Landhuis van de Da Vinci's

Narcissus zag opeens Dawn voor hem staan ze streek over zijn haar. Ze liep weer weg en kwam 3 seconden later weer terug met een ontsmettingsmiddel en een doekje. Ze zette hem overeind en ontsmette de wond. "i..ik wou al naar huis gaan" zei Narcissus stamelend. Maar ik viel en.... laat ook maar" zei hij blozend. Ik zal weg gaan, ik wacht wel op je" zei hij lief. Dawn ging weer naar de paardenstal. Narcissus wist verder niet wat hij moest doen. Na een tijdje te hebben gezeten drong het tot hem door, ik moet gaan dacht hij wazig. Narcissus stond op en sprong ongemakkelijk op Zefiros. "au!" schreeuwde hij verward. DIt was nog nooit gebeurt dat hij niet in een keer op Zefiros kwam. "Waarom lukt het niet" zei hij mompelend tegen Zefiros. Hij probeerde het nog een keer, het lukte weer niet. Rustig met een bonzend hoofd bekeek hij hoe hij erop zou komen. Elessar zat weer trouw op zijn schouder. 'vraag Zefiros of hij wilt bukken' fluisterde Elessar zacht.

Kabuki keek naar narcissus, hoe hij enorm veel moeite deed, om op zijn draak te komen. '' Kom maar met mij mee '' zei ze.'' ik breng je wel naar huis, je woont naast me, het is niet ver van hier, en als masuyo rent, zijn we er binnen een half uur '' ze vroeg zich af waar masuyo gebleven was, ze had hem achter gelaten toen hij een wachter besprong. '' Ik accepteer geen nee '' zei ze op een vreemde toon, die ze niet van zichzelf gewend was

Dawn keek Gilan even aan en keek toen achterom. Kabuki en Narcissus waren buiten dus die zagen hen niet. ze wendde zich weer tot Gilan.'nee, ik wil geen knuffel' zei ze en voordat Gilan iets anders kon zeggen drukte ze gauw haar lippen op die van hem. er was nog geen seconde verstreken voordat ze haar hoofd weer terugtrok. ze glimlachte nog even naar Gilan en liep toen rustig aan de andere kant de stal uit zodat ze niet nog langs Narcissus en Kabuki kwam. ze liep regelrecht naar de rozentuin en zocht haar plekje op. niemand behalve mensen met natuurkrachten konden er komen, omdat het middenin een enorme rozenstruik was. Dawn liet de rozen aan de kant gaan en maakte het zichzelf gemakkelijk voordat ze de rozenstruik weer sloot.

Narcissus keek nog even naar binnen in de stal, wat hij zag geloofde hij bijna niet. Dawn gaf Gilan een zoen. "HEEY, goden nog a......" riep hij kwaad. Midden in de zin stopte hij. Zoek het ook maar uit dacht Narcissus verdrietig. Hij keek naar Kabuki die hem aanstaarde terwijl ze hem iets vroeg. Langzaam kwam hij in actie. Gedreven door zijn woede, verdriet en leegheid sprong hij op Zefiros. Woedend op Dawn dat ze Gilan had gezoend, maar toch dacht Narcissus wat rustiger het was haar keus. "Sorry Kabuki" zei Narcissus met tranen in zijn ogen. Ik zie je zo, bij onze huisjes. Toch?" Verward om wat Dawn had gedaan keek hij naar de hemel, dat was een plek van rust, vrede. Maar die dingen waren niet in hem, hij kolkte van gevoelens. "Zefiros GA, we zullen hier niet meer terug komen zonder dat ik je toestemming geef." zei Narcissus woedend. Ik ga." riep hij verward naar Dawn. 'gigantische snelheid' zei hij in zijn hoofd tegen Zefiros. Narcissus pompte al zijn overgebleven energie in Zefiros, Elessar keek bezorgt naar zijn meester die langzaam instortte. Hij was nog wel bij bewustzijn maar dat wou hij Narcissus liever niet. Hij barstte in huilen uit. Hoe kon Dawn dat nou doen dacht hij snikkend.

Gilan was nog nooit zo blij geweest. Hij klom op de rug van Felix en besteedde geen aandacht aan Narcissus. De centaur racete de laan van het landhuis uit, richting Ithaka, waar Gilan op bed zou vallen en de mooiste dromen zou hebben.

Dawn sloeg haar armen om haar benen heen en dacht na. ze vond het net een goed idee om Gilan een kus te geven, want dan stonden hij en Narcissus 'gelijk'. maar nu wist ze niet meer zo zeker of het wel een goed idee was. maar het was al gebeurt dus ze kon er niks meer aan doen. ze zuchtte even diep en viel toen langzaam in slaap in haar eigen veilige holletje.

Narcissus vloog vredig over de uitgestrekte velden rond het landhuis van Dawn. Wat is het hier toch mooi dacht hij al iets opgewekter. Hij dacht even niet meer aan Dawn en Gilan, even genoot hij van het uitzicht en de uitgestrekte bossen. Hier zou hij nou graag eens in rond willen wandelen samen met Kabuki, even nergens aan denken gewoon rust samen met zijn buurmeisje. Ze wist veel van planten, daar wou hij graag meer over weten. Narcissus woonde pas een maand in zijn nieuwe huis. Hij had nog niet veel gedaan met Kabuki, ze moesten toch maar een keer iets gaan doen. Ze was immers zijn buurmeisje dacht Narcissus vrolijk. Hij keek naar beneden en zag daar Kabuki op Masuyo rijden. Hij vloog naar beneden met Zefiros en Elessar. Eenmaal naast haar vliegend vroeg hij vriendelijk "zullen we een kijkje nemen in het bos? Misschien kan ik dan nog wat van je leren" zei Narcissus opgewekt. Hij moest gewoon even iets anders doen om op andere gedachten te komen. Gilan had niet eens tot ziens gezegd, dat vond hij wel asociaal maar ja, hij was natuurlijk blij omdat Dawn hem had gezoend. Daar ging hij nu niet aan denken. Hij keek Kabuki vrolijk aan. Wat zou ze zeggen?

Macabre racette over de velden, richting het landhuis. Dave zag twee wachters voor de pport staan, maar de hydra had een al bedolven met stenen en de ander al bevroren. Ze racette door naar binnen en Dave sprong van haar rug. Daarna ging hij op zoek naar een wc, hij moest heel nodig.

Dawn kwam net het huis uitgelopen toen ze een groot beest aan zag komen raceten. ze schrok zich wild en zag toen dat er een jongen van de rug van het beest sprong. Rafiq die op zijn plekje voor de trappen lag, stond op en trok zijn lippen omhoog zodat zijn grote slagtanden duidelijk te zien waren. Dawn liep snel de trappen af en ging naast Rafiq staan. 'mag ik vragen wat je hier komt doen?' vroeg ze aan de jongen.

"Ja, sorry, ik moet naar de wc," zei Dave en hij stond te springen omdat hij zo nodig moest. "Mag ik vragen waar die is?" Hij wipte van het ene op het andere been en keek het meisje vragend en smekend aan, wat er tegelijk heel schattig uit zag.