Het bos bij de kliffen-Ithaka

Heel even twijfelde Ehan. Natuurlijk zou hij met Gilan mee willen. Veel gezlliger dan alleen rond dwalen. Maar hij hield niet van jagen. Hij was nog net geen vegatarier maar dat scheelde weinig. Elkleven moest je eren dus ook van dieren. ''Oke'' zei hij uiteindelijk maar. Hij zou waarscijlijkniet het dier dood maken alleen met dim mak de spierfuncties weg nemen.

"Oké," zei Gilan blij. Hij sprong op de rug van Felix en kleurde meteen in camouflage kleur. "Als ik zometeen van Felix afspring," zei hij. "Dan moet je gewoon mijn broek volgen." De boog hing over zijn rug. Felix reed het bos in. Niet te snel. Even vroeg Gilan zich af hoe Ethan achter hen aan zou komen, maar al snel lette hij alleen nog op de natuur.

Ehan stapte op Mystic en mystic steeg natuurlik op. Het was van de lucht moelijk te zien maar wel het snelst voor hun wist Ethan. Geukkig was Mystic groot genoeg om hem te dragen. Rustig bleef hij naar de grond staren. Ondertussen maakte hij zijn ogen haviksogen omdat het makkelijker te zien ws dan. Zoals in het gezgde.

"Oh, zo," zei Gilan tegen zichzelf toen hij omhoog keek. Hij sprong van Felix af en wenkte Ethan om naar beneden te komen. Vanaf hier ging hij te voet. Hij had een mooi hertenspoor gezien dat richting de klippen liep. Hij wachtte tot Ethan naast hem stond. Voor de zekerheid liet hij zijn kleur geel knipperen.

Etahn zag het met haviksogen dat Gilan wuifde dus sprng hij van Mystic af. Hij pakte een tak van de bomen vast om niet naar benden vallen. Met een salto kwam hij uiteindelijk op de grond. Meestal zou hij tadaa zeggen maar zelfs hij had door dat hij nu stil moest zijn. Rustig bleef hij achter Gilan staan en wachtte tot Gilan het soor zou volgen of zo.

"Mooi," zei Gilan. Daarna volgde hij het spoor. "Camoufleer jij jezelf ook even?" vroeg hij zacht aan Ethan. Hij haalde de boog van zijn rug en spande hem alvast. Zo zou dat hert niet schrikken van het geluid van een boog die gespannen wordt. Stil liep hij verder door het bos. Tot ze bij een open plek kwamen. Daar stond een klein hert. Een vrouw, zo te zien. Hij wachtte even op Ethan.

Tuurlijk dat was Etan weervereten. HEt was zo logisch maar hij dacht er niet aan. Hij kon zich zelf wel voor zijn kop slaan maar dat maakte t veel geluid. Hij maakte zijn ogen weer normaal en camoufleerde zich zelf zoals Gilan had gezegd. Met een glimlach keek hij naar het jonge hert. Het zag er zo vredig uit de natuur. Al wist hij dat het niet lang meer zou duren.

Gilan richtte snel op het hert en schoot. Twee seconden later viel het hert om en stak er een pijl uit haar borst. Ze was op slag dood geweest. Gilan rende er naar toe. Hij sneed een poot af en offerde die aan Artemis. Daarna hing hij het hert over zijn schouders. Hij keek nog eens goed om zich heen. In de bosjes dacht hij iets te zien bewegen.

Ethan wist dat het zou gebeuren en twee seconden later gebeurde het ook. Hij wist dat het leven zo was al zou hij zlef nooit iemand willen doden. Hij vond het wel goed dat Gilan meteen offerde aan Artemis. Zij had was immers van de jacht. Opeens hoorde Ehan langs zich een ander hert. Waarschijnlijk de moeder of zo van het hert. Met pijn in zijn hert trok hij zijn dolk en raakte op de goede plek de schouders van het hert. Wat moeilijk was mar Ethan toch lukt. Daarna viel het hert flauw bij de open plek.

"Dat had je nou ook weer niet hoeven doen," zei Gilan, die aan de andere kant van de open plek naar de bosjes toe liep. Even later kwam hij terug met een klein baby-hertje in zijn schouders. Hij voelde zich schuldig en werd zwart. "Als ik dit had geweten, dan had ik niet op zijn moeder gejaagd," zei hij. Hij legde het baby-hert naast het bewusteloze grote hert. Felix kwam eraan lopen. Hij was thuis snel de verbanddoos gaan halen.

''Dan hoeft hij tenminste geen pijn te voelen als je hem dood'' zei Ethan met een halve glimlach. Hij benadrukt je want hij was niet van plan om het hert te doden. Dat was niets voor hem endat zou hij zeker niet doen. Toen hij Gilan later met een ander jong hert aan zag lopen had hij het wel te doen. Maar hij wist niet zeker of het nog zin had om haar te verplegen. Toch zette hij een glimlach op en liep naar de moeder hert. ''Kan ik helpen'' vroeg hij rustig.

"Ja, zou jij de moeder willen melken?" vroeg hij. "Er moet nog melk zijn, ookal is ze dood." Hij had al door dat de jongste herten moeder en zoon waren. De oudere was een tante. Hij verbond de tante, na de dolk eruit te hebben gehaald, zorgvuldig. Toen het dier bij begon te komen, drukte hij het tegen de grond.

ethan knikte en ging met gesloten ogen voor het hert zitten. Hij zei snel een gebed voor de goden voordat hij het doden dier aan raakte. Daarna begon hij met te melken. Hij had toevallig wel een glas bij dus deed hij het daarin. Beer kon hij nu niet doen. De meeste mensen vonden het vies om doden aan te raken maar toch bleef Ethan glimlachen. Het ou allemaal goed komen met het jonge hert.

Het baby-hert lag te trillen tegen haar tante aan. "Kan je eigenlijk ook al andere dingen van vorm veranderen?" vroeg hij aan Ethan. "Want dan zou je een speen kunnen maken en het diertje voeren." Hij stond op en ging op zoek naar kruiden.

Eigenlijk had Ethan daar nog niet aan gedacht. Hij consentreerde zich op het glas en probeerde het maar. Maar hij veranerde alleen maar van kleur meer niet. ''Nee sorry, we moeten het hier mee doen'' zei Ethan. Hij was klaar met het meeste melk erut te halen en lie terug naar Gilan. Zodat die het kon gebruiken.

"Nee, die melk moet naar het hert," zei Gilan, die een papje zat te maken van de kruiden. Toen hij klaar was, smeerde hij het op de wond van de tante. Hij stond op en pakte het dode hert. Hij hing haar op de rug van Felix. Het baby-hertje nam hij in zijn armen, zodat Ethan het makkelijker kon voeren.

Ethan vond het nog seeds jammer da hij geen speen kon maken. Dan zou dit veel makkelijker gaan maar het kon niet anders. Hij kee met een glimlach naar het hertje dat Gilan vast had. Voorzichtig probeerde hij de melk aan de hert te gven. Veel ging er wel langs omdat het geen speen was maar veel meer ging wel goed in de mond.

Gilan ging met het hertje op Felix zitten. "Zou jij die tante mee kunnen nemen," vroeg hij. Hij drukte het hertje zo dicht mogelijk tegen zich aan. Ze voelde koud. Felix draaide zich om en gallopeerde voorzichtig richting huis. Daar zouden ze doen wat ze konden om de twee overgebleven herten te helpen.

Ethan knikte terwijl hij naar het hertje keek. Hij hoopte dat die het zou redden samen met de tante. Voorzichtig pakte hij de tante in zijn armen. En sprong boven in de bomen weer op Mystic. Mystic zag er trouwens delaatste tijd moe uit. Ethan wist dat het niet was omdat ze ziek was maar wist misschien wel een andere reden maar dat zag hij later wel. Nu vlogn ze achter Gilon aan.

Felix stopte voor het huis. Gilan stapte snel af en liep met het hertje naar binnen. Daar wikkelde hij hem in dekens. Buiten schudde Felix het dode gewicht van zich af en liep achter Gilan aan. Gilan liep weer naar buiten en bracht het hert naar de achterkant van het huis. Daar was een speciale voedselplek waar beren en wolven niet bij konden.

Mystic landde bij een open plek bij Gilan zijn huis. Rustig stapte Ethan af en bracht het gewonden dier met zich mee. Hij zag Gilan lopen. ''Waar moet ikmet de gewonden tante heen'' vroeg hij maar bleefd. Het was zijn huis dus Ethan wist niet waar hij het her dus neer kon leggen. Gelukkig voelde ze niet zo koud aan. Maar dat kon ook niet want de dolk raakte alleen de spieren. Zelfs dood bloeden zou moeilijk gaan.

"Binnen," zei Gilan, die achter het huis vandaan kwam. Hij liep zelf ook naar binnen en keek naar het kleine hertje. Hij zat nog steeds te bibberen. Hij liep naar de keuken en pakte een warme kop thee. "Als jij ook wil, moet je zelf pakken," zei hij tegen Ethan. Hij dronk de thee snel op en ging op de bank zitten. Hij keek even naar de twee herten.

rustig liep Ethan naar binnen terwijl hij het hert vast had. Hij vond het wel spijtig dat hij dit zelf had aangericht maar wist dat ze he wel zou redden. Rustig ging hij op een stoel zitten met het hert in zijn langer armen. ''Ik denk dat deze minder erg heeft als de kleine'' zei Ethna toen hij de kleine zag bibberen. Al was Ethan het zelfde zonder moeder.

"Die kleine heeft het vooral koud," zei Gilan. "Daar moeten we iets aan doen." Hij voelde even aan de huid van het hertje. "Heb jij het warm?" vroeg hij aan Ethan. "Want dan moet je nu je shirt uit doen en dat beest bij je nemen. En desnoods moet het samen." Hij dacht dat zijn lichaam niet veel zou helpen, omdat hij al de hele dag zonder T-shirt rond liep.

Ethan was altijd wel warm. Misschien was het de blijhei of gewoon andere dingen. ''Dan wisselen we maar'' zei Ethan terwijl hij voorzichtig op stond. Voorzichtig pakte hij het kleine hertje tussen zijn armen en legde de grote op Gilan . Daarna ging hij weer zitten en hield ht wezentjes voorzichtig tegen hem aan. Hij voelde ook echt koud aan al had Ethan nog zijn shirt aan.