Het doolhofbos

Amaterasu had alles in de tas gestopt en liep naar de groentenboer. Daar kreeg ze gedroogd fruit, omdat vers fruit te snel zou bederven in haar huis. Ze kon het nooit allemaal op voordat het bedorven was. Issun volgde een paar kinderen die met een bal bezig waren en begon toen al blaffend achter de bal aan te rennen. Nuregami flapte door de open deur naar binnen en ging op Amaterasu's schouder zitten.

Rustig kocht Rowyn eten zonder een emotie te laten zien al was hij natuurlijk super blij. Eindelijk kon hij weer gaan eten in plaats van alleen maar vlees die hij geschoten had. Rustig liep hij naar buiten en keek om zich heen naar waar hij nu heen wou gaa. Eigenlijk vond hij het samen lopen met Amaterasu gezelliger maar dat was slecht voor wist Rowyn.

Amaterasu liep weer naar buiten en zag Rowyn een eindje verderop staan. "Nu al klaar?" vroeg ze als grap. Issun rende door de straat achter de bal aan, die langs Rowyn rolde. Issun botste net niet met hem en rende vrolijk verder. Nuregami vloog ondertussen omhoog zodat Rowyn niets zou vermoeden.

Rowyn schrok toen hij Amaterasu hoorde. Hij had niet verwacht haar te zien wat niet zo moeilijk was. Hij sprong behendig weg ook al miste Issun. Hij was zo eenmaal getraint. ´´Ehm ja blijkbaar´´ zei Rowyn met een halve glimlach. Hij keek even naar het brood en borg het op in zijn tas. Nu kon hij maar beter ook door praten dacht hij zelf.

Amaterasu grinnikte. Blijkbaar was ze niet duidelijk genoeg geweest. Ze had gedoeld op het eten in de kroeg, maar ze ging er maar niet op in. "Nou, dat is ook snel." zei ze alleen maar. Issun stoof weer vlak langs Rowyn en blafte in het voorbijgaan. Daarna had hij alleen nog maar aandacht voor de bal van de kinderen, die hem overgooiden.

++Jij hebt zo te zien ook al bijna klaar´´ ze Rowyn terwijl hij naar de tas keek. Hij leek vol die van Amaterasu. Hij keek niet op van het geblaf. Hij schrok er niet van dus waarom zou hij dan om kijken. ´´Of moet je nog wat halen´´ zei Rowyn voor de zekerheid vragend. Hij had nu wat emotie in zijn gezicht wat voor hem zelde was.

"Het enige wat ik nog nodig heb is verband en medicijnen." zei Amaterasu rustig. Ze liep verder naar de apotheek en kocht daar snel verband en medicijnen. Toen ze klaar was ging ze weer naar buiten en zei vrolijk "Klaar." Ze keek naar Rowyn en zei toen "Wil je gelijk gaan of loop je nog mee terug?"

Even krabte Rowyn bedenkelijk op zij hoofd. ´´Oke ik loop wel mee´´ zei hij uiteindelijk. Waarom wist hij zelf niet maar nu had hij even weer zin in de gezelschap die hij achter had gelaten. Er was toch niets ergs wat er kon gebeuren als hij mee liep , toch ? Al was er wel meer kans dat hij verdwaalde maar dat maakte hem een keer niet uit. Rustig liep hij naar de plek waar ze eerst in het dorp waren gekomen.

Amaterasu knikte vrolijk en liep toen weer het bos in. Issun zou wel volgen, die wist de weg als geen ander. Ze keek even naar Rowyn. Ze wist niet waarom hij zo emotieloos was toen ze hem ontmoette, maar er was alweer een beetje teruggekkeerd. Dat trok haar wel aan tot hem.

Rowyn liep rustig door en omdat Amaterasu niets zei had hij het idee dat hij niet verkeerd liep. Al vond hij zo stil lopen niet erg liever wou hij nu een gesprek hebben. Hij liep wat langzamer en ging langs Amataerasu lopen. ´´En wat is de moeilijkste puzzel die je hebt opgelost´´ vroeg hij maar. Betere vragen kon hij niet verzinnen.

Amaterasu keek even naar Rowyn en dacht toen na. "Mm, goeie vraag. Ik denk dat het een driemaal gecodeerde brief was die me was toegestuurd. Meer uitdagingen ben ik nog niet tegengekomen." Ze keek weer vooruit en merkte dat ze alweer bijna terug waren. "Nou, we zijn er weer bijna." zei ze rustig.

Rowyn kon nog niet eens vorstellen hoe het eruit moest zien. Laat staan dat hij ooit zo iets zou oplossen. ´´Oke´´ zei Rowyn maar toen Amaterasu zei dat ze er bijna waren. Dan zou Rowyn weer verder gaan met zijn missie en waarschijnlijk weer net zo emotieoos worden. Maar ook al was het vooral stil hij vond het heel fijn deze wandeling.

Amaterasu liep de open plek weer op waar ze elkaar voor het eerst ontmoet hadden. Ze zette de tassen neer onder een paar overhangende rotsen, wat ze altijd deed voor ze naar haar huis ging en ging toen bovenop de rotsen zitten. "Jij moet zeker weer gaan?" vroeg ze licht droevig. Ze wilde nog wel even met de jongen praten, als ze al iets vonden om over te praten.

Rowyn merkte dat Amaterasu ook niet wou dat het gesprek van niets stopte. ´´Ik weet niet of ik hier verder dan kletsen nog kan doen´´ zei hij eerlijk. Hij wist van zich zelf dat hij liever bleef. Maar wist nog beter dat het beste voor Amaterasu was dat hij ging. Hoofd en hart gaan ook bijna noit samen he.

Amaterasu zuchtte. Waarom moest iedereen altijd weer weg? Ze keek naar Rowyn en vroeg toen "Heb je iemand die op je wacht?" Als dat niet zo was zou hij gewoon kunnen zijn. Ze hoefden niet eens te praten, ze konden best gewoon zitten. Of hij kon doen waar hij zin in had. Misschien was dat wel het beste.

Rowyn snapte wel wat Amaterasu daar mee bedoelde. Of hij een vriendin of een vrouw had. ´´Niet mer´´ zei Rowyn met een emotieloze blik. Hij wist dat het niet goed was zo emotieloos te kijken maar hij kon niet anders toen hij aan de herinnering dacht. Hij probeerde maar snel het onderwerp veranderen. ´´Het is misschien alleen slimmer is´´ zei hij.

"Ik bedoel gewoon iemand die je wil zien hoor." zei Amaterasu. Ze had niet zo'n reactie willen uitlokken. Ach, dan had ze misschien duidelijker moeten zijn. Issun kwam opeens tussen de bomen door gestoven en racete aan de overkant van de plek het bos weer in. Amaterasu keek hem verbaasd na.

Rowyn besefte dat het echt niet goed was dat hij zo reageerde. ´´Sorry ik moest denke aa een nare herinnering´´ zei Rowyn maar eerljk. Hij wist net waarom hij da zei maar wat maakte het ook uit. Hij ha alleen niet zo goede herinnringen lie hij merken verder niets. Of Amaterasu moest opeens zijn gedachten lezen maar dan hoefde hij niet eens te zeggen.

Amaterasu knikte langzaam en zei "Ach, dat heeft iedereen wel eens." Ze moest nu wachten op zijn antwoord. En misschien kon dat nog wel even duren. Het maakte haar weinig uit, want ze had toch alle tijd. Ze keek even naar de lucht, waarin kleine wolkjes waren verschenen. Dat vond ze wel grappig.

welk vraag ?
-------------------
Rowyn twijfelde of dat bij iedereen zo erg was als bij hem. Niet iedereen had het zelfde mee gemaakt zeker niet want dan zouden die goden al lang weg zijn. ´´Ik wil wel blijven al denk ik dat het beter is als ik ga´´ zei Rowyn maar eerlijk. Hij snapte nog steeds niet of het kwaad kon dat hji het zei. Al deed hij het normaal niet.

Of er iemand op hem wachtte ;P
-------
Amaterasu knikte en zei "Dan moet je misschien maar gaan. Als dat beter is. Kom je nog wel een keertje langs hier?" Ze keek naar Rowyn en onderdrukte de opwelling om hem te omhelzen. Dat zou hij vast ook niet willen. Ze keek even naar de rand van het bos waarin Issun was verdwenen.

Rowyn zette weer de verste glimlach op die hij had. ´´Tuurlijk kom ik weer langs. Tenminste als ik het weer vind´´ zei Rowyn eerlijk. Hij wist eigenlijk niet hoe hij hier nog een keer kon terug keren al zou Black vast wel iets weten. Gelukkig ging de zon bijna onder dus kwam dalijk zijn draak er nog aan. ´´Dan hadoe´´ zei Rowyn zoder zich een stap naar achteren te zetten.

"Doei." zei Amaterasu rustig. Ze ging liggen en keek toen naar de lucht. Die kleurde altijd mooi als de zon tevoorschijn kwam of weggning. Ze keek naar de wolken, die langzaam verder vlogen, naar hun nooit eindigende bestemming. Ze pakte een klein blaadje uit haar zak en begon daarop te kauwen.

Rowyn zwaaide nog een keer en dwong zijn voeten om weg te lopen. Al ging het langzaam hij ging uiteindelijk langzaam weg. Hij dwong zich zelf naar vorente kijken en weg te lopen. Hij zou haar wel nog een keer zien dacht hij bij zich zelf. Al vond hij nog steeds raar waarom hij zo open was geweest. Het leek wel als of ze zijn ying was of zo iets maar daar dacht hij niet te lang aan. Hij moest zich consentreren op zijn taak.