De zangvogelrivier --- Troje

'Fawny was naar Felix gehuppeld en was een meter naast hem gan liggen. Ze glimalchte naar Felix. Ze mocht hem wel (en inge wil een finny of felicia)

Io glimalchte naar Gilan "Wat probeer je voor me te verbergen?" vroeg ze nonchalant terwijl ze eigelijk zo nieuwschierig was als maar kon.

"liefde," mompelde Felix en Gilan keek hem vuil aan. Hij vond dat Îo eigenlijk niets hoefde te weten van zijn liefde voor Dawn. "Het is niks," zei hij tegen Îo. Maar zijn hand sloot zich strak om het uit steen gehouwen hoofdje van Dawn heen. Karme landde op zijn hand en wilde zeggen dat dat maar beter bij Gilan kon blijven.

Io glimnalchte en knikte "O, dus het is niet een heel groot geheim" ze glimalchte en speelde met haar vingers met de maddeliefjes om haar heen doe nogal plotseling waren gegroeid. Ze glimalchte vrolijk naar Gilan

Gilan kon niet tegen die glimlach en keerde zijn hoofd af. Zijn hand was nog steeds strak om de steen gesloten. "Heb jij misschien zo'n madeliefjes ketting voor me?" vroeg hij aan Îo. Met die ketting eraan kon hij hem aan Dawn geven, zou ze misschien leuk vinden.

Io grinnikte "Nietbij de hand, maar vlechten kan altijd" ze plukte de maddeliefjes met bossen tegelijk en vlocht behendig een kettig. Hij was steviger dan de meeste andere madeliefjeskettingen, misschien omdat ze het ontwerp van de maddeliefjes had bewerkt om ze beter ye vlechten. Ze gooide hem naar Gilan toe "Vangen" zeo ze met een grijna

Gilan vervormde de steen zo, dat hij over de ketting heen kon schuiven. Daarna maakt hij hem weer normaal en hij keek er even naar. "Of zou een hartje toch beter zijn?" vroeg hij aan niemand. Hij probeerde het, maar miste meteen het lachende gezicht van Dawn. Daarom vormde hij het terug. Het was minder ruw deze keer. Je zag wel dat hij nog moest oefenen. Hij hing de ketting om Felix' nek. "Let er op tot we haar weer tegenkomen," zei hij en de centaur knikte.

Io lachte verrast, amar vrolijk "Dawn!" zei ze met een lieve glimalch "Ik hoop voor je dat het wederzijds is" ze glimalchte vrolijk. Ze was neit jaloers, of verafschuwd. Ze had zelf gewoon geen behoefte aan liefde.

Gilan bloosde en zijn hele lichaam werd roze. "Ja, dat is Dawn," zei hij met een grote glimlach. "En ik hoop inderdaad ook dat het wederzijds is." hij smolt haast weg bij de gedachte aan Dawn en hoopte daardoor nog meer op wederzijdse liefde.

Io grinnikte ""Als ik nu al priesteres was zou ik je zegenen, dat gaat aleen niet" ze giegelde "Ik ben niet echt bevoegd of zo, maar wens je al het geluk toe" ze glimalchte en stak maddeliefjes in de vlechten van haar haar.

"Dank je," mompelde Gilan zacht. Felix gaf hem een klein duwtje en keek hem vrolijk aan. Zelfs Karme leek te willen zeggen dat het wel goed zou komen. Gilan keek hen dankbaar aan. "Het leven als dienares lijkt me best saai," zei hij. "Je mag niet eens verliefd worden."

Io grinnikte en eek hem aan "Natuurlijk mag dat, aleen dan kan je niet meer in de tempel werken, maar je kan alsnog veel doen, elke dag komen er bijvoorbeeld mensen en kleine kinderen bij ons die voor de dieren willen zorgen, of komen offeren, of voedsel en andere dingen schenken." ze dacht even na "En ik ben ook nog nooit verliefd geweesd, dus daar zie ik het probleem niet echt va in"

"Ik vind dat je iets mist," zei Gilan, die natuurlijk aan Dawn dacht. "Maar als jij wilt leven voor Artemis, dan moet je dat doen." Hij zuchtte even. Sommige mensen hadden het maar moeilijk, vond hij. Felix moest grinniken.

Io haalde haar schouders op "Ik zal haar blijven dienen, zelfs al zou ik iemand vinden waar ik de rest van mijn leven bij wil zijn" ze haalde ahar schouders op "Al denk ik neit dat ik die persoon snel zal vinden" ze glimalchte flauwtjes. Ze was begonnen met een nieuwe plant voor haar doen, een klein struikje, ze had gemerkt dat ze sterker was en wilde ezpirimenteren. er vormde zich een klein struikje onder haar handen, langzaam werd het iets groter tot hij ongeveer een meter hoog was. het was een hortensia met grote blauwe bloemen. Io lachte vrolijk. "Het is gelukt" riep ze blij

"Nou, dat is mooi," zei Gilan die even met zijn elvenoren wiebelde. "Ik vraag me af, als ik mijn hele hoofd kan veranderen, zou dat dan ook kunnen met armen." Hij probeerde vleugels te maken, maar het enige resultaat was dat er een paar veertjes groeiden. Toch ging Gilan door en hij concentreerde zich op zijn best, tot hij vleugels had.

Io lachte en klapte "Wat denk je dat ik nog meer kan met mijn krachten behalve planten laten groeien en mijn wil opleggen, en natuurbollen maken en afschieten natuurlijk" ze gliamlchte "Wat jij kan s duidelijk, je kan jezelf en al het andere veranderen naar jouw wil"

"Moet het niet ook lukken bij dieren?" vroeg Gilan, die met zijn vleugels flapperde. "Misschien krijg je het ooit voor elkaar om een bomenleger te bouwen. Dat zou cool zijn. Dan kom ik kijken." Hij steeg langzaam op en landde met normale armen in de boom. "Ik denk dat ik toch liever op de grond blijf," zei hij lachend.

Io dacht even na "Dieten hmm... Dat kan ik eens proberen. Wel kleintjes, misschien een van de babygansjes (ja die zijn nog kleiner dan een eekhoorn) of een egel of zo" ze glimalchte en lachjte toen hij een bomenleger voorstelde "Dat gaat voorlopig sowieso niet lukken, misschien als ik sterker ben" ze glimalchte lief "Maar ik ou inderdaad opassen emt vliegen"

Gilan klom weer uit de boom. Hij keek naar de zon. "Nou, je moet me maar komen waarschuwen als je aan dat bomen leger begint," zei hij. "Daar wil ik wel bij zijn. Maar nu moet ik gaan. Jiri en Oda wachten. Doei" Hij klom op Felix, die nog even zwaaide en daarna in galop wegreed.

Io zwaaide Even voor ze haar spullen bijeen raapte. Fawny bleef Felix nakijken tot hij uit het zicht verdwenen was "Zeg, meisje, je vind Felix wel leuk he" zei Io plagerig tegen Fawny. Die werd meteen helemaal rood "Helemaal niet" zei ze geirriteer,d maar de waarheid was van haar gezicht en in haar stem af te lezen. Io lachte en klom op Fawnys rug "Hup meid naar huis"

New
___________
Nerissa zat langs de rivier. Haar voeten lagen in het water en deinde mee op de golfjes van de rivier. Ze glimlachte een klein beetje. Ze kon nu gewoon weer genieten van de dingen zonder bang te hoeven zijn voor de goden. Het was voor haar echt een bevrijding geweest om bij Hades te gaan horen.

Felix waadde door de rivier. Op zijn rug zat Gilan zijn hoofd te veranderen in dierenhoofden. Tot hij langs de oever Nerissa zag zitten. "Hoi Nerissa!" riep hij vrolijk, niet wetend dat ze nu bij Hades hoorde. Felix liep naar de oever en Karme fladderde ongerust achter hen aan. Gilan besteedde er geen aandacht aan.

Nerissa sloeg haar ogen op en keek naar Gilan. 'Hallo.' zei ze vrolijk. Artim lag een stukje verder op in de zon. Ze was er niet zo blij mee dat Nerissa was overgestapt maar respecteerde de keuze wel gelukkig. Ifly zat op haar schouder. 'Hoe gaat het met jou dan?' vroeg ze aan hem.

"Met mij gaat het goed," zei Gilan opgewekt. "En hoe gaat het met jou?" Hij vond het altijd leuk om weer bekenden te zien. Alleen was het anders als je iemand al kende. Dan was hij niet nieuwsgrierig meer, net als wanneer hij iemand ontmoette.

'Met mij gaat het heel goed.' zei Nerissa eerlijk. Het was lang geleden dat ze dat had gezegd en het ook echt meende. Ze glimlachte nog steeds. De vrijheid maakte haar echt gelukkig en vrolijk al had ze natuurlijk nog wel de angst voor andere die ze niet kende maar voor Gilan was ze niet echt bang omdat ze hem kende.

"Dat is mooi," zei Gilan die van felix afsprong en naast Nerissa ging zitten. Hij pakte een steen en vervormde hem. Het bleef leuk om met krachten te spelen, vond hij. Hij probeerde het gezicht van Nerissa te maken. Dat van Dawn durfde hij niet, hij was bang dat Narcissus weer eens op kwam dagen.