde reikte hij eigenlijk ook een soort familie naar je´´ zei Ethan met een glimlach. Genoeg vrienden van hem hadden geen krachten. Maar dit maakte juist zijn voorbeeld duidelijker.

Narcissa knikte. 'Hmm.. Maar, zijn dat mensen met dezelfde kracht? Of ook veel met ee andere kracht. Aangezien ik verder nog nooit iemand met metaalkrachten ontmoet heb..' bekende ze eerlijk. Narcissa glimlachte een beetje. Ze snapte zijn voorbeeld gelukkig wel, al wist ze niet zeker iof ze alle mensen met magie die ze ontmoet had kon benoemen als vrienden.

´´Nee veel andere. Natuur , wijsheid en vuur zijn er nog maar metaal ben jij ook deeerste die ik ontmoet´´ zei Ethan eerlijk. Maar er zijn genoeg krachten die hij niet kende. Al vond hij wel toevallig dat er veel met morphe waren. Maar dat zei hij maar niet. ´´Ach je weet maar nooit dalijk komen er onder een stien wel tien vandaan´´ zei Ethan glimlachend.

Narcissa knikte. 'Wees altijd voorbereid op het onverwachte, zoals onze ontmoeting. Onverwachts. Gelukkig pakte die goed uit.' zei ze met een glimlach tegen Ethan. 'Is het erg als ik ga zitten..?' vroeg ze aan hem. Ze vond staan wel leuk maar zitten net iets fijner. Narcissa keek even naar Leo en zag hem liggen, rustend, haast slapend.

´´Tuurlijk mag dat´´ zei Ethan terwijl hij zelf weer ging zitten. Hij keek uit naar de rivier en vond het nog net zo mooi als altijd. Meteen kwam een ied bij hem op als hij keek. ´´Vind je het erg als ik ondertussen een liedj speel´´ vroeg Ethan terwijl hij zjn trompet al vast pakte. Hij wachtte wel gedudlig op een antwoord .

Narcissa ging rustig zitten. 'Nee hoor. Ik luister graag.' zei ze met een glimlach. Ze luisterde een beetje naar de rivier en er begon een klein verhaal te broeden maar ze zou dat wel een andere keer bedenken. Ze wilde nu eerst luisteren. Leo was bij haar gekomen en lag nu naast haar, zijn ogen gericht op de trompet van Ethan.

Ethan was blij dat Narcissa het niet erg vond. Hij lede de trompet aan zijn mond en begon een vrolijk deuntje te spelen. Mim vloog naar zijn gezicht en ging op zijn neus zitten. Maar dat vond Ethan helemaal niet erg. Altijd als hij trompet speelde vond hij niet erg. Langzaam bewoog hij mee met de maat en weer kwamen allemaal dieren van elke hoeken.

Narcissa luisterde met een glimlach. Ze vond dat hij het echt heel erg goed kon. Leo hield afstand omdat hij door Narcissa toch dichtbij genoeg lag. Cio vloog naar de dichtsbijzijnde boom. Narcissa keek even van Ethan naar alle dieren. Ze vroeg zich af hoe hij dat toch deed en vond het erg knap.

Uiteindelijk was het lied afgelope en moest Ethan wel stoppen met spelen. Voorzichtig deed hij de trompet van zijn lippen en deed het weer in zijn tas. Het was bijna net zo erg als stoppen met kussen vond hij zelf. Hij keek glimlachend om zich heen en boog even kort naar iedereen. Zelfs de kleine wezentjes en Narissa.

Narcissa klapte glimlachend en Cio kraaide tweemaal. Leo deed niets want hij was in een soort roes geraakt al wist Narcissa niet waardoor. Ze keek even naar Ethan en glimlachte. 'Het was mooi! Alweer.' zei ze met een glimlach tegen hem. Ze keek even naar alle dieren die gekome waren en vond het ect verbazingwekkend.

Ethan moest lacen o het complimentje. ´´Raar he dat ht mooi blijft´´ zei hij als grap. Hij was altijd al blij geweest met de trompet die hij van de hoden kreeg. ´´Maar het komt niet helemaal door mij´´ zie Ethan eelrijk tegen Narcissa. ´´Ik heb hem van de goden gekregen dus het is ee heel bijzondere trompet´´ vervolgde hij met een extra brede glimlach.

Narcissa grinnikte. 'Echt? Dat is wel een heel mooi geschenk ja.' zei ze met een glimlach. Narcissa had eigenlijk niks van de goden ontvangen op haar kracht na maar ze had ook niet echt nodig vond ze maar het was altijd wel mooi. Het betekende vaak veel als je iets kreeg. Ze glimlachte nog steeds en plukte een beetje aan het gras.