De Tempel van Poseidon-Kreta

Deze tempel staat boven op een kleine heuvel en kijkt uit over de zee. Binnen vind je vele mozaïeken en beelden van Poseidon en zijn Nerïden. Er is een kleine offertafel aan de voet van het grootste beeld van Poseidon. De vele zuilen zijn gehouwen uit zeegroene stenen. Dit is de kleur die je in grote delen van de tempel terugvindt. De heuvel eromheen is bedekt met bloemen en fonteinen. Allemaal in het teken van Poseidon, de god van de zee.

Regels: Niet vechten, het is een heilige plek.
Personen: Niet te veel en geen dieren.

Felix riep richting de tuinen. Voor de poort hield hij halt. Gilan sprong van zijn rug. Om de één of andere reden had hij een T-shirt aan. Maar dat had hij altijd als hij naar een tempel ging. Je moest toch een beetje net voor de goden verschijnen. Hij liep door de tuinen richting de tempel. Hij wilde Poseidon bedanken voor de goede zeereis die hij had gehad van Ithaka naar hier.

Nerissa liep naar de Tempel toe. Ze had niet een speciale reden om er naartoe te gaan ze wou gewoon de goden bedanken dat er niets ergs was gebeurt. Ze eerde een keer in de maand alle goden dus ook Poseidon. Ze had een lange witte jurk aan.

Gilan vervormde ook zijn oren weer naar normaal. Hij wilde niet als elf voor Poseidons beeld staan. Hij keek even om en zag daar het meisje uit de snoepwinkel lopen. Hij zei niets, de tempel maakte hem extra verlegen. Hij liep door en kwam bij de eerste zuil op de trap. Vanaf hier had je een mooi uitzicht over de zee. Hier en daar zag je wat eilanden liggen.

Nerissa tilde haar jurk iets op zodat hij niet op de grond hing. Ze zag bij de eerste zuil een jongen lope ndie ze in de snoepwinkel had gezien. Nerissa begon nu aan de trap. Ze wist dat als je boven was dat er dan een mooi uitzicht was maar daar kwam ze hier niet voor.

Gilan genoot nog even van het uitzicht en liep daarna naar binnen. Hij knielde neer voor het beeld en bedankte Poseidon voor de goede heenreis. En vroeg ook om een goede terugreis. Ook bedankte hij hem voor zijn gastvrijheid op zijn eiland. Toen hij klaar was liep hij terug naar buiten en ging op de trap zitten. In de tuin was een priesteres bezig met onkruid wieden.

Nerissa liep langs de jongen naar binnen. Ze knielde bij het beeld en bedankte de goden. Ze vroeg om nog een goede maand om een goed leven eigenlijk. Toen ze klaar was liep ze naar buiten de zon in. Ze ging naast de jongen zitten. 'Hallo.' zei ze alleen maar terwijl ze van het uitzicht genoot.

"Hoi," zei Gilan, die meteen zijn elvenoren weer terug kreeg. "Hoe gaat het met jou? Weet je, ik weet niet eens hoe je heet." Hij kleurde weer een beetje roze. Het lag misschien aan hem, maar hij was gewoon erg verlegen. Zelfs de punten van zijn oren waren nu roze. "Ik ben Gil-lan," stotterde hij. Hij werd nog een tikkeltje meer roze.

Nerissa glimlachte. 'Ik ben Nerissa.' zei ze met een lach. Ze vond het eigenlijk wel schattig dat hij roze werd. Ze wist niet precies wat het betekende maar ze ging er van uit dat het net zo iets als blozen was. Ze sloeg de naam Gillan op zodat ze hem niet zou vergeten.

Door het gelach werd Gilan nog meer roze. Maar hij kon er niks aan doen. Na een tijdje kleurde hij weer bruin. Gewoon bruin, alsof hij in de zon was gekleurd. Zijn blonde haren staken er sterk tegen af. "En dat zijn Felix en Karme," zei hij terwijl hij naar de centaur en de vlinder voor het hek wees.

Nerissa keek even naar de dieren. 'Dat is Artim.' zei ze terwijl ze naar haar wees. Het was een soort wolf/leeuw met vleugels. Ifly kwam net aanvladeren en ging op haar hand zitten. 'Nou en dit is Ifly.' stelde ze haar voor aan Gilan. Ze glimlachte even naar hem en keek tone door de tuin van de tempel.

"Oké," zei Gilan. Hij stond op en liep de tuin in. "Loop je even mee?" vroeg hij aan Nerissa. Hij liep tussen de zee van bloemen door en keek om zich heen. De achterkant van de tempel, die aan de kant van het land, bleek van wit marmer te zijn. En de bloemen waren daar ook weer zeegroen.

Nerissa stond op en liep achter hem aan. Ze had weer haar jurk een stukje opgetild zodat de zeegroene bloemen niet gesloopt werden. Ze liep in stilte naast hem en keek af en toe opzij naar zijn gezicht. Toen pas vielen haar de elfenoren op. 'Waarom heb je niet gewoon je normalen oren?' vroeg ze aan hem.

"Nou, ik vind elvenoren leuker," zei Gilan. "Zodra het me lukt, zal ik door het leven gaan als centaur en meerman. Alleen alleen de meerman in het water." Hij stelde zich de laatste tijd steeds vaker voor hoe dat zou zijn, samen met Felix galopperend over de velden en door de bossen van Ithaka. Of als een halve vis in het water.

Nerissa knikte al kon ze zich niet voorstellen hoe het was om als centaur of meerman door het leven te gaan. 'Lijkt me wel een beetje vreemd.' zei Nerissa want dat dacht ze ook. Dat was de laatste tijd wel veranderd. Ze zei telkens wat ze dacht zonder erbij na te denken.

"Misschien, in het begin wel," zei Gilan. "Maar na een tijdje wen je er aan. En dan galopeer je over heuvels en velden. En Felix vindt het ook niet vreemd om een halfmens te zijn. En trouwens, nu ben ik een elf." Hij wiebelde even met zijn elvenoren. Hij hoorde wel wat beter nu hij ze had.

'Misschien.' zei Nerissa. Het leek haar een raar gevoel om als een centaur door het leven te gaan maar als hij het graag wou moest hij he tvooral doen. Ze wist zelf niet goed wat ze met haar kracht wou doen als die verder was ontwikkeld. Ze wist eigenlijk ook niet wat ze er mee kon.

Gilan zag dat het leek alsof Nerissa twijfelde. "Maar ik denk dat ik het nog wel zie. Het is een beetje te vroeg om er nu al over na te gaan denken." Hij ging zitten tussen de bloemen. Zijn lichaam was nu in dezelfde kleur, dus je zag alleen nog zijn haar.

Nerissa ging naast hem zitten. 'Ik zou eicht nog niet weten wat ik met mijn krachten zal gaan doen als ik wat verder ben.' zei ze oprecth tegen hem. Ze wist het echt nog neit en ze wist ook niet wat ze er allemaal mee kon later. Ze kon nu alleen kleine struikjes laten groeien niet echt iets handigs dacht ze tenminste.

"Tja," zei Gilan. Hij zag dat Felix ook om de tempel geen was gelopen en ongeduldig stond te wachten. "Zeg, ik wil graag verder praten," zei hij tegen Nerissa. "Maar dan moeten we even ergens anders heen. Felix en Karme worden ongeduldig." Hij stond op en liep alvast naar beneden. Felix leunde tegen de achterpoort en wachtte op Gilan.

'Ik vind het best.' zei Nerissa. Ze had toch al gedaa nwat ze hier kwam doen, namelijk Poseidon eren, en nu kon ze hier wel weg. Ze glimlachte even korte en stond toen op. 'Waar zullen we heen gaan?' vroeg ze aan hem. Hij mocht van haar kiezen haar maakte het neit zoveel uit.

"O, gewoon wandelen," zei Gilan. "Alleen verveelde Felix zich." Ze waren nu bij de centaur aangekomen. Hij maakte hij hek voor hen open en ging naast Nerissa lopen. "Ik ben Felix," zei hij en hij stak zijn hand uit. "En jij bent? Ik zie dat je Gilan in elk geval al kent." Karme zat op zijn hoofd en keek nieuwsgierig naar Nerissa.

Nerissa nam glimlachend de hand van Felix aan. 'Ik ben Nerissa.' zei ze tegen hem. Ifly vloog achter haar aan en zodra ze bij Felix aankwamen ging ze weer op haar schouder zitten. Artim kwam ook aanvliegen en keek jaloers naar Felix omdat die kon praten. Zelf kon ze dat niet wat ze hel erg jammer vond.

Gilan keek naar de dieren die aan waren komen vliegen. Hij kon niet zien wat het waren, hij wist het niet. "Wat zijn het?" vroeg hij aan Nerissa. Even was hij een beetje roze rond zijn oren, maar dat was snel verdwenen. Karme cirkelde om hen heen en Felix keek naar de twee nieuwkomers.

'Dat is Artim een vliegende wolf, en dit is mijn geleide Ifly een vlinder zoals je kan zien.' zei ze met een glimlach. Ifly klapte even met haar vleugels zodat je goed al haar kleuren kon zien. Ze vond het leuk om nieuwe mensen te leren kennen.